Uszkodzenia tkanek miękkich - rodzaje i leczenie

Tak zwane tkanki miękkie obejmują ścięgna, więzadła i mięśnie. Najczęstszymi urazami ostrymi są skręcenia, nadwyrężenia i siniaki. Chociaż mogą również wystąpić obrażenia wynikające z przeciążenia, takie jak zapalenie ścięgien i zapalenie kaletki.
Uszkodzenia tkanek miękkich - rodzaje i leczenie
Alejandro Duarte

Przejrzane i zatwierdzone przez: biotechnolog Alejandro Duarte.

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 16 czerwca, 2023

Uszkodzenia tkanek miękkich mają miejsce w miękkich częściach układu mięśniowo-szkieletowego. Wspomniany system składa się ze ścięgien, więzadeł i mięśni. Mięsień to organ utworzony z zestawu włókien. Włókna te mogą się skracać, kurczyć i rozciągać ze względu na swoją elastyczność.

Z drugiej strony ścięgno jest częścią mięśnia, która służy jako połączenie między samym mięśniem a kością. Ścięgna przenoszą siłę na kość, umożliwiając ruch.

Więzadła mają budowę podobną do ścięgien. Jednak ich funkcją jest zjednoczenie i ustabilizowanie elementów tworzących złącze. Uszkodzenia tkanek miękkich dzieli się na dwie podstawowe kategorie. Są to ostre obrażenia i te wynikające z przeciążenia.

Ostre uszkodzenia tkanek miękkich

Tego rodzaju obrażenia są spowodowane nagłym urazem, takim jak upadek, potknięcie lub uderzenie. Ta kategoria obejmuje zwichnięcia, nadwyrężenia i siniaki.

Zwichnięcie

Zwichnięcie to nadciągnięcie lub naderwanie więzadła. Części ciała najbardziej podatne na skręcenia to kostki, kolana i nadgarstki. Ze względu na ich dotkliwość są one klasyfikowane w 3 kategoriach:

Zimne okłady
  • Niewielkie, czyli I stopnia: występuje lekkie nadciągnięcie i niewielkie uszkodzenie włókien więzadła.
  • Umiarkowane, lub II-ego stopnia: w tym stopniu występuje częściowe naderwanie więzadła.
  • Ciężkie – III-ego stopnia: całkowite rozerwanie więzadła powoduje niestabilność i brak funkcjonalności stawu.

Chociaż mogą wystąpić z różną intensywnością, siniaki, obrzęki i stany zapalne pojawiają się powszechnie we wszystkich trzech stopniach zwichnięć.

Nadwyrężenie

Nadwyrężenia to uszkodzenia tkanek miękkich, które zwykle jest spowodowane jej nadmiernym użyciem, zbyt dużą siłą lub rozciągnięciem. Nadwyrężenia mogą przybrać formę od zwykłego naciągnięcia aż do częściowego lub całkowitego rozdarcia zarówno mięśni jak i ścięgien. Najczęstsze objawy nadwyrężenia tkanki miękkiej to:

  • Drżenie mięśni
  • Skurcze
  • Osłabienie mięśni
  • Obrzęk i stan zapalny

Siniak lub krwiak

Siniak lub krwiak powstaje w wyniku działania siły zewnętrznej lub uderzenia. Z powodu pęknięcia naczyń krwionośnych następuje zmiana koloru tkanki. Silny krwiak może nawet ograniczyć zakres ruchu z powodu odczuwanego bólu lub obrzęku.

Leczenie ostrego uszkodzenia tkanek miękkich

Zastosowane leczenie będzie się różnić w zależności od rodzaju i ciężkości uszkodzenia tkanek. W przypadku wystąpienia ostrego urazu stosuje się początkowe leczenie zgodne z protokołem R.I.C.E. Skrót ten odnosi się do angielskich terminów, które oznaczają kolejno: odpoczynek, lód, ucisk i podniesienie.

A zatem, przede wszystkim należy absolutnie zaniechać czynności, która spowodowała uraz. Poza tym, niezbędne jest nałożenie lodu lub zimnych okładów na uszkodzoną tkankę przez 20 minut kilka razy dziennie.

Ponadto, aby zapobiec stanom zapalnym, zaleca się założenie opatrunku z elastycznego bandaża uciskowego, a podczas odpoczynku unosić kończynę powyżej poziomu serca.

Leczenie łagodnych zwichnięć również odbywa się za pomocą R.I.C.E. Umiarkowane uszkodzenia tkanek miękkich często wymagają pewnego okresu unieruchomienia. Natomiast najcięższe mogą wymagać nawet operacji w celu przywrócenia prawidłowej budowy w miejscu zmiany.

Jeśli chodzi o nadwyrężenia, zaleca się to samo, co w przypadku zwichnięć: odpoczynek, lód, ucisk i uniesienie kończyny. Następnie należy wykonywać stopniowo proste ćwiczenia w celu złagodzenia bólu i przywrócenia mobilności. Większość łagodnych nadwyrężeń dobrze reaguje na metodę R.I.C.E.

Uszkodzenia tkanek miękkich z powodu przeciążenia

Ten rodzaj obrażeń pojawia się z czasem, nie w sposób nagły. Pacjent zaczyna je odczuwać, gdy powtarza daną aktywność fizyczną tak często, że ciało nie ma czasu na wyleczenie uszkodzenia.

Uszkodzenia tkanek miękkich

W tej kategorii zapalenie ścięgien i zapalenie kaletki maziowej należą do najczęstszych zmian tkanek miękkich.

Zapalenie ścięgna

Ten rodzaj uszkodzenia tkanek miękkich jest stanem zapalnym lub podrażnieniem ścięgna lub jego okrycia. Zwykle powstaje w wyniku szeregu powtarzających się wysiłków, które są agresywne dla ścięgna. Typowe objawy zapalenia ścięgien to zaczerwienienie i ból, które pogarszają się wraz z wykonywaniem ruchu.

Zapalenie kaletki

Kaletki to małe torebki zawierające rodzaj żelu czy galaretki, które znajdują się w stawach na ramieniu, łokciu, biodrze, kolanie i kostce. Zawierają niewielką ilość płynu i znajdują się między kościami a tkankami miękkimi.

Dzięki temu działają jak poduszki amortyzacyjne zmniejszające tarcie i uderzenia. Zapalenie kaletki jest to stan zapalny, który występuje w wyniku długo powtarzanych niewielkich wysiłków.

Leczenie obrażeń odniesionych w wyniku nadmiernego obciążenia

W ramach leczenia zapalenia ścięgien zaleca się odpoczynek, przyjmowanie leków przeciwzapalnych i ćwiczenia w celu poprawy elastyczności mięśni i stawów. Jeśli stan zapalny utrzymuje się, może powodować znaczne uszkodzenie ścięgien, co może wymagać nawet leczenia chirurgicznego.

Zapalenie kaletki można złagodzić, zmieniając aktywność i, jeśli to konieczne, stosując leki przeciwzapalne. Jeśli jednak stan nie poprawi się, może być konieczne usunięcie płynu z kaletki.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Saavedra Lozano, J., Santos Sebastián, M., González, F., Hernández Sampelayo Matos, T., & Navarro Gómez, M. . (2011). Infecciones bacterianas de la piel y tejidos blandos. In Protocolos de la AEP: Protocolos de Infectología.

  • C.L Rodrígues Pérez, D.J. Fernández Gutiérrez, J.A. Ruiz Caballero, J.F. Jiménez Díaz, M. E. B. O. (2005). Tratamiento del esguince de tobillo. XIX JORNADAS CANARIAS DE TRAUMATOLOGIA Y CIRUGIA ORTOPEDICA. https://doi.org/10.1016/S0048-7120(04)73454-4

  • Parker, R. H. (2015). Bursitis. In Clinical Infectious Disease, Second Edition. https://doi.org/10.1017/CBO9781139855952.079


Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.