Żałoba okołoporodowa - cierpienie wielu kobiet

Kiedy dziecko umiera po 22-im tygodniu ciąży, a nawet w pierwszym tygodniu po urodzeniu, chodzi o tak zwaną śmierć okołoporodową. Żałoba, która po niej następuje, jest bardzo intensywna. 

Żałoba okołoporodowa to taka, która następuje w wyniku śmierci dziecka przed jego narodzeniem lub kilka dni po urodzeniu. To ogromny ból, który zaskakuje kobietę, jej partnera i rodzinę.

Kiedy kobieta jest w ciąży, wszystkie jej myśli krążą wokół dziecka, które ma przyjść na świat. Jest całkowicie zaangażowana w ten proces i niecierpliwie oczekuje na dzień, w którym zostanie matką. Jednak – z różnych powodów – dziecko umiera, pozostawiając wszystkich w oszołomieniu.

Potem przychodzi żałoba okołoporodowa, która dotyka zarówno niedoszłą matkę, jej partnera jak i całą rodzinę. Jak zawsze, utrata bliskiej osoby pozostawia głęboki emocjonalny ślad. W tym jednak wypadku dodatkowe okoliczności obciążające wynikają z faktu, że rodzice i inni bliscy krewni nie poznali dziecka.

Kiedy ciąża powiększa smutne statystyki

Wraz z potwierdzeniem pożądanej ciąży następuje wybuch szczęścia. Niemal zawsze ten moment związany jest z silnymi emocjami. Towarzyszą mu też rożne pragnienia i oczekiwania. Jednak dopiero po przejściu pierwszego trymestru można mieć pewność, że ciąża nie jest obciążona większym ryzykiem.

Samoistne poronienia to takie, które występują przed 12-tym lub 13-tym tygodniem ciąży. Chociaż powodują intensywny emocjonalny stres u kobiet, takie przypadki to nie to samo, co żałoba okołoporodowa.

Taka żałoba nosi nazwę “okołoporodowa”, ponieważ dotyczy śmierci dziecka w okresie okołoporodowym. To okres, która trwa od 22-ego tygodnia ciąży do pierwszego tygodnia po urodzeniu.

Żałoba okołoporodowa odbywa się w ciszy

Do intensywnego bólu, który towarzyszy utracie dziecka, które było oczekiwane z tak wielką tęsknotą, dochodzi dodatkowy bolesny czynnik. Chodzi o fakt, że żałoba okołoporodowa zwykle nie jest dostrzegana przez otoczenie niedoszłych rodziców, zarówno wśród znajomych, jak i w pracy. To sprawia, że ​​proces akceptacji i dochodzenia do siebie jest jeszcze bardziej złożony i powolny.

Istnieje kilka czynników, które mogą nasilić emocjonalny dyskomfort odczuwany przez kobietę, która straciła dziecko:

• Samoistne poronienia lub wcześniejsze zgony okołoporodowe, które nie zostały emocjonalnie przezwyciężone.
• Czas potrzebny na doprowadzenie do poczęcia dziecka.
• Wiek kobiety, która z czasem odczuwa coraz silniejszą presję, by zajść w ciążę.
• Utrata ciąży mnogiej.
• Uczucia przywiązania, które mogły powstać, zwłaszcza gdy dziecko się urodziło.
• Brak wsparcia społecznego. Ubezpieczenia medyczne i ośrodki szpitalne nie zawsze zapewniają warunki do zajęcia się takimi przypadkami.
• Nieobecność ojca, który nie czuje się odpowiedzialny za ciążę.
• Niemożność dzielenia się doświadczeniami i wspomnieniami z rodziną lub otoczeniem społecznym. Niemożność nadania imienia dziecku lub pożegnania się.

Żałoba okołoporodowa i jej fazy ​

Żałoba okołoporodowa może trwać dni, tygodnie, miesiące, a nawet lata. Wszystko zależeć będzie od temperamentu kobiety i warunków towarzyszących śmierci dziecka.

Jak każda żałoba, przebiega w kilku fazach lub etapach.

Faza negacji

To etap, w którym trudno uwierzyć, że nastąpiła śmierć okołoporodowa. Umysł kobiety nie był przygotowany na tak szokujące wieści.

Ten stan szoku i niedowierzania jest mechanizmem, w którym umysł powoli trawi przytłaczającą rzeczywistość.

Faza gniewu

Pojawia się, gdy matka odczuwa winę za to, co się stało. Potem zaczyna odczuwać gniew wobec siebie, wobec męża, wobec lekarzy, którzy mieli kontakt z jej dzieckiem.

Jeśli kobieta jest wierząca, będzie odczuwać złość wobec Boga, ponieważ nie rozumie przyczyn tego, co się stało. Powszechna jest również zazdrościć w stosunku do par, które przeżywają swoje ciąże bez powikłań i cieszą się dziećmi.

Faza negocjacji

Ten etap zaczyna się, gdy poczucie winy przeradza się w wątpliwości. “Gdybym zrobiła to czy tamto” to zdanie, które może mobilizować rodziców, którzy ponieśli szkodę, lub przeciwnie, może ich dodatkowo obciążać.

Wielokrotnie zadają sobie pytanie, co by się stało, gdyby zamiast zrobić jakąś rzecz, zrobiliby coś innego, aby uniknąć śmierci ich dziecka. Wyobrażają sobie także, jak przyjemnie byłoby mieć dziecko.

Faza depresji

Negocjacje trwają krótko i ustępują miejsca depresji. W obliczu nieodwołalnej rzeczywistości, którą jest śmierć okołoporodowa, pojawiają się nowe emocje lub symptomy. Na tym etapie żałoba okołoporodowa to smutek, niechęć, zaburzenia snu lub utrata apetytu.

Istnieje również obawa przed ponownym zajściem w ciążę lub obawa, że ​​to samo stanie się z kolejną ciążą.

Faza akceptacji

Jest to ostatnia faza, w jaką wchodzi w końcu żałoba okołoporodowa. Nadchodzi w momencie akceptacji, że życie toczy się dalej i trzeba je kontynuować pomimo straty.

Stopniowo powraca codzienna rutyna. Jednak musi minąć jeszcze trochę czasu, zanim pojawi się nadzieja na poczęcie nowego dziecka.

Jak przejść żałobę okołoporodową

Jeśli właśnie doświadczyłaś utraty dziecka, masz prawo do przeżywania swojej żałoby. Jest to konieczne, abyś mogła zaakceptować, opłakać i w końcu wyleczyć ranę pozostawioną przez to, że Twoja ciąża nie osiągnęła szczęśliwego zakończenia.

Aby przeżyć i przezwyciężyć różne fazy żałoby okołoporodowej, warto wziąć pod uwagę następujące wskazówki:

• Z jednej strony, lekarz powinien podać szczegółowe wyjaśnienie przyczyn medycznych, które spowodowały śmierć dziecka. Jak również konsekwencje, jakie może mieć na przyszłe ciąże.
• Nie należy również się powstrzymywać od rozmów o dziecku z partnerem, rodziną, przyjaciółmi lub współpracownikami. Żałoba okołoporodowa nie oznacza, że musisz zapomnieć o utraconym dziecku.
• Z drugiej strony, opłakuj swoją stratę nie tłumiąc bólu. Unikaj wyznaczania terminów, kiedy osiągniesz poprawę.
• Powinnaś jednak robić też wszystko, co potrzebne, aby poczuć się trochę lepiej każdego dnia.
• Nie zapomnij dbać o swoje zdrowie fizyczne i emocjonalne. Jeśli potrzebujesz profesjonalnej pomocy, nie wahaj się jej szukać.
• Z kolei nikt nie powinien Ci narzucać, co zrobić z ubrankami lub akcesoriami, które miałaś przygotowane dla dziecka.
• Śmiech jest zdrowy. Nie bój się śmiać i nie myśl, że znieważasz pamięć dziecka, jeśli potrafisz się uśmiechnąć lub czymś cieszyć.
• Na koniec, jeśli potrzebujesz jakiegoś rytuału, aby się pożegnać, uczcić pamięć dziecka lub je zapamiętać, zrób to.

Ostatnia refleksja

Żałoba okołoporodowa musi nastąpić – niezależnie od powodów, które spowodowały ​​utratę dziecka. Kobieta, partner i rodzina mają prawo przeżyć i przezwyciężyć swój ból. Stopniowo wrócą do normalności. Trzeba jednak na to cierpliwie poczekać.