Rasagilina w leczeniu choroby Parkinsona

Obecnie nie wiemy jeszcze, jak dokładnie działa rasagilina. Naukowcy uważają, że jej działanie może mieć coś wspólnego z jej umiejętnością blokowania MAO-B, co wywołuje zwiększenie zewnątrzkomórkowych poziomów dopaminy.

Rasagilina to lek należący do rodziny nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO). Stosuje się go samodzielnie lub w terapii łączonej w celu leczenia choroby Parkinsona. Kiedy choroba znajduje się w stadium zaawansowanym, pacjenci mogą używać tego leku w połączeniu z innymi.

Rasagilina to selektywny inhibitor MAO typu B versus typu A. Z tego względu prowadzi do zwiększenia produkcji naturalnych substancji wytwarzanych przez mózg, takich jak monoaminy.

Lek jest dostępny w formie tabletek przeznaczonych do przyjmowania drogą doustną. Pacjenci przyjmują je zazwyczaj raz dziennie, wraz z pożywaniem lub nie.

Rasagilina ma lepsze właściwości neuroprotekcyjne niż inne leki używane w podobnych kuracjach, na przykład selegilina. Dzieje się tak, ponieważ selegilina podczas rozkładu wytwarza substancje toksyczne, zaś rasagilina nie.

Na czym polega choroba Parkinsona?

Choroba Parkinsona to schorzenie neurodegeneracyjne, które dotyka układ nerwowy. To druga z najczęściej występujących chorób tego typu, która plasuje się tuż za chorobą Alzheimera. Należy do grupy tak zwanych zaburzeń ruchu.

To schorzenie, które cechuje utrata neuronów w istocie czarnej śródmózgowia, strukturze znajdującej się w środkowej części mózgu. Kiedy dochodzi do utraty istoty czarnej śródmózgowia, znacząco spadają poziomy dopaminy.

Dopamina to neuroprzekaźnik, który jest niezbędny do przekazywania informacji z mózgu do reszty organizmu odnośnie wszystkich czynności, które są związane z ruchem.

Tym samym niedobór dopaminy, jednej z monoaminoksydaz mózgu, wywiera bezpośredni wpływ na proces przekazywania informacji. Jednocześnie pogarsza kontrolę pacjenta nad jego ruchami. Wszystko to wywołuje serię objawów ruchowych, takich jak drżenia podczas braku aktywności oraz ogólną sztywność ciała.

Co wywołuje chorobę Parkinsona?

Chociaż znamy niektóre czynniki, które zwiększają ryzyko rozwoju tego zaburzenia, naukowcy nadal nie mają pewności, co dokładnie je wywołuje. Do czynników zwiększających ryzyko zaliczamy:

• Wiek: To wyraźny czynnik ryzyka. Choroba Parkinsona zazwyczaj pojawia się między 50 a 60 rokiem życia. Jeśli wystąpi przed 50 rokiem życia, jest znana jako choroba Parkinsona o wczesnym początku.
• Czynniki genetyczne: 90% przypadków choroby Parkinsona nie jest związanych ze zmianami genetycznymi. Jednak w przypadku minimum 15-25% pacjentów cierpiących na to schorzenie, choroba Parkinsona występuje również u innych członków ich rodzin.
• Czynniki środowiskowe: Długotrwałe spożywanie wody ze studni lub wystawienie na działanie pestycydów lub herbicydów może stanowić czynnik ryzyka zwiększający niebezpieczeństwo zapadnięcia na tą chorobę.

Rasagilina i jej oddziaływanie na organizm człowieka

Jak już wspomnieliśmy wcześniej, rasagilina to lek, który blokuje monoaminokoksydazę B (MAO-B). Ten enzym stanowi część mitochondrium w zakończeniach nerwowych w całym ciele, a zwłaszcza w mózgu, wątrobie i błonie śluzowej jelit.

IMAO regulują degradację katecholamin, takich jak dopamina i serotonina, w ośrodkowym układzie nerwowym i tkankach obwodowych. W mózgu znajdują się głównie IMAO typu B.

Naukowcy nadal prowadzą badania, aby poznać dokładne aktywne działanie tego leku. Uważają, że jego działanie jest związane z blokowaniem MAO-B, co prowadzi do zwiększenia zewnątrzkomórkowych poziomów dopaminy.

Zwiększenie stężenia dopaminy, które jednocześnie zwiększa aktywność dopaminergiczną, odpowiada prawdopodobnie za korzystne działanie rasagiliny. Wskazują na to obserwacje przeprowadzone na modelach dopamergicznych zaburzeń ruchowych.

Rasagilina – podsumowanie

Zawsze stosuj się do zaleceń lekarza i zwracaj się do niego ze wszystkimi wątpliwościami, jakie mogą się pojawić. Nie zmieniaj samodzielnie przepisanej dawki. Niewłaściwe przyjmowanie leków może wywołać poważne konsekwencje zdrowotne.