Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego u niemowląt
Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego to stan, w którym staw rozwija się nieprawidłowo. Jest również znany jako rozwojowa dysplazja stawu biodrowego. Niektóre dzieci rodzą się z tą wadą, która powoduje, że kość udowa nie pasuje prawidłowo do stawu. Może to później prowadzić do utykania i bólu.
W najcięższych przypadkach stan ten może również powodować niepełnosprawność.
Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego dotyczy 1 na 1000 niemowląt, a 1 na 3 dzieci doświadcza lekkiej niestabilności stawu. Dziewczęta są bardziej narażone na rozwój tej nieprawidłowości.
Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego i jego przyczyny
Eksperci uważają, że wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego jest stanem „dziedziczenia wieloczynnikowego”. Innymi słowy, wiele czynników może powodować tę wadę wrodzoną i zwykle maja one podłoże genetyczne oraz środowiskowe.
Jednym z czynników środowiskowych, które zdaniem specjalistów są odpowiedzialne za dysplazję stawu biodrowego, jest reakcja dziecka na hormony matki podczas ciąży. Wąska macica, która nie pozwala na ruch płodu lub poród, może również powodować przewlekłe zwichnięcie stawu biodrowego.
Ogólnie rzecz biorąc, ten stan jest bardziej prawdopodobny dla prawego biodra, ze względu na położenie płodu w macicy.
Jednocześnie pierworodne dzieci są bardziej narażone na zwichnięcie stawu. Jest tak, ponieważ macica kobiety, która nigdy nie rodziła, jest mniejsza, a przestrzeń do poruszania się dziecka jest bardziej ograniczona, co wpływa na rozwój bioder.
Inne czynniki ryzyka mogą obejmować:
- historia rodzinna dysplazji rozwojowej stawu biodrowego lub bardzo elastycznych wiązadeł;
- pozycja dziecka w macicy, szczególnie w przypadku chorych dzieci;
- związki z innymi problemami ortopedycznymi, takimi jak przywodziciel śródstopia, wady końsko-szpotawe, wady wrodzone i inne zespoły.
Jakie objawy może wywołać przewlekłe przemieszczenie stawu biodrowego?
U noworodków objawy wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego są bardzo subtelne i rodzice mogą ich nie zauważyć. Jednak badanie przesiewowe stawu biodrowego jest częścią rutynowych badań klinicznych, które pediatrzy przeprowadzają u noworodków.
Przeczytaj także: Ciąża po 40. roku życia – jakie wiąże się z nią ryzyko?
Niektóre z najbardziej charakterystycznych objawów dysplazji stawu biodrowego u niemowląt to:
- „klikający” lub głuchy dźwięk podczas skanowania biodra,
- trudność w poruszaniu jedną nogą w stosunku do drugiej,
- asymetria kończyn dolnych, z jedną nogą krótszą od drugiej,
- asymetria w fałdach, które normalnie obserwuje się w pachwinie jednej nogi w stosunku do drugiej,
- utykanie podczas chodzenia to dość późny znak; jednak stan ten jest zwykle wykrywany w pierwszych miesiącach życia, zanim dziecko zacznie chodzić,
- skolioza: jest to tworzenie się nieprawidłowej krzywizny kręgosłupa, aby zrekompensować nierównomierny rozkład ciężaru między dwiema nogami.
Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego – diagnoza
Lekarze są zwykle w stanie podejrzewać ten stan od urodzenia podczas badania przedmiotowego niemowlęcia. Wymaga to badania zwanego objawem Ortolaniego-Barlowa. Kiedy to narzędzie diagnostyczne pokaże pozytywny wynik, specjaliści potwierdzą diagnozę za pomocą USG lub RTG stawu biodrowego.
W niektórych przypadkach konieczna może być również konsultacja ze specjalistą – ortopedą niemowlęcym.
Leczenie wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego
Przed ukończeniem 6 miesiąca życia nie wszystkie przypadki wymagają leczenia. Zabiegi różnią się w zależności od ciężkości przypadku i wieku dziecka.
W łagodniejszych przypadkach lekarze zalecają leczenie postawy, na przykład poprzez ułożenie dziecka okrakiem. W tym samym czasie, gdy niemowlę śpi na plecach z rozwartymi nogami, pomaga swoim kościom powrócić do ich naturalnego położenia.
Sprawdź również: Prawidłowa postawa ciała – jaka powinna być?
W miarę nasilania się choroby często stosuje się niektóre rodzaje miękkich lub sztywniejszych protez, a także inne metody, takie jak uprząż Pavlika. To urządzenie składa się z pasków, które utrzymują biodra w zgięciu 100 stopni, aby zmniejszyć przemieszczenie się biodra.
Jeśli nawet przy zabiegach ortopedycznych zwichnięcie nie zostanie skorygowane, ostatecznością jest operacja.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Seringe, R. (2012). Luxación congénita de cadera. EMC – Tratado de Medicina. https://doi.org/10.1016/s1636-5410(99)70023-1
- Carlos, R. (2014). Cadera congénita. Ccap.
- Nazer, J. H., Eugenia Hübner, M. G., Cifuentes, L. O., Mardones, C. B., Pinochet, C. M., & Loreto Sandoval, M. S. (2009). Luxación congénita de cadera. Displasia evolutiva de la cadera (DEC). Rev Hosp Clín Univ Chile.
