Napady złości u dzieci - jak im zapobiegać i radzić sobie z nimi

Napady złości u dzieci mogą prowadzić do tego, że rodzice tracą panowanie nad sobą i niewłaściwie reagują. Dowiedz się, dlaczego się pojawiają i jak sobie z nimi radzić.
Napady złości u dzieci - jak im zapobiegać i radzić sobie z nimi
Elena Sanz

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Elena Sanz.

Ostatnia aktualizacja: 24 sierpnia, 2022

Wiek dwóch lat to jeden z najbardziej przerażających okresów dla rodziców, ponieważ mniej więcej w tym czasie pojawiają się napady złości u dzieci. Krzyczenie, płacz, bicie, odmowa posłuszeństwa, sprzeciw wobec instrukcji rodzicielskich. Na tym etapie w dzieciństwie pojawia się wiele zachowań, które mogą dezorientować i wystawiać rodziców na próbę.

Wyjście z parku, wejście do wanny lub wychodzenie z niej, mycie zębów, ubieranie się… każda codzienna czynność może wywołać atak złości. A jeśli nie rozumiesz, co się dzieje, łatwo stracić panowanie nad sobą i zareagować w niewłaściwy sposób. Dlatego chcemy Ci wyjaśnić, z czego wynikają napady złości u dzieci i jak możesz zapobiec ich pojawianiu się.

Dlaczego jest taki etap, kiedy dzieci wpadają w napady złości?

Napady złości są normalną częścią rozwoju w dzieciństwie i są związane z rozwojem poznawczym i społecznym małych dzieci. Do tego momentu dziecko pełniło bierną rolę, będąc pod opieką rodziców, którzy dbali o wszystko. Ponadto nie było jeszcze w stanie postrzegać siebie jako niezależnej istoty, z własnymi pragnieniami i zainteresowaniami.

Po 18 miesiącach życia sytuacja zaczyna się zmieniać. Maluch staje się świadomy siebie i chce wyrazić swój charakter i działać w sposób bardziej autonomiczny. „Wie”, czego chce, ale nie ma kontroli nad własnym życiem. Ponadto nie ma jeszcze narzędzi do wyrażania siebie.

Tak więc, gdy jego pragnienia nie są zaspokojone, pozostaje mu tylko dać znać o sobie poprzez napady złości.

Rozgniewane dziecko
Napady złości są normalnym objawem rozwoju dziecka oczekiwanym w określonym okresie, zwłaszcza w wieku około 2 lat.

Wskazówki, jak zapobiegać napadom złości u dzieci

Ten etap może trwać do wieku 4 lat, jednak nie wszystkie dzieci doświadczają go w ten sam sposób. Decydujący będzie ich charakter i sposób, w jaki rodzice radzą sobie z napadami złości. Dlatego udostępniamy kilka wskazówek, aby zapobiec ich pojawianiu się w tym trudnym okresie.

1. Unikaj możliwych wyzwalaczy

Być może zauważyłeś / zauważyłaś, że prawdopodobieństwo napadu złości u Twojego dziecka jest większe, gdy jest głodne, zmęczone lub nadmiernie pobudzone. Jeśli tak, możesz podjąć pewne kroki, aby temu zapobiec.

Przede wszystkim postaraj się ustalić harmonogram i stałą rutynę w życiu swojego dziecka i trzymaj się tego. Staraj się nie przekraczać pory obiadu lub drzemki i dostosuj resztę zajęć do tych podstawowych potrzeb. Pomóc może również zapobiegliwość: zawsze noś przy sobie jakąś przekąskę dla dziecka.

2. Poinformuj go z wyprzedzeniem

Kiedy dzieci są pochłonięte wykonywaniem jakiejś czynności, która sprawia im przyjemność, normalne jest, że nie chcą z niej rezygnować. Dlatego daj znać dziecku 5 do 10 minut przed opuszczeniem parku lub w innej sytuacji, że będzie musiało przestać się bawić, aby iść na obiad.

Mimo to może się opierać. Jednak znacznie łatwiej mu będzie pogodzić się z tą myślą, jeśli wcześniej powiadomisz je o tym, co się wydarzy. Dzieci potrafią to zrozumieć. Daj im szanse na opanowanie swoich emocji.

3. Wykaż elastyczność

Często napady złości u dzieci pojawiają się, gdy my, dorośli, upieramy się przy narzuceniu własnej woli. Pamiętaj, że Twoje dziecko zaczyna definiować swój charakter i chce czuć się bardziej autonomiczne. Nie ma nic złego w daniu mu niewielkich obszarów na swobodę decydowania.

W tym celu możesz wybrać jedną z kilku opcji, które mieszczą się w twoich granicach. Na przykład pozwól mu zdecydować, w którym kubku chce dostać napój na śniadanie, czy woli oglądać jedną lub drugą kreskówkę, czy też chce założyć niebieską lub czerwoną koszulkę.

Istnieją jednak decyzje, które nie podlegają negocjacjom (na przykład zapięcie pasów w samochodzie lub założenie kurtki, gdy wychodzi na zewnątrz). Ale w wielu innych jest miejsce na elastyczność.

4. Potwierdź emocje dziecka

Napady złości pojawiają się, ponieważ dziecko nadal nie wie, jak właściwie zarządzać i wyrażać swoje uczucia. Dlatego edukacja w zakresie inteligencji emocjonalnej jest bardzo przydatna.

Kiedy Twoje dziecko doświadcza jakiejś emocji, uznaj ją i potwierdź ją. Daj mu do zrozumienia, że ​​rozumiesz, jak on się czuje i że ma prawo to czuć. W ten sposób, jeśli zapewnisz mu miejsce na jego uczucia, nie będzie musiało wyrażać ich krzykiem.

Dowiedz się więcej również na ten ciekawy temat: Montessori – metody na powstrzymanie złości u dzieci

Dodatkowe uwagi dotyczące napadów złości u dzieci

Powyższe wskazówki mogą pomóc w zapobieganiu występowaniu napadów złości. Ale jak się zachować, jeśli już do nich doszło? Przede wszystkim unikaj utraty kontroli nad swoimi działaniami i słowami.

Zawsze pamiętaj, że dziecko nie próbuje cię upokorzyć publicznie. Po prostu nie jest w stanie kontrolować swoich emocji. Wybierz więc działanie z empatią i towarzysz mu z miłością i cierpliwością. Uważaj, aby jego działania nie szkodziły jemu ani innym, ale poza tym pozwól mu wyrazić siebie, a kiedy się uspokoi, przyjmij go bez urazy.

Mama uspokajająca dziecko
Rola rodziców musi być nadrzędna w stosunku do dzieci z napadami złości, aby nie zwiększać problemu.

Przeczytaj również ten przydatny materiał: Napady złości u dzieci – 5 wskazówek, jak ich uniknąć

Napady złości u dzieci to wyzwanie

Napady złości u dzieci mogą stanowić trudne wyzwanie dla rodziców, ale pamiętajmy, że nasze maluchy również cierpią z powodu frustracji i braku środków, aby to wyrazić. Z tego powodu zadaniem dorosłych jest postępowanie z szacunkiem i miłością, dając tym samym pozytywny przykład najmłodszym.

Krzyczenie lub atakowanie wywoła jedynie urazę i zaszkodzi więzi i rozwojowi emocjonalnemu dziecka. Nie zapewni również żadnej nauki ani nie zakończy napadów złości. Ćwicz więc empatię i staraj się traktować swoje dziecko tak, jak sam chciałbyś być traktowany.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Pernasa, P. D., & de Lunab, C. B. (2005). Las rabietas en la infancia: qué son y cómo aconsejar a los padres. Revista Pediatría de Atención Primaria7(25).
  • Pérez Vallejo, M. (2010, junio). Las rabietas. Recuperado febrero de 2021, de https://archivos.csif.es/archivos/andalucia/ensenanza/revistas/csicsif/revista/pdf/Numero_31/MARIA_PEREZ_2.pdf
  • Tabango, K. R. (2013). Manejar emociones en el proceso de enseñanza aprendizaje. Elaboración de una guía sobre el control de las rabietas en los niños de 4 años para los docentes del centro de educación inicial “María Guillermina García” en el sector norte del distrito metropolitano de Quito año 2013 (bachelor’s thesis).

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.