Starość to myśleć i marzyć, ale nic nie robić

Nie powinniśmy pozwolić, by liczby odbierały nam ochotę na robienie i odkrywanie nowych rzeczy. Starzeje się tylko ten, który pozwala, żeby jego marzenia się kumulowały, a potem pozostawały niespełnione.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Raquel Aldana.

Ostatnia aktualizacja: 03 stycznia, 2023

Starość to tak naprawdę wcale nie wiek. Człowiek starszy to ten, który ogranicza swoje marzenia, obalając je i niszcząc. Starość to sądzić, że nic nam się już nie uda. To zaprzestać walki, to przyznać, że bieg czasu jest w stanie zmazać uśmiech z naszej twarzy.

Lata mogą zmarszczyć nam skórę. Jedynie jednak utrata entuzjazmu jest w stanie zmarszczyć nam duszę. Serce starzeje się, gdy poddamy się strachowi i porzucimy nasze najśmielsze marzenia. To właśnie wprowadzi nas na ciemną drogę pełną szarości.

Dlatego też starość nie zaczyna się wraz z marszczeniem się skóry, lec,z wtedy, gdy usychają nasze sny i pragnienia. Gdy nasz rześki duch i zainteresowanie otaczającym nas światem schodzi na drugi plan, a życie staje się męczące i bardzo nam ciąży.

Dziecięcy głód życia

Najlepszy wiek to ten, w którym przestajemy liczyć lata, a zaczynamy liczyć spełnione przez nas marzenia. Marzenia osiągnięte z odwagą i śmiałością. Momenty, w których pokonaliśmy przeciwności i niedociągnięcia oraz wszystkie te osłabiające myśli, które chcą nam stanąć na drodze do szczęścia.

My ludzie stanowimy bardzo dziwne stworzenia. Uwielbiamy wymyślać wymówki, by nie wyciągnąć kamieni z naszych butów, przez co wędrujemy wolniej i jest to znacznie bardziej uciążliwe.

Sądzimy, że to nie jest odpowiedni moment, że nie możemy teraz pozwolić sobie na taką niepewność, że lepsze jest znane zło, niż dobro, którego nie znamy…

Prawda jest jednak zupełnie inna i całkiem brutalna: nasz własny strach powoduje, że spowalnia całe nasze życie. Przywiązujemy się do naszych lęków z tak wielką siłą, że nasze własne myśli żywcem rozszarpują wszystkie nasze zdolności i możliwości. Zaczynają nad nami w ten sposób okrutnie panować…

Starość nie polega więc na zbieraniu kartek z kalendarza. Starość zaczyna się wtedy, gdy przestajemy wierzyć w magię i roztaczać ją wokół nas.

Gdy nie pozwalamy, by myśli zrodziły czyny, gdy w naszej krwi nie płynie już energia skłaniająca nas do poszukiwania tego, co nowe. Starość polega na tym, że przestajemy wierzyć, iż najlepszy wiek to wiek, w którym akurat jesteśmy.

To, o czym zawsze musimy pamiętać to fakt, że aby osiągnąć marzenia, musimy opuścić naszą strefę komfortu. Musimy zgodzić się na uczucie dezorientacji i zagubienia. Wszystko to po to, by przekroczyć śmiało własne ograniczenia i włożyć dodatkowy wysiłek w dostosowanie się do nowej sytuacji.

Jeśli mamy mieć zmarszczki, niech będą ze śmiechu

Zmarszczki to nie koniec świata. To właśnie one przypominają nam o miejscu, w którym pojawia się nasz uśmiech. Każda zmarszczka na naszej skórze stanowi odzwierciedlenie niespodziewanej radości, przeżytych momentów i doświadczeń nagromadzonych przez lata.

To właśnie sprawia, że niezależnie od wieku możemy cieszyć się godną pozazdroszczenia urodą. Urodą, która będzie ujawniać szczęśliwe lata, jakie przeżyliśmy i fakt, że nie boimy się samych siebie i że nie straciliśmy życia na budowaniu kryształowego sufitu, który nie pozwoli nam wzrastać.

Nadszedł moment, by uszanować nasze zmarszczki zamiast z nimi walczyć. Mamy tu na myśli zmarszczki zarówno na ciele, jak i na duszy. Nadszedł czas, by cieszyć się każdym dniem, dokończyć wojny, które są w toku, zamknąć te, które można zamknąć i iść do przodu dziarskim krokiem.

Nie ma czegoś takiego jak starość – wszystko zależy od nas. Dlatego właśnie powinniśmy gromadzić marzenia i śmiałe wyobrażenia, robić postępy i nigdy nie tracić entuzjazmu. Wtedy będzie wystarczyło ubrać się w uśmiech aby znów poczuć motyle w brzuchu.

Serce się nie starzeje, tylko skóra się marszczy

Nie jesteśmy w stanie powstrzymać upływu lat. Mamy jednak wpływ na to, czy się zestarzejemy czy też nie. Dlatego właśnie należy przyznać otwarcie, że wszystkie nasze hamulce znajdują się tylko i wyłącznie w naszym umyśle. Tak często bowiem chcemy coś zrobić, ale w końcu zarzucamy ten pomysł.

Zawsze byliśmy i zawsze będziemy sumą naszych czynów. Dlatego właśnie to takie ważne, by chwycić cugle swojego życia i chwycić się mocno nadziei. Ludzie najbardziej emanujący życiem to ci, którzy “nie mogę” zastępują dobrymi myślami, słowami i czynami.

Jeżeli sami siebie o tym przekonamy, nagle uświadomimy sobie, że najlepsze jest cały czas dopiero przed nami. Że starość to jedynie kwestia wyboru i osobistej decyzji. Dzięki temu odzyskamy nadzieję i zapał, tak niezbędne do szczęśliwego życia.

Chodzi o to, by nauczyć się kraść sekundy, dzięki którym momenty stają się wiecznością. O to, by teraźniejszości stawiać czoła z siłą i odwagą, by każdy rok lśnił i błyszczał, a spełnione marzenia gromadziły się na wielkiej górze. Tak właśnie zaczarujesz każdy swój dzień, miesiąc, rok, całe Twoje życie.

Baw się i ciesz wędrując po bruzdach życia, rozważaj i kontempluj, biegnij ku temu, co Cię fascynuje, stwórz siebie przez filtr życzliwości, magii i świeżości. Nigdy się nie poddawaj, porażka to nic takiego – o ile się nie poddasz.

Postaw na pierwszym miejscu swoje szczęście. Tylko wtedy bowiem będziesz w stanie sprawić, że uśmiechną się również wszyscy dookoła Ciebie.