Kolana szpotawe: przyczyny powstawania i sposoby leczenia
Kolana szpotawe lub kończyny łukowate to stan, w którym zaburzone jest naturalne lub anatomiczne ustawienie kolan. Dzieci, które cierpią na ten stan, mają przesadną krzywiznę, która oddziela kolana i zbliża kostki i stopy do siebie.
Nazwa medyczna tego zaburzenia to szpotawość kolan. Pochodzi od określenia po łacinie genu varum gdzie genu oznacza „kolano” a varum – szpotawość, co oznacza „oddalenie się od linii środkowej ciała”.
Kolana szpotawe są normalne u niemowląt do półtora roku życia. Zaczynają się prostować od wieku 12 miesięcy lub kiedy dzieci zaczynają chodzić.
Jeśli jednak nogi nie prostują się w wieku od 2 do 3 lat lub jeśli wyginają się bardziej, koniecznie skonsultuj się z pediatrą. W dalszej części opisujemy, według jakich kryteriów bada się małe dziecko o łukowatych nogach.
Czy kolana szpotawe powodują inne objawy?
Dzieci z łukowatymi nogami czasami chodzą z palcami skierowanymi do wewnątrz. Nazywa się to chodem zbieżnym i może być przyczyną poważnych potknięć i upadków.
Ten problem zwykle ustępuje bez komplikacji wraz z wiekiem dzieci. Jednak gdy nogi łukowate utrzymują się w okresie dojrzewania, mogą powodować ból kostek, kolan lub bioder.
Główne przyczyny szpotawości kolan
Niemowlęta rodzą się z łukowatymi nogami ze względu na pozycję, jaką zajmowały podczas rozwoju w łonie matki. Niektóre kości lekko się obróciły, gdy rosły w łonie matki, aby zmieścić się w tak małej przestrzeni.
To skrzywienie nazywa się fizjologicznie szpotawymi kończynami. Uważa się, że jest to normalna cecha wzrostu i naturalny etap w procesie rozwoju.
U niektórych dzieci zgięcie nóg może być również spowodowane złamaniami, które nie zagoiły się prawidłowo.
Może Cię zainteresować również ten artykuł: Silne nogi – 6 ekspresowych ćwiczeń bez sprzętu!
Jak się rozpoznaje kolana szpotawe?
Aby ustalić, czy u dziecka z łukowatymi nogami ta cecha jest normalnym etapem jego rozwoju, lekarz przejrzy pełną jego historię. Badań zwykle nie wykonuje się, jeśli dziecko nie skończyło jeszcze 2 lat.
W ramach badania fizycznego wykonuje się następujące kroki:
- Mierzy się odległość między kolanami, gdy dziecko leży na plecach.
- Obserwuje się, jak dziecko chodzi, aby określić nieprawidłowości w chodzie.
Jeśli nie ma dyskomfortu, a nogi są zgięte prawie symetrycznie, lekarz zaleci jedynie obserwację. To jest zadanie dla rodziców, aby śledzić rozwój dziecka i zobaczyć, czy wygięcie poprawia się z czasem.
Tylko w niektórych przypadkach konieczna jest ocena dziecka przez ortopedę. Specjalista ustali, czy:
- Nogi nie prostują się naturalnie.
- Łuk jest asymetryczny (każda noga ma inny stopień wygięcia).
- Istnieją dodatkowe objawy, takie jak osłabienie, ból lub trudności w chodzeniu i bieganiu.
Jeśli wystąpi któryś z tych objawów, lekarz zleci prześwietlenie, jeśli podejrzewa chorobę Blounta. W tym zaburzeniu piszczel skierowana jest do wewnątrz. Jest to zaburzenie wzrostu o nieznanej przyczynie, które z czasem może się pogorszyć.
Inną przyczyną szpotawych nóg jest krzywica. U dzieci z tym zaburzeniem występuje niedobór witaminy D. W celu jego rozpoznania ortopeda zleci badania krwi.
Przeczytaj także ten ważny materiał: Opuchnięte nogi – 5 domowych środków łagodzących
Na czym polega leczenie szpotawości kończyn dolnych?
