Ranitydyna: dawkowanie i środki ostrożności

Przejrzane i zatwierdzone przez: farmaceuta Franciele Rohor de Souza.

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 13 kwietnia, 2023

Ranitydyna jest zazwyczaj przyjmowana doustnie. Jednak jeśli taki sposób podania nie jest możliwy, lek jest również dostępny w formie płynnej w fiolkach, do użytku domięśniowego lub dożylnego.

Ranitydyna to lek antyhistaminowy o celowanym i szybkim działaniu. Zmniejsza wydzielanie kwasów żołądkowych, zarówno ilość wydzielanego kwasu, jak i jego wartość bazową. Dzięki temu zmniejsza poziom i ilość wydzielanego kwasu i pepsyny.

Jej działanie jest raczej długoterminowe. Już pojedyncza dawka 150 mg jest w stanie w skuteczny sposób zmniejszyć wydzielanie kwasu żołądkowego na 12 godzin. Co jeszcze warto wiedzieć o ranitydynie? Czytaj dalej, aby poznać najważniejsze informacje.

Krótka historia ranitydyny

Lek ten został stworzony przez koncern farmaceutyczny GlaxoSmithKline na bazie cymetydyny, pierwszej substancji antyhistaminowej, jaką opracowali. Oznacza to, że ranitydyna powstała w wyniku procesu projektowania. Naukowcy chcieli ulepszyć związek zastępując niektóre z obecnych w nich grup chemicznych.

Dzięki swoim staraniom byli w stanie wyprodukować ranitydynę, którą cechuje lepszy profil tolerancyjności. Oznacza to, że podczas jej stosowania o wiele rzadziej pojawiają się reakcje niepożądane.

Co więcej, zapewnia przedłużone oraz od 4 do 10 razy silniejsze działanie niż cymetydyna. Pojawiła się na rynku w 1981 r., a w 1988 r. stała się najlepiej sprzedającym się lekiem dostępnym na receptę. Od tego momentu została zastąpiona przez jeszcze bardziej skuteczne farmaceutyki stosowane w leczeniu tych samych schorzeń.

Czym jest histamina?

Histamina to substancja, która należy do grupy związków chemicznych nazywanych imazydolami, biorących udział w miejscowych odpowiedziach immunologicznych. Reguluje również normalne działanie żołądka i działa jako neuroprzekaźnik w ośrodkowym układzie nerwowym.

Neuroprzekaźniki to substancje, które organizm wytwarza w sposób naturalny. Ich główna funkcja to regulowanie synaps między neuronami. Innymi słowy, regulują one reakcje chemiczne zachodzące między neuronami, kiedy przesyłają między sobą sygnały.

W ten sposób elektryczne połączenie stają się bardziej kompletne i dają wiele możliwości. Jeśli nie byłoby neuroprzekaźników, a neurony działałyby po prostu jak “kable”, układ nerwowy nie byłby w stanie wykonywać wielu swoich zadań.

Istnieją jednak nowe dowody, które wykazują, że histamina odgrywa również rolę w chemotaksacji białych krwinek, takich jak eozynofile.

Naukowcy znają histaminę od lat 50. ubiegłego wieku. Jednak dopiero niedawno odkryli jej działanie w organizmie.

Wskazania

Wskazania do przyjmowania tego leku są związane z jego umiejętnością antagonizowania receptorów histaminy H2. Zaliczamy do nich:

• Wrzody dwunastnicy
• Łagodne wrzody żołądka
• Choroba refluksowa przełyku i leczenie związanych z nią objawów
• Zespół Zollingera-Ellisona
• Leczenie krwawienia z przełyku i żołądka z nadmiernym wydzielaniem i ochrona przed nawracającym krwawieniem u pacjentów w krwawiącymi wrzodami.

Poza wspomnianymi wyżej wskazaniami, lekarze przepisują ranitydynę w celu ochrony przed wystąpieniem krwawienia w układzie żołądkowo-jelitowym wywołanego przez owrzodzenie trawienne wywołane ostrym stresem u ciężko chorych osób.

Jest również podawana przed operacją pacjentom, u których występuje ryzyko pojawienia się zespołu aspiracji kwasu, znanego pod nazwą zespołu Mendelsona. Oprócz tego lekarze często podają ją matkom podczas porodu.

Dawkowanie

Ranitydyna to lek doustny. Jeśli ta metoda podania jest niemożliwa do zastosowania, to istnieją fiolki wypełnione tym lekiem, które są przeznaczone do podawania domięśniowego lub dożylnego. Jednak lekarze zazwyczaj stosują te sposoby podania jedynie w warunkach szpitalnych.

Stężenie przepisywanej ranitydyny różni się w zależności od wskazań do jej zastosowania.

• Wrzody dwunastnicy u dorosłych: Dawka wynosi 150 mg co 12 godzin lub 300 mg na noc przez 4-6 tygodni. W przypadku dzieci należy stosować dawkę 2 mg na kilogram masy ciała co 12 godzin.
• Wrzody żołądka u dorosłych: 150 mg co 12 godzin lub 300 mg na noc przez 6-8 tygodni. W przypadku objawów związanych z tym schorzeniem dawka wynosi 150 mg co 12 godzin przez 2 tygodnie. Leczenie można wydłużyć, jeśli początkowa reakcja jest zbyt słaba.
• Zespół Zollingera-Ellisona: Dawka początkowa wynosi 150 mg co 8 godzin. Lekarz może znacząco zwiększyć dawkę w zależności od reakcji pacjenta. Jednak maksymalna dawka wynosi 6 gramów na dzień.

W przypadku innych wskazań należy zapoznać się z tabelą informacyjną dotyczącą dawkowania ranitydyny. Ujęto w niej wszystkie informacje dotyczące tego leku.

Ranitydyna i środki ostrożności

Stosując ranitydynę pacjenci muszą podejmować odpowiednie środki ostrożności, aby uniknąć poważnych komplikacji w różnych sytuacjach, które wymagają dostosowania dawki. Dzieje się tak w przypadku pacjentów, którzy ciepią na następujące schorzenia:

• Niewydolność nerek: dawka będzie musiała zostać skorygowana.
• Zakłócenia w diagnozowaniu nowotworu złośliwego – ranitydyna może opóźniać pojawienie się objawów tego rodzaju raka, co może opóźnić postawienie diagnozy.
• Zakłócenia w innych badaniach diagnostycznych.
• Ciąża i karmienie piersią.

Podsumowanie

Podsumowując, ranitydyna to lek o szerokim spektrum zastosowania. To lek antyhistaminowy wydawany na receptę. Pacjenci powinni przestrzegać dawkowania zaleconego przez lekarza. Lek ten nie jest wolny od działań niepożądanych i może wywoływać liczne komplikacje.