Relacje z rodzicami — dlaczego i jak można je poprawić?
Dobre relacje z rodzicami są bardzo ważne. Kiedy jednak nadchodzi okres dojrzewania, często pogarsza się komunikacja w rodzinie. Dzieje się tak dlatego, że młodzi ludzie są wrogo nastawieni i obojętni, albo dlatego, że rodzice nie przystosowują się do tego nowego etapu i nadal traktują młodych dorosłych jak dzieci.
W niektórych przypadkach, gdy osoba staje się młodą dorosłą, więź wraca do normy. Jednak w innych przypadkach dyskomfort pogłębia się i utrzymuje przez całe dziesięciolecia. Dlatego, niezależnie od wieku, chcemy zaoferować kilka wskazówek, jak poprawić relacje z rodzicami.
Więzi, które łączą rodziców i dzieci, należą do najważniejszych, jakie istnieją. Dlatego są źródłem wielkiej miłości i satysfakcji. Mogą jednak również stać się źródłem sporów. W większości przypadków nasi rodzice nie tylko dali nam życie, ale także wychowali nas w najlepszy znany im sposób.
Mimo swoich wad i błędów oferują najbardziej bezwarunkową miłość, na jaką możemy liczyć. Dlaczego więc nie podjąć wysiłku, aby cieszyć się z nimi zdrową i satysfakcjonującą więzią?
Relacje z rodzicami — dlaczego pielęgnować?
Wszystko byłoby prostsze, gdyby relacje rodzic-dziecko były zawsze płynne, łatwe i przyjazne. Tak jednak nie jest z kilku powodów. Przede wszystkim są to bardzo intensywne i intymne więzi emocjonalne, które oddziałują na obie strony i niosą ze sobą wiele wymagań i oczekiwań.
Dlatego rodzice często oczekują, że ich dzieci będą postępować w określony sposób i spełnią ich oczekiwania. Tymczasem dzieci często oczekują, że ich rodzice dostosują się do ideału rodziców, który mają na myśli. Kiedy tak się nie dzieje (a nie może się zdarzyć w 100% przypadków), pojawiają się urazy, rozczarowania i gniew, które niszczą więź.
Krótko mówiąc, w tej relacji rzutowana jest najgłębsza część każdego z nas. Jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy, możemy atakować siebie nawzajem.
Z drugiej strony luka pokoleniowa również może powodować problemy. Czasy są inne, podobnie jak rytmy, potrzeby, style życia. To, co było przydatne i odpowiednie dla rodziców, może nie być takie dla dzieci. Ostatecznie dzieci czują się niezrozumiane, a rodzice czują się ignorowani. Bez komunikacji i zrozumienia z obu stron z pewnością pojawią się trudności i konflikty.
Jak poprawić relacje z rodzicami
Ważne jest, aby pamiętać, że jeśli komunikacja nie układa się prawidłowo, odpowiadają za to wszyscy zaangażowani. Bez względu na to, jakie negatywne cechy mają twoi rodzice, możesz zrobić wiele, aby twoja wymiana poglądów była przyjemniejsza. Oto kilka rad i wskazówek.
1. Uzdrów przeszłość, aby poprawić swoje relacje z rodzicami
Aby poprawić relacje z rodzicami, konieczne jest przebaczenie i odpuszczenie przeszłości. Aby ją jednak zostawić, musisz ją najpierw wyleczyć.
Może czujesz, że twoi rodzice nie dali ci miłości lub wsparcia, których potrzebowałeś, że ich czyny lub słowa cię ranią lub że nie dali ci wykształcenia lub życia, na które zasługujesz. Masz prawo czuć się w ten sposób, ale ból będzie trwał, jeśli nie przepracujesz tych emocji.
Wizyta u specjalisty może pomóc ci uzdrowić swoje dzieciństwo, zintegrować przeszłe doświadczenia i zrozumieć, że jesteś teraz odpowiedzialny za swoje szczęście. Od tego momentu będziesz znacznie bardziej zdolny do modyfikowania obecnych relacji.
Przeczytaj również: Buntownicze zachowanie dziecka – jak je poskromić?
2. Ćwiczenie empatii i zrozumienia
Kierując się powyższym, dobrze jest pamiętać, że twoi rodzice to także ludzie. Usiądź i porozmawiaj z nimi. Zapytaj ich o ich życie, o dzieciństwo i trudności, przez które przeszli. Pomoże ci to spojrzeć na nich z nowej, bardziej współczującej perspektywy. Zrozumienie ich przeszłości pomoże ci zrozumieć, dlaczego są tacy, jacy są i dlaczego działają w taki sposób.
3. Promuj niezależność i granice
Często, gdy dzieci wychodzą z domu, napięte relacje ulegają rozluźnieniu, a to dlatego, że zarówno rodzice, jak i dzieci mają własną przestrzeń. Jeśli jednak nadal jesteś nastolatkiem, możesz również postawić pewne granice i szukać wygodniejszej i przyjemniejszej niezależności dla wszystkich.
Na przykład pokaż, że jesteś odpowiedzialny i zajmujesz się nauką, sprzątaniem pokoju i obowiązkami domowymi. W ten sposób rodzice nie będą musieli chodzić za tobą ani nalegać, abyś się podporządkował. Jednocześnie zaczną postrzegać cię jako osobę dojrzałą, odpowiedzialną i godną zaufania. Zmieni się również ich stosunek do ciebie. Pozwoli ci to również na większą swobodę.
4. Relacje z rodzicami — asertywność
Asertywność to świetna umiejętność w komunikowaniu się z innymi, wyrażania niezgody lub proszenia o coś. Pozwala nam wyrażać to, co myślimy, bez uciekania się do przemocy, krzyków czy braku szacunku, ale też bez tłumienia naszych uczuć.
Aby ćwiczyć asertywność, możesz zastosować następujące wskazówki:
- Bądź stanowczy w swoim przekazie, ale nie podnoś głosu i nikogo nie lekceważ.
- Mów o swoich odczuciach, zamiast krytykować drugą osobę. „Kiedy porównujesz mnie do mojego brata, czuję się upokorzony” jest lepsze niż „Ciągle mnie poniżasz”.
- Wyraź jasne prośby: Na przykład: „Nie podoba mi się, że ciągle mówisz mi, co mam robić i nie ufasz, że będę odpowiedzialny”.
- Podkreśl sytuację, w której wszyscy wygrywają: Na przykład: „W ten sposób nie kłócilibyśmy się tak bardzo i moglibyśmy się lepiej dogadać, a tego właśnie chcę”.
Zobacz również: Terapia rodzinna – kiedy staje się konieczna?
5. Oczekuj najlepszego i zauważ, kiedy to się stanie
Być może przywykłeś do myślenia o swoich rodzicach w określony sposób. Być może myślisz, że są zbyt surowi lub uparci albo że zawsze cię krytykują.
Jednak wykonaj ćwiczenie, próbując zidentyfikować te zachowania, które lubisz i doceniasz. Kiedy komplementują cię lub okazują wsparcie, miej to na uwadze i ciesz się tym. W ten sposób nie tylko zaczniesz postrzegać ich w innym świetle, ale także zachęcisz ich do kontynuowania relacji z tobą w ten pozytywny sposób.
6. Bycie spokojnym jest zdrowsze niż posiadanie racji
Kiedy dominuje w nas gniew, frustracja lub nasze ego, nie możemy rozumować i wdajemy się w bezużyteczne kłótnie. Możemy nawet mówić rzeczy, których później żałujemy.
Dlatego musicie podjąć stanowcze postanowienie, aby się kontrolować, nauczyć się oddychać, aby nie wybuchnąć, i świadomie dobierać słowa. Bycie spokojnym jest zdrowsze niż posiadanie racji. Milczenie nie jest słabością, a nieangażowanie się w spór jest czasem najlepszą decyzją, jaką można podjąć.
7. Miej otwarty umysł i serce
Na koniec pamiętaj, że twoi rodzice oddali ci swoje życie, czas i uczucia, nawet jeśli nie stało się tak, jak byś tego chciał. Z tego powodu należy ich szanować i tym samym pogodzić się z nimi – przynajmniej wewnątrz siebie.
Pamiętaj, że ich nauki i rady, które mogłeś odrzucić, mogą ci się przydać, więc bądź otwarty na dzielenie się chwilami i rozmowami z prawdziwą intencją słuchania. Miej na nie otwarty umysł i serce. W ostatecznym rozrachunku poprawa relacji z rodzicami pozytywnie odbije się na twoim własnym spokoju i dobrym samopoczuciu. Zrób to nawet ze względu na siebie.
Nie dąż do perfekcji
Nawet jeśli zastosujesz się do powyższych wskazówek, wiedz, że nadal mogą występować nieporozumienia i konflikty. Nikt nie jest doskonały – ani dzieci, ani rodzice. Jednak zmieniając swoje nastawienie, możesz nauczyć się radzić sobie z nimi zdrowo i pozytywnie. Relacje są przekształcane przez to, co w nie wkładamy. Zacznij od włożenia w nie więcej siebie, a zbierzesz wspaniałe rezultaty.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Chávez, M. A. (2017). Tu hijo, tu espejo (nueva edición): un libro para padres valientes. Grijalbo.
- García-de-León, M. R., Chávez, V. Á., & Gómez, J. M. (2015) Considerando las necesidades de los adolescentes desde la brecha generacional padres e hijos para el desarrollo de contenidos curriculares: Aprendizaje y desarrollo personal. Recuperado de: http://ri.uaemex.mx/handle/20.500.11799/32918
- Paleari, F. G., Regalia, C., & Fincham, F. D. (2003). Adolescents’ willingness to forgive their parents: An empirical model. Parenting: Science and Practice, 3(2), 155-174.
