Homoseksualizm dzieci - jak zmierzyć się z tym jako rodzic?
Homoseksualizm, w tym homoseksualizm dzieci nie ma jednej definicji, ale najczęściej można spotkać się z terminem: popędu seksualnego wobec tej samej płci. Od lat 70. homoseksualizm został wyeliminowany z listy zaburzeń i chorób psychicznych.
Związany jest też z rolą społeczną i tożsamością seksualną, a w krajach rozwiniętych bierze się pod uwagę wszystkie te czynniki tworząc spójną definicję.
Nadal w konserwatywnych i tradycyjnych społeczeństwach traktowany jest pejoratywnie i nie spotyka się z akceptacją. Jeśli ma to swoje miejsce w najbliższej komórce społecznej jaką jest rodzina – może przynieść to katastrofalne skutki dla dziecka, które mierzy się ze swoją odmienną seksualnością.
Oczywiście pierwsza reakcja wobec swojego potomka może być niezwykle trudna do opanowania. Można nawet zaakceptować sytuacje, ale nadal nie wiedzieć jak połączyć to z rodzinną codziennością. Choć prowadzi to do ogólnej i wewnętrznej dezorientacji, jest to zupełnie naturalne.
Dlatego ważne jest, abyś starał się zrozumieć wszystko co związane ze stanem Twojego dziecka. Twoje zachowanie powinno zmniejszyć poczucie traumy i dodać wsparcia dziecku, które jako młody wrażliwy człowiek może niezwykle cierpieć z powodu nietolerancji wśród najbliższych.
Jeśli dziecko zdecydowało się poruszyć z nami temat swojej orientacji seksualnej, musimy wiedzieć, że obdarzyło nas dużym zaufaniem, którego nie możemy zaprzepaścić.
Choć jako społeczeństwo poczyniliśmy wielkie postępy w samoświadomości i w świadomości kulturowej dotyczącej homoseksualizmu – nadal dochodzi do ogromnych przejawów nietolerancji i niezrozumienia.
Homoseksualizm dzieci – co możesz i powinieneś zrobić jako rodzic
1. Unikaj gniewu i krzyku
Jako rodzic powinieneś uświadomić sobie, że Twoje dziecko nie podjęło takiej decyzji – homoseksualność to jego natura, a nie wybór. Warto też pamiętać, że jako członek naszej rodziny pozostaje zawsze taki sam, bez względu na swoją orientację. Homoseksualizm dzieci nie musi wpłynąć na relacje z rodzicami.
Każdy rodzic posiada pewne wyobrażenie na temat przyszłości swojego dziecka. Informacja o nieheteronormatywnej orientacji w pewien sposób tę wizję burzy. Pojawiają się pytania „dlaczego właśnie mnie to spotkało?”, zaczynamy doszukiwać się winy w sobie.
Niestety mimo tego, że dorośli ludzie obcują z homoseksualnymi kolegami w pracy, przyjaźnią się z osobami odmiennej orientacji seksualnej – nadal są pełni uprzedzeń. Zgadzają się na wszystko, póki problem nie dotyczy ich rodziny.
Choć to trudny proces zwiększania samoświadomości i wyzbycia się pewnego rodzaju hipokryzji – jest to możliwe i ważne z perspektywy tych młodych ludzi, którzy bezwzględnie nam ufają.
Przeczytaj też: Rodzicielstwo – oto sekret bycia dobrym rodzicem
2. Zaczerpnij wiedzy
Zasięgnij porady i wiedzy u rodziców, którzy przeżyli podobną sytuację. Uzyskasz cenną wiedzę od ludzi, którzy jakiś czas temu borykali się z takimi samymi emocjami jak Ty. Dowiesz się co udało im się zrobić, aby utrzymać zdrową i harmonijną więź z dzieckiem.
Ignorancja i brak wiedzy wobec homoseksualizmu może generować nieporozumienia i błędne wyobrażenia.
Jeśli to nie wystarczy, możesz zasięgnąć wiedzy i pomocy u specjalisty. Psycholog czy seksuolog może przekazać Ci narzędzia do zmniejszenia poziomu stresu i wskazać skuteczne metody samokontroli. Twój spokój to też spokój twojego dziecka.
3. Zapewnij dziecku wsparcie emocjonalne
Ważną rolą rodzica jest pomoc dziecku w zaakceptowaniu tego, kim jest i okazanie mu bezwarunkowej miłości i bezsprzecznego wsparcia, także w konfrontacji z dalszą rodziną i społeczeństwem.
Najprawdopodobniej twoje dziecko cierpiało w samotności już jakiś czas, w milczeniu próbowało zrozumieć i przechodziło trudny proces samouświadomienia sobie własnej orientacji. Poczucie odmienności, brak akceptacji siebie, trudność w tworzeniu związków, odtrącenie ze strony innych sprawiają, że młodzi ludzie są niezwykle narażeni na depresje, stany lękowe czy próby samobójcze.
Nie pozwól, aby taka sytuacja miała miejsce. Pozbądźcie się wspólnymi siłami przytłaczającego strachu przed odrzuceniem. Spróbuj wspólnie z potomkiem zbudować silną relację i bezwarunkowe wsparcie, które pomoże mu przetrwać późniejsze konfrontacje ze środowiskiem.
Wsparcie oznacza akceptację. Nie podejmuj próby “leczenia” homoseksualizmu. To nie ma najmniejszego sensu. Pomyśl, czy jesteś wstanie wyleczyć się