Permareksja - co ją powoduje?

Poza anoreksją i bulimią istnieją też inne zaburzenia odżywiania. Należy do nich permareksja. Dowiedz się więcej na jej temat.
Permareksja - co ją powoduje?
Saúl Sánchez Arias

Napisane i zweryfikowane przez dietetyk Saúl Sánchez Arias.

Ostatnia aktualizacja: 24 sierpnia, 2022

Permareksja to niedawno opisane zaburzenie odżywianiaktóre zwykle stanowi wstęp do anoreksji lub bulimii. Pacjenci z tym problemem bardzo boją się przytyć i niezmiernie zależy im na szczupłej sylwetce.

Dlatego też osoby z permareksją ciągle stosują diety-cud w nadziei na schudnięcie. Na tej podstawie diagnozuje się tę chorobę – stwierdza się ją u ludzi, którzy w ciągu roku wypróbowali przynajmniej 3 różne diety odchudzające.

Permareksja: charakterystyka

Jako że to niedawno opisane zaburzenie, wciąż brakuje literatury na jego temat. Jednak problem ten typowy jest dla osób skłonnych do zachowań kompulsywnych takich jak obsesyjne liczenie kalorii. Chociaż czytanie etykiet jest dobrym nawykiem, przesada może zamienić się w problem.

Wiele osób cierpi na permareksję i o tym nie wie. Zmiany wagi są u nich częste, podobnie jak zmiany nawyków żywieniowych, chociaż nie pojawia się przy tym patologiczny stan fizyczny. Dlatego też tak trudno o diagnozę.

Częste zmiany jadłospisu zorientowane na utratę wagi mogą być objawem tej choroby. Pacjenci z tym zaburzeniem są bardzo wrażliwi na komentarze na temat swojego wyglądu. Ciągle porównują się z innymi.

Chociaż nie brak naukowych dowodów na zależność pomiędzy depresją a anoreksją, nie potwierdzono jeszcze relacji pomiędzy problemami psychicznymi a permareksją.

Obsesja na punkcie diet to jeden z objawów permareksji.

Jak rozpoznać permareksję?

Zdiagnozowanie tej choroby nie jest łatwym zadaniem. B rak na nią testów czy badań. Trzeba obserwować wzorce zachowania i stan zdrowia psychicznego danej osoby. Obsesyjne zachowania związane z jedzeniem, które nie pasują jednak do obrazu klinicznego anoreksji ani bulimii określa się mianem permareksji.

Warto przyjrzeć się nawykom żywieniowym i relacji z jedzeniem. Informacji dostarczają też reakcje na komentarze na temat wyglądu. Osoby ostro na nie reagujące zwykle są bardziej podatne na rozwój tego zaburzenia.

Jeśli w ciągu roku wypróbowało się ponad 3 diety odchudzające, istnieje podejrzenie permareksji. Najlepiej udać się wówczas do specjalisty. Prewencja i leczenie to najlepsze sposoby na zaburzenia odżywiania. Tak również zapobiega się im nawrotom.

Przyczyny permareksji

Udowodniono, że czynniki ryzyka są następujące:

  • Problemy ze zdrowiem psychicznym w rodzinie.
  • Stres u matki w czasie ciąży.
  • Nadwaga w dzieciństwie.
  • Negatywny stosunek do własnego ciała.
  • Presja społeczna.

Co więcej, jak podaje badanie opublikowane w magazynie Child and Adolescent Psychiatric Clinics of North America, zaburzenia odżywiania takie jak permareksja karmią się nadmiarem informacji z mediów. Ich błędna interpretacja wraz z brakiem wiedzy może doprowadzić do szkodliwych zachowań.

Przyczyny permareksji są zróżnicowane, podobnie jak czynniki ryzyka.

Zaburzenie odżywiania o skomplikowanej diagnostyce

Permareksja to niedawno opisane zaburzenie, na temat którego nie mamy wielu naukowych informacji. Wiemy, że pojawia się przed poważniejszymi problemami i warto zadbać o jej wczesne rozpoznanie oraz szybkie rozpoczęcie leczenia.

Kryteria diagnostyczne nie są jednak całkowicie jasne. Dlatego dobrze jest udać się do specjalisty. Zaburzenia odżywiania to skomplikowane kwestie, które wymagają kompleksowego leczenia. Trzeba przyjrzeć się problemowi wieloaspektowo, by znaleźć skuteczne rozwiązanie.

W razie wątpliwości najlepiej skonsultować się ze specjalistą w celu uzyskania konkretniejszych informacji. Zwracanie uwagi na najdrobniejsze przejawy może pomóc w zdiagnozowaniu zaburzenia i zapobiegnięciu komplikacjom.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Saul JS., Rodgers RF., Adolescent eating disorder risk and the online world. Chil Adolesc Psychiatr Clin N Am, 2018. 27 (2): 221-228.
  • Keski Rhakonen A., Mustelin L., Epidemiology of eating disorders in Europe: prevalence, incidence, comorbidity, course, consequencies, and risk factors. Curr Opin Psychiatry, 2016. 29 (6): 340-5.
  • Thornton LM., Welch E., Munn Chernoff MA., Lichtenstein P., et al., Anorexia nervosa, major depression, and suicide attemps: shared genetic factors. Suicide Life Threat Behav, 2016. 46 (5): 525-534.
  • Jáuregui-Lobera, Ignacio. “¿ Medicina y enfermedades o moda y consumismo?.” Journal of Negative and No Positive Results: JONNPR 2.2 (2017): 46-48.
  • Encalada, Sergio Constantino Ochoa, et al. “La publicidad en internet y la presencia de trastornos alimenticios en los adolescentes.” Memorias del tercer Congreso Internacional de Ciencias Pedagógicas: Por una educación inclusiva: con todos y para el bien de todos. Instituto Superior Tecnológico Bolivariano, 2017.
  • Giner Bartolomé, Cristina. “Emociones y trastornos de la conducta alimentaria: Correlatos clínicos y abordajes terapéuticos basados en nuevas tecnologías.” (2016).

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.