Jeśli lekarz stwierdzi, że wygięcie jest fizjologiczne, nie wskaże żadnego rodzaju leczenia. Ustawienie nóg poprawi się, gdy dziecko będzie rosnąć. Aby sprawdzić, czy się prawidłowo prostują się, zaleca się wizytę u lekarza co 6 miesięcy.
Istnieją dwa rodzaje leczenia, aby skorygować kolana szpotawe. W jednym wykorzystuje się ortezy, a drugi polega na zabiegu operacyjnym.
Leczenie niechirurgiczne
Niektóre dzieci mogą wymagać ortezy lub szyn. Jest to zarezerwowane dla maluchów z ciężkim łukiem lub z chorobą Blounta.
U pacjentów z krzywicą zwykle wskazana jest suplementacja witaminą D, ponadto dieta powinna zawierać więcej wapnia. Zalecane jest również zwiększenie ekspozycji na światło słoneczne.
Leczenie chirurgiczne
Ortopeda może określić, czy stopień wygięcia wymaga operacji. Jeśli u dziecka zdiagnozowano chorobę Blounta, bardziej prawdopodobne jest, że wymaga ona zabiegu chirurgicznego.
Tę operację można wykonać już od najmłodszych lat. W szczególnych przypadkach można to zrobić po zakończeniu wzrostu. Decyzja ta będzie zależeć od stopnia wygięcia i korzyści, jakie można uzyskać.
Powrót do zdrowia i rokowanie
Ponieważ kolana szpotawe mogą być normalnym etapem rozwoju, nie stosuje się środków zapobiegawczych dla kończyn łukowatych. Jak wyjaśniono wcześniej, u wielu dzieci wraz ze wzrostem szpotawość zanika i kończyny prostują się.
Jedną z przyczyn tego zaburzenia, której można jednak zapobiec, jest krzywica. Aby uniknąć tej choroby, wystarczy, że dzieci będą bawić się na świeżym powietrzu wystawione na działanie promieni słonecznych z odpowiednimi zabezpieczeniami.
W przypadku fizjologicznych kolan szpotawych rokowanie jest dobre. W większości przypadków wygięcie poprawi się samoistnie i nie będzie problemów z chodzeniem.
Kiedy jednak wysklepienie nóg jest ciężkie i nieleczone, może w dorosłym życiu prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawów kolan lub bioder.
Kolana szpotawe nie zawsze mają charakter patologiczny
Dzieci z fizjologicznie szpotawymi nogami nie wymagają zmian w swojej aktywności. Potrafią normalnie chodzić, biegać i bawić się. Mogą być tak aktywne jak wszystkie dzieci w ich wieku.
Wystarczy mieć świadomość wzrostu dziecka i jego rozwoju. Skonsultuj się z lekarzem, jeśli zauważysz, że nogi nie prostują się naturalnie lub pojawia się dodatkowy dyskomfort.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Baroni EL. Genu varo? Varo fisiológico. Medicina Infantil. 2013 Jun;20(2). Disponible en: https://www.medicinainfantil.org.ar/images/stories/volumen/2013/xx_2_133.pdf Consultado en febrero de 2021.
- Macedonio Barral ZJ, Cruz Pérez EF, Iriarte Vincenti S, Arias C. Análisis de las deformaciones de la tibia humana a consecuencia del genu varum. Cuadernos Hospital de Clínicas. 2014;55(4):69-75.
- Jalil A, Ferreyra C, Balla M. Genu varo artrósico inestable: seguimiento a 2 años. Rev. Asoc. Argent. Traumatol. Deporte. 2017:20-4.
- Morgado I, Pérez AC, Moguel M, Pérez-Bustamante FJ, Torres LM. Guide for the clinical management of osteoarthritis of the hip and the knee. Rev Soc Esp Dolor 2005; 12: 289-302.
- Domínguez Gasca, Luis Gerardo, Germán Navarro Vidaurri, and Luis Gerardo Domínguez Carrillo. “Tibias varas: enfermedad de Blount.” Atención Familiar 25.2: 86-87.
