Naczyniak niemowlęcy: charakterystyka zmian skórnych

Naczyniak niemowlęcy to dość częste schorzenie. Dlatego też należy wiedzieć z czego się składają i jak je leczyć.

Naczyniak niemowlęcy to guz, który zazwyczaj jest łagodny. Charakteryzuje go nietypowe namnażanie naczyń krwionośnych. Chociaż zazwyczaj znajdują się na skórze, to można je również odnaleźć w innych organach. Czytając ten artykuł dowiesz się z czego się składa oraz co zrobić, gdy się pojawi.

Czym jest naczyniak niemowlęcy?

Jak już wspomnieliśmy wcześniej, naczyniak niemowlęcy to zazwyczaj łagodny guz, który pojawia się na skórze. To jedna z najczęstszych zmian występujących w okresie karmienia piersią i w dzieciństwie. Poza tym trzy razy częściej dotyka dziewczynki niż chłopców. Zazwyczaj znajdują się na twarzy lub czaszce.

Chociaż większość naczyniaków niemowlęcych jest łagodna, niektóre mogą prowadzić do wystąpienia komplikacji. To czerwonawe płaskie lub wypukłe guzy, które nie wyglądają ładnie. Poza tym mogą wywierać ucisk na pobliskie struktury, takie jak oczy, nos, usta, itp.

Naczyniaki dziecięce rozwijają się. Mają pierwszą fazę, w której pojawia się nagły wzrost. Podczas tej fazy w znaczący sposób zwiększają swój obszar i rozmiar. Następnie występuje faza odpoczynku, podczas której naczyniak praktycznie się nie zmienia.

Na samym końcu występuje faza zaniku, podczas której naczyniak zaczyna sam z siebie zanikać. Jednak jeśli naczyniak jest duży lub wywołuje powikłania, należy zdecydować się na interwencję.

Kiedy pojawia się naczyniak niemowlęcy?

Nie ma pewności dlaczego powstają takie zmiany. Jednak odkryto sporo czynników ryzyka, które mogą mieć wpływ na ich rozwój.

Hiszpańscy badacze z Hospital Universitario La Paz w Madrycie uważają, że brak tlenu w łożysku w trakcie pierwszych miesięcy ciąży może wywoływać zmiany z krążeniu łożyskowym. Takie zmiany mogą prowadzić do rozwoju naczyniaków.

Inne badania na temat naczyniaków niemowlęcych łączą je z zaawansowanym wiekiem matki i ciążą mnogą. Poza tym wiążą je z łożyskiem przodującym i stanem przedrzucawkowym. Eksperci odkryli, że im wcześniej urodzi się dziecko, tym większe prawdopodobieństwo rozwoju naczyniaka. Dlatego też badacze uważają, że wpływ na jego rozwój ma brak tlenu.

Rodzaje naczyniaków niemowlęcych

Naczyniaki niemowlęce mogą być skórne lub wewnętrzne. Eksperci zazwyczaj klasyfikują je według:

• Głębokości zmian naczyniowych. Mogą być powierzchowne, głębokie lub mieszane. Powierzchowne zmiany to zazwyczaj jasnoczerwone grudki. Z kolei głębokie to guzki w kolorze niebieskawym lub cielistym.
• Kształtu i rozmieszczenia. Mogą być ogniskowe, podzielone na segmenty lub wielorakie.

Diagnoza

Większość naczyniaków jest diagnozowana w wyniku badania fizykalnego. W tym celu musi mieć pełną historię medyczną, to znaczy znać wszystkie szczegóły związane z ciążą, okresem prenatalnym i rozwojem zmiany skórnej.

Większość naczyniaków niemowlęcych na początku wygląda jak różowawe lub jasne plamki. Dlatego też można je pomylić ze znamionami, urazami lub zniekształceniami.

Poza tym aby postawić diagnozę, lekarze mogą wykorzystać techniki uzupełniające. Zaliczamy do nich badanie USG, rezonans magnetyczny i biopsję skóry. Biopsja skóry to najlepszy sposób na odróżnienie takich naczyniaków od innych zmian skórnych.

Powikłania

Najbardziej typowe powikłania są zazwyczaj miejscowe. Skórne naczyniaki niemowlęce mogą wrzodzieć. To zwiększa ryzyko rozwoju infekcji, jak również wywołuje ból. Kiedy naczyniaki są blisko oka, mogą utrudniać widzenie, wywołując astygmatyzm, zez, a nawet utratę widzenia.

Jednak najczęstsza komplikacja wiąże się z wpływem psychologicznym. Naczyniaki niemowlęce, które pojawiają się w widocznych miejscach na skórze dziecka, mogą obniżać jego poczucie własnej wartości. Dzieje się tak, ponieważ nie są zbyt ładne. Co więcej, niektóre z nich może nawet pozostawiać po sobie blizny.

Leczenie

Nie wszystkie naczyniaki niemowlęce powinno się leczyć. Wskazania co do rozpoczęcia terapii są złożone. Jednak lekarze zalecają ją przeprowadzić w przypadku zagrożenia życia dziecka, gdy pojawiają się owrzodzenia i ból oraz gdy istnieje ryzyko nieodwracalnego bliznowacenia.

Najczęściej decyduje się na doustne przyjmowanie propranololu. To beta-bloker, który ma wiele skutków ubocznych, chociaż jest skuteczny. Może wywoływać choćby rzadkoskurcz, hipoglikemię oraz zaburzenia nastroju i snu.

Kolejna terapia polega na stosowaniu interferonu alfa. Jednak może prowadzić do wystąpienia poważnych powikłań u noworodków. Poza tym pomocne może okazać się leczenie laserem. Interwencja chirurgiczna jest wskazana w przypadku leczenia objawów pochorobowych. Jedna użycie propranololu znacząco zmniejsza prawdopodobieństwo ich wystąpienia.

Podsumowanie

Naczyniaki niemowlęce to dość powszechny problem zdrowotny. W przypadku jakichkolwiek pytań powinnaś skonsultować się ze swoim lekarzem. Poza tym musisz zawsze brać pod uwagę wpływ, jaki takie zmiany wywierają na psychikę dziecka, by poprawić terapię.