Zespół cieśni nadgarstka - do czego może doprowadzić?
Zespół cieśni nadgarstka to całkiem poważna przypadłość. Czasami, z powodu braku wiedzy, dyskomfort w nadgarstkach lub dłoniach może zostać przeoczony, aż stanie się poważny. Zespół cieśni nadgarstka dotyczy nerwu pośrodkowego nadgarstka, który umożliwia ruch ręki. Ten stan zwykle powoduje ból, osłabienie, drętwienie i mrowienie.
Brak leczenia może sprawić, że objawy te pogorszą się do tego stopnia, że spowodują utratę mobilności. Kiedy wykonujemy ten sam powtarzalny ruch ręką i nadgarstkiem, może pojawić się ten syndrom. Na przykład jest to powszechne u osób, które dużo piszą.
Zespół cieśni nadgarstka – etapy
Zespół cieśni nadgarstka występuje, gdy nerw pośrodkowy jest podrażniony.Jeśli nie leczysz zespołu cieśni nadgarstka, będzie się tylko pogarszać. Ważne jest, aby wiedzieć, że można poprawić ten stan i uważa się go za neuropatię obwodową. Przyjrzymy się teraz, co to znaczy być w takim czy innym stopniu:
- Aksonotmeza. Na tym etapie możemy zauważyć osłabienie, mrowienie lub drętwienie, ale jest ono bardzo niewielkie. W rzeczywistości, jeśli pozwolimy odpocząć dłoni, dyskomfort zniknie. Jest to najlepszy etap, aby odwrócić problem bez leków lub operacji.
- Neuropraksja. Nerw pośrodkowy zaczyna być nieco bardziej dotknięty i na granicy rozdarcia. Ból ręki wzrasta, podobnie jak inne objawy. W przypadku niektórych leków i operacji zespół może zostać odwrócony.
- Neurotmeza. Nerw został już zerwany, a ruchomość palców utracona. Na tym etapie szanse na naprawienie szkody są bardzo małe. W rzeczywistości nawet operacja nie może zagwarantować rozwiązania.
Teraz gdy już wiesz, co może się stać, jeśli nie leczysz zespołu cieśni nadgarstka, ważne jest, aby na znak jakiegokolwiek dyskomfortu lub bólu pilnie poszukać pomocy. Jeśli nie, stan ten nie ulegnie zmianie, ale będzie postępował i ulegnie zaostrzeniu.
Przeczytaj też: Drętwienie rąk: dlaczego je odczuwasz?
Możliwości leczenia
Jak wskazuje literatura naukowa, istnieje kilka opcji leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Ponadto połączymy te opcje z różnymi etapami, do których mogą mieć zastosowanie.
- Reszta. Jeśli jesteśmy w fazie aksonotmezy, odpoczynek może być dobrą opcją, ponieważ zespół cieśni nadgarstka czasami pojawia się z powodu nadużywania rąk.
- Urządzenia ortopedyczne. Jeśli nie możemy pozwolić naszym dłoniom odpocząć tak, jak tego potrzebują, użycie szyny na nadgarstek lub gorsetu ortopedycznego może zapobiec pogorszeniu się objawów.
- Ciepło i zimno. Zastosowanie zimna na tym obszarze pomoże zmniejszyć obrzęk i zmniejszyć ból. Po 48 godzinach zaleca się ciepło w celu rozluźnienia nerwu pośrodkowego.
- Lek. Jest to zalecane tylko na receptę lekarską i zwykle jest konieczne, gdy jesteś w neuropraksji i żadne z powyższych nas nie uspokaja. Mogą pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego, jeśli stosowanie przeziębienia nie pomaga.
- Fizykoterapia. Masaż mięśni lub ćwiczenia mające na celu leczenie zespołu cieśni nadgarstka mogą go odwrócić. Ponadto terapia zajęciowa może pomóc nam w nabyciu nawyków zapobiegających nawrotom syndromu.
- Chirurgia. Jest to zwykle ostatnia z rozważanych opcji, ponieważ w aksonotmezie i neuropraksji zwykle nie jest to konieczne, a w neurotmezie jej wyniki mogą nie być zgodne z oczekiwaniami.
Zobacz również: Obrzęk palców: przyczyny i naturalne środki zaradcze
Kilka przemyśleń na ten temat
Jeśli nie leczysz zespołu cieśni nadgarstka, będziesz musiał wypróbowywać coraz więcej opcji leczenia, aby znaleźć rozwiązanie, które wyeliminuje problem. Musimy jednak podkreślić wagę nabywania dobrych nawyków.
Na przykład, jak wspomnieliśmy wcześniej, jeśli przygotowujesz się do egzaminu pisemnego i dużo piszesz, to profilaktycznie możesz zastosować szynę na nadgarstek. Pomocne może być również wykonywanie ćwiczeń rozluźniających dłonie i nadgarstki po długim czasie pisania.
Oczekiwanie na rozwój zespołu cieśni nadgarstka i nasilenie objawów jest dużym błędem. Utrata mobilności w palcach może na zawsze okaleczyć twoją rękę, powodując, że palce staną się podgięte, bez możliwości ich rozciągania.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Calandruccio JH. Carpal tunnel syndrome, ulnar tunnel syndrome, and stenosing tenosynovitis. In: Canale ST, Beaty JH, eds. Campbell’s Operative Orthopaedics. 13th ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2017:chap 76.
- Zhao M, Burke DT. Median neuropathy (carpal tunnel syndrome). In: Frontera, WR, Silver JK, Rizzo TD Jr, eds. Essentials of Physical Medicine and Rehabilitation: Musculoskeletal Disorders, Pain, and Rehabilitation. 3rd ed. Philadelphia, PA: Elsevier Saunders; 2015:chap 36.
- Parra, F., Parra, L., Tisiotti, P., & Willie, J. (2008). Sindrome del tunel carpiano. Revista de Posgrado de l 10 a VIa Cátedra de Medicina. N.
- Cañellas Trobat, A., Fernández Camacho, F., & Cañellas Ruesga, A. (2010). Síndrome del tunel carpiano: Valoración anatomo-clínica. Actualización en su diagnóstico y tratamiento. Dialnet.
