Stożek rogówki – charakterystyka i leczenie

Stożek rogówki to stan, w którym widzenie staje się rozmyte. Ma to również związek z różnymi stopniami krótkowzroczności i astygmatyzmem.

Stożek rogówki jest schorzeniem oka, które specyficznie wpływa na rogówkę – przezroczystą membranę w kształcie kopuły, która tworzy przednią część oka przed tęczówką. Jej zadaniem jest skupienie promieni świetlnych w celu zapewnienia prawidłowego widzenia.

Stożek rogówki to postępująca choroba, która zmienia kształt rogówki, powodując zmianę jej wklęsłego kształtu na stożek. Ponadto rogówka również ścieśnia się, co zmienia sposób, w jaki promienie świetlne w nią wchodzą. Oznacza to, że nie może się ona odpowiednio ustawić, co prowadzi do rozmytego widzenia.

Jest to rzadka choroba, a częstość jej występowania jest niewielka. Szacuje się, że każdego roku pojawiają się tylko 2 nowe przypadki na 100 000 osób. Istnieje wiele innych czynników, które wpływają na rozwój schorzenia.

Zazwyczaj dotyka ono nastolatków i młodych dorosłych. Wpływa znacząco na jakość życia danej osoby, ponieważ znacznie zmniejsza jej zdolność widzenia. W dzisiejszym artykule wyjaśnimy wszystko, co musisz wiedzieć o tej chorobie.

Co to jest stożek rogówki?

Jak wspomnieliśmy powyżej, normalny kształt rogówki jest podobny do kopuły – jest on bardzo istotny, ponieważ pozwala promieniom świetlnym uderzyć w siatkówkę oka dokładnie w ten sposób, aby proces widzenia był prawidłowy.

Stożek rogówki stopniowo modyfikuje rogówkę, a jej kształt zmienia się i staje się stożkowaty. Jest to patologia niezapalna, która może pojawić się w jednym oku lub w obu. Dotyka to głównie nastolatków.

Te zmiany w morfologii rogówki uniemożliwiają prawidłowe odbijanie się promieni. W konsekwencji zaburza to widzenie. Co więcej, u danej osoby może rozwinąć się zarówno krótkowzroczność, jak i astygmatyzm:

• krótkowzroczność jest defektem, który sprawia, że odległe obiekty stają się rozmyte,
• astygmatyzm oznacza, że oko postrzega obiekty jako rozmyte lub zniekształcone, zarówno z bliska, jak i z daleka.

Jakie inne objawy mogą pojawić się w przypadku stożka rogówki?

Wiele osób z tym schorzeniem ma również ekstremalną wrażliwość na światło. W wielu przypadkach muszą one często zmieniać receptę na okulary. Objawy zwykle różnią się w czasie.

I nnym częstym objawem jest zaczerwienienie oczu i duży dyskomfort podczas noszenia soczewek kontaktowych. Zwykle postęp choroby trwa długo, więc ten drugi objaw jest mniej prawdopodobny.

Istnieją jednak przypadki, w których stożek rogówki może stać się znacznie poważniejszy. Oczy mogą się nagle pogorszyć, a na rogówce mogą się pojawiać zwłóknienia i blizny. Gdy tak się dzieje, rogówka staje się mniej przezroczysta, a wzrok pogarsza się jeszcze bardziej.

Jakie są przyczyny choroby?

Nadal nie wiadomo, co dokładnie powoduje pojawienie się stożka rogówki. Jednak naukowcy uważają, że w jego rozwój zaangażowanych jest wiele czynników. Po pierwsze, zdaje się, że genetyka odgrywa ważną rolę, ponieważ u wielu chorych osób podobne przypadki zdarzały się w rodzinie. Ma to również związek z zespołami Downa i Ehlersa-Danlosa.

Podobnie wydaje się, że czynniki takie jak niewielki uraz oka, uporczywe drapanie i podrażnienie są również powiązane. Wpływ może także mieć ciągła ekspozycja na promienie słoneczne.

Jak lekarze diagnozują i leczą stożek rogówki?

Rozpoznanie stożka rogówki jest stosunkowo proste. Zwykle wystarczy, aby okulista wykonał pełne badanie wzroku. Ponadto może wykonywać inne testy, aby bardziej szczegółowo obserwować daną patologię.

Lekarze mogą na przykład wykonywać skanowanie lampami, topografię rogówki i keratometrię, która pozwala zmierzyć krzywiznę rogówki.

Leczenie stożka rogówki różni się w zależności od przypadku. Okulista sam musi wybrać metodę, która będzie najbardziej odpowiednia dla danego pacjenta. Mogą leczyć wiele łagodnych przypadków za pomocą soczewek kontaktowych. Bardziej złożone przypadki mogą jednak wymagać przeszczepu rogówki.

W skrócie

Stożek rogówki jest postępującą chorobą, która pogarsza stan rogówki i uniemożliwia skupienie promieni świetlnych. Tak więc widzenie jest rozmyte. Zwykle dotyka to młodych ludzi. W razie wątpliwości najlepszym rozwiązaniem jest skonsultowanie się z okulistą w celu przeprowadzenia pełnego badania.