Wirusy opryszczki pospolitej i ich cechy

Wirusy opryszczki pospolitej mają jedną wspólną cechę: każdy z nich może wywołać infekcję. Poza tym gdy znikną już zmiany chorobowe na skórze, wirus pozostaje w organizmie w stanie uśpionym. Oznacza to, że w każdym momencie może dojść do jego reaktywacji, która wywoła kolejne problemy natury zdrowotnej.

Wirusy opryszczki pospolitej otaczają nas praktycznie każdego dnia, ponieważ wywołują dość powszechne infekcje. Jednak niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że istnieje kilka szczepów. Poza tym każdy z nich ma inne cechy charakterystyczne oraz zróżnicowane natężenie.

Najczęściej występujące gatunki opryszczki pospolitej HHV-1 i HHV-2. Dane szacunkowe sugerują, że opryszczka pospolita typu 1 dotyka w którymś momencie życia praktycznie połowę populacji. Możliwe również, że jedna trzecia populacji musiała zmagać się kiedyś z opryszczką pospolitą typu 2.

Żadnego z tych rodzajów opryszczki nie można wyleczyć, ale istnieją terapie, które zmniejszają ich objawy oraz niebezpieczeństwo zarażenia innych osób. Na szczęście w większości przypadków osoba chora na opryszczkę może prowadzić całkowicie normalne życie.

Wirusy opryszczki pospolitej i ich rodzaje

Opryszczka to choroba wywoływana przez wirusy należące do rodziny herpeswirusów. W swojej najprostszej formie wygląda jak małe pęcherzyki wypełnione płynem. Takie zmiany skórne mogą być bardzo bolesne. Poza tym mogą czasami pękać i tworzyć owrzodzenia oraz strupy, po których często pozostają blizny.

Istnieje przynajmniej 50 różnych odmian wirusów opryszczki pospolitej. Ich cecha wspólna to umiejętność wywoływania infekcji. Po jej wyleczeniu pozostają w organizmie w stanie uśpionym, a w przyszłości może dojść do ich reaktywacji, co wywoła nawracające infekcje.

Słowo opryszczka (herpes) pochodzi od greckiego terminu herpein, co oznacza “wić się”. Cecha latencji charakterystyczna dla tego typu wirusów została odkryta w latach 50. przez Burneta i Buddinga. Niektóre rodzaje opryszczki mogą wywoływać problemy, które znacząco wpływają na jakość życia człowieka.

Wirus opryszczki pospolitej typu 1 (HSV-1)

Ten rodzaj opryszczki atakuje głównie wargi, wnętrze ust oraz okolice. O wiele częściej pojawia się u dzieci. Poza tym to najczęstszy rodzaj wirusa opryszczki. Jego objawy zaostrzają się zazwyczaj pod wpływem takich czynników jak stres, gorączka, wystawienie na działanie promieni słonecznych, a nawet menstruacja.

Zazwyczaj powtórne pojawienie się opryszczki tego gatunku przebiega łagodniej od pierwszego.

Wirus opryszczki pospolitej typu 2 (HSV-2)

Ten gatunek opryszczki atakuje obszar narządów płciowych i jest najczęściej przenoszony podczas stosunków seksualnych. Zmiany skórne wywoływane przez ten wirus są podobne do tych w opryszczce wargowej. Często pierwszy epizod przebiega bezobjawowo i można go nie zauważyć. Jednak kolejne epizody są zazwyczaj bardzo bolesne.

Jeżeli opryszczka HSV 2 jest aktywna u kobiety w trakcie porodu, może przenieść się na dziecko, co prowadzi do rozwoju opryszczki noworodkowej. Wywołuje zaburzenia w układzie nerwowym, a w niektórych przypadkach może prowadzić nawet do śmierci.

Półpasiec, kolejny przykład na wirusy opryszczki pospolitej

To jeden z rodzajów opryszczki, który może wywoływać poważne komplikacje zdrowotne, zaś oryginalnie pochodzi od ospy wietrznej. Ten wirus przemieszcza się do delikatnych włókien nerwowych i pozostaje uśpiony w zwojach nerwowych.

Ponowne namnażanie wirusa wywołuje półpasiec, który pojawia się wzdłuż nerwu, w którym wcześniej bytował wirus. Zazwyczaj półpasiec jest bardzo bolesny, a w niektórych przypadkach może dawać objawy nawet przez kilka lat. Badacze uważają, że ten rodzaj wirusa opryszczki pospolitej może dotykać w którymś momencie życia nawet 20% populacji.

Wirus Epsteina-Barra (EBV)

Ten typ wirusa opryszczki jest prawie taki sam jak mononukleoza zakaźna. Zazwyczaj bytuje w stanie uśpionym w organizmach dzieci, by obudzić się w okresie nastoletnim. Tym samym bardzo łatwo może dojść do bezobjawowego zakażenia, co oznacza, że wirus rozprzestrzenia się bez natychmiastowych objawów.

Komplikacje takie jak zapalenie opon i mózgu oraz zespół Guillaina-Barrégo pojawiają się bardzo rzadko. Ten rodzaj opryszczki przebiega bardzo łagodnie we wczesnym wieku.

Cytomegalowirus (CMV)

Ten wirus może zainfekować średnio od 50% do 80% ludzi. Jednak bardzo rzadko rozwija się w chorobę. Zazwyczaj przebywa w stanie uśpionym w nerkach, sercu i białych krwinkach.

Do jego aktywacji dochodzi u osób o słabszym układzie odpornościowym. Często występuje na przykład u pacjentów cierpiących na AIDS. Nie ma określonych objawów i nie ma leków przeznaczonych wyłączenie do jego leczenia.

Ludzki herpeswirus 6, 7 i 8 (HHV)

Lekarze po raz pierwszy zaobserwowali HHV-6 w 1986 r. u pacjentów chorych na AIDS. Uważają, że ten wirus z rodziny herpeswirusów wywołuje odrę oraz wiąże się z różnymi problemami neurologicznymi. Ma dwie odmiany:

• HHV-6 typ A: Ten typ pojawia się u młodych dzieci i nie ma znaczących objawów. Reaktywuje się w okresie nastoletnim i rozwija w sposób podobny do mononukleozy.
• HHV-6 typ B: Naukowcy uważają, że wirus opryszczki typu HHV-6B znajduje się w organizmie każdej osoby dorosłej, ale na dzień dzisiejszy zakłada się, że nie daje żadnych objawów.

Typ HHV-7 wywołuje również odrę, zaś typ HHV-8 jest związany z rozwojem mięsaka Kaposiego. Oba wymienione rodzaje wirusa opryszczki pojawia się głównie u osób chorych na AIDS lub u osób z upośledzonym układem odpornościowym.