Retapamulina: zastosowania i skuteczność
Dziś chcemy porozmawiać o stosunkowo nowym leku o nazwie retapamulina, należącym do rodziny antybiotyków. Jak zobaczysz później, jest stosowany miejscowo w leczeniu liszajca i wtórnych infekcji małych ran lub otartej skóry. W poniższym artykule powiemy Ci więcej o zastosowaniach i skuteczności retapamuliny.
Lek ten jest aktywny przeciwko infekcjom wywoływanym przez bakterie S. aureus i S. pyogenes. Jednak nie należy stosować retapamuliny do leczenia ropni lub infekcji skóry związanych z tymi dwiema opornymi na metycylinę bakteriami. Nie należy go również stosować w przypadku infekcji wtórnych do dermatozy.
W przeprowadzonych badaniach klinicznych skuteczność retapamuliny nie wykazała ogólnej większej skuteczności niż kwas fusydowy u pacjentów z liszajcem. Analogicznie u pacjentów z wtórnymi infekcjami po urazach, retapamulina nie okazała się bardziej skuteczna niż doustna cefaleksyna.
Dlatego w porównaniu z lekami z wyboru w tych wskazaniach, tj. mupirocyną, kwasem fusydowym i doustnie podawaną cefaleksyną, leczenie retapamuliną nie zapewnia dodatkowych korzyści ani pod względem skuteczności, ani bezpieczeństwa. Co więcej, nawet koszt tego leku jest wyższy.
Retapamulina – wskazania
Jak wspominano, ten antybiotyk jest skuteczny przeciwko infekcjom S. aureus i S. pyogenes. W szczególności jest to miejscowe leczenie powierzchownych zmian skórnych u nastolatków, dzieci i niemowląt w wieku powyżej 9 miesięcy.
Infekcje, które ten antybiotyk może leczyć, są następujące:
- Liszajec: jest powszechną, wysoce zaraźliwą infekcją skóry, która dotyka głównie niemowlęta i małe dzieci. Zwykle objawia się jako czerwone rany na twarzy, szczególnie wokół nosa i ust oraz na dłoniach i stopach.
- Infekcje drobnych ran, owrzodzeń lub otarć.
Retapamulina: jakie są dawki, wytyczne dotyczące podawania i mechanizm działania?
Podając tę maść, należy nałożyć cienką warstwę na dotknięty obszar. Co więcej, należy to robić dwa razy dziennie przez pięć kolejnych dni. Ponadto lekarze zwykle zalecają przykrycie rany lub urazu bandażem lub sterylną gazą. Takie postępowanie wspomaga działanie antybiotyku.
Należy pamiętać, że ten antybiotyk jest przeznaczony wyłącznie do stosowania miejscowego. Podawanie go w inny sposób może prowadzić do problemów zdrowotnych.
Jednocześnie, jeśli chodzi o mechanizm działania, skuteczność retapamuliny wynika z jej zdolności do hamowania syntezy białek bakteryjnych w rybosomie. Nie wykazała swoistej oporności krzyżowej z innymi klasami środków przeciwbakteryjnych.
Jak skuteczna jest retapamulina?
Badania kliniczne pokazują, jak skuteczne są leki. W tym przypadku przeprowadzono dwa badania porównujące skuteczność retapamuliny z kwasem fusydowym, cefaleksyną i placebo.
Celem było wskazanie wskaźnika klinicznego wyleczenia infekcji. Specjaliści uważają, że wyleczeniem klinicznym jest ustąpienie lub poprawa infekcji bez konieczności stosowania innego dodatkowego antybiotyku.
Inne badanie wykazało kliniczne wyleczenie przy zasosowaniu 1% retapamuliny, podobnie jak w przypadku maści zawierającej 2% kwasu fusydowego. W badaniu wzięło udział 517 pacjentów z liszajcem.
Działania niepożądane
Stosowanie tego leku nie wiąże się z wieloma działaniami niepożądanymi. Najczęściej występuje podrażnienie w miejscu aplikacji. Ponadto zarówno częstość, rodzaj jak i nasilenie działań niepożądanych w populacji pediatrycznej są takie same jak w populacji dorosłych.
Jak już powiedzieliśmy, główną reakcją niepożądaną jest podrażnienie. Jednak na leczonym obszarze mogą również rozwinąć się inne reakcje, takie jak swędzenie i rumień. Istnieją również doniesienia o niektórych przypadkach reakcji nadwrażliwości i obrzęku naczynioruchowego.
Przeczytaj także: Wysypka — jak skutecznie z nią walczyć?
Wniosek
Retapamulina jest półsyntetycznym antybiotykiem wskazanym do leczenia liszajca i wtórnych infekcji małych ran lub otarć.
Chociaż jest to bezpieczny lek i można go podawać miejscowo, nie jest pozbawiony działań niepożądanych. Z tego powodu należy zawsze postępować zgodnie z instrukcjami lekarza, aby uniknąć nadużywania tego leku. Jednocześnie nigdy nie powinieneś stosować samoleczenia tym ani żadnym innym lekiem.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Daudén, E. (2009). Introducción a las infecciones bacterianas cutáneas. Actas Dermo-Sifiliográficas. https://doi.org/10.1016/s0001-7310(07)70175-8
- Sáenz, E., & Sánchez, L. (2005). Antibióticos Tópicos. Dermatol Peru.
- Porras-Luque, J. I. (2007). Antimicrobianos tópicos en Dermatología. Actas Dermo-Sifiliográficas. https://doi.org/10.1016/s0001-7310(07)70179-5