Amputacja nadkłykciowa - poznaj 14 kroków, z jakich składa się ten proces.

Głównym celem amputacji nadkłykciowej jest uzyskanie kikuta, który leczy się prawidłowo i bez powikłań, dzięki czemu pacjent wraca do normy w najkrótszym możliwym czasie i przy najwyższej możliwej jakości życia.

Amputacja nadkłykciowa jest zabiegiem chirurgicznym mającym na celu odjęcie kończyny dolnej powyżej kłykcia. Od 50% do 65% amputacji tego typu, które nie nastąpiły w wyniku urazu, przeprowadza się u pacjentów z powikłaniami cukrzycy.

Sam fakt, że należy amputacja nadkłykciowa staje się konieczna, oznacza niepowodzenie wcześniejszego leczenia powstałego problemu, niezależnie od tego, jakie były jego przyczyny. W każdym przypadku wymaga to procesu akceptacji i sformułowania jasnego celu dla pacjenta. Pacjent powinien mieć świadomość że to jedyny sposób na ochronę zdrowia i zapewnienie najwyższej możliwej jakości życia.

Biorąc to pod uwagę, cel pośredni, który chce osiągnąć lekarz prowadzący, to dobrze wyleczony, stabilny kikut, na który można jak najszybciej założyć protezę. Ostateczny cel zakłada bowiem jak najszybsze znormalizowanie życia pacjenta.

Amputacja nadkłykciowa  – ogólne zasady

Ogólnie rzecz biorąc, amputacje klasyfikuje się na dwie grupy: duże i niewielkie. Amputacja nadkłykciowa należy do większych, ponieważ obejmuje duży obszar ciała. Jednak bez względu na stopień lub rodzaj, każda amputacja to interwencja chirurgiczna o złożonej technice. Dlatego przy tego rodzaju operacji przestrzega się zawsze podstawowych zasad, które wymieniamy poniżej:

• Leczenie pooperacyjne zawsze wymaga podania antybiotyków. Podaje się je w celu kontroli poprzedniej infekcji lub jako środek profilaktyczny.
• Bardzo rygorystycznie podchodzi się również do hemostazy lub kontroli krwawienia. Jeśli pojawi się siniak, jest to oznaka martwicy lub infekcji.
• W punktach zetknięcia krawędzi skóry nie powinno być napięcia. Aby tak się nie stało, konieczne jest ostrożne obchodzenie się z tkankami miękkimi.
• Musi istnieć rozsądna proporcja między przekrojem kości a długością skóry, mięśni i ścięgien. Pozwala to uniknąć napięcia i zapewnia dobre pokrycie kości.
• Wykonuje się trakcję ścieżek nerwowych, aby zapobiec możliwym nerwiakom w miejscu blizny.
• To samo dotyczy również chrząstek stawowych i ścięgien.
• Należy zapobiec pozostawieniu w ranie wiórów kostnych lub ostrych krawędzi.
• Ranę chirurgiczną przemywa się kilkakrotnie surowicą fizjologiczną lub antyseptyczną, zanim przystąpi się do jej zamknięcia.

Wskazania i przeciwwskazania

Amputacja nadkłykciowa jest wykonywana, gdy nie udało się wyleczyć poprzedniej amputacji podkłykciowej. Przeprowadza się ją również w przypadku przykurczu mięśni łydek, który obejmuje zgięcie stawu kolanowego.

Nigdy nie zaleca się jednak tej procedury, gdy występuje gangrena lub jakakolwiek infekcja uda.

Jaką techniką jest przeprowadzana amputacja nadkłykciowa

Kroki, które należy wykonać, aby wykonać amputację nadkłykciową, są następujące:

1. Ułożenie pacjenta na wznak.
2. Zaznaczenie linii nacięcia w formie „pyska ryby”, zwanego także „pyskiem rekina”.
3. Następnie skórę rozcina się zimnym skalpelem.
4. Rozcina się warstwy podskórne aż do rozcięgna lub błony, która pokrywa mięśnie i mocuje je do kości. W tym celu stosuje się skalpel elektryczny. Podczas głębokiego cięcia należy wziąć pod uwagę pozostawienie wystarczającej ilości tkanki na kikut.
5. Identyfikacja, podwiązanie i odjęcie po kolei i oddzielnie głębokiego pakietu naczyniowego kości udowej, a także nerwu kulszowego. Na tym etapie konieczne jest wykonanie infiltracji miejscowego znieczulenia.
6. Otoczenie kości udową, obejmując cały jej obwód.
7. Oddzielenie tkanek przyczepionych do kości udowej. W tym celu stosuje się specjalnie przeznaczone do tego narzędzie chirurgiczne.
8. Następnie należy wykonać retrakcję Percy’ego do amputacji kości udowej. Pozwoli to na zachowanie wystarczającej ilość tkanki miękkiej do pokrycia kikuta kości.
9. Kość przecina się przy pomocy piły Gigli. W tym celu pomiędzy dwoma końcami tej samej piły tworzy się kąt 90 °. Podczas wykonywania tej operacji obszar musi być stale przemywany surowicą fizjologiczną.
10. Następnie należy wyszlifować krawędzie kości.
11. Nałożenie wosku kostnego na obcięty odcinek. Pastę należy docisnąć do płaszczyzny i pozostawić na stałe lub przykleić. Resztki należy wyrzucić.
12. Kikut należy zamknąć syntetyczną, niewchłanialną nicią chirurgiczną, znaną jako Prolene. Najpierw następuje zamknięcie najgłębszych grup mięśniowych w celu pokrycia powierzchni kości. Następnie zszywa się najbardziej powierzchowną część rozcięgna.
13. Warstwę podskórną zamyka się wchłanialną nicią syntetyczną, powszechnie znaną jako Vicryl.
14. Skórę zamyka się jedwabną nicią za pomocą szwu materacowego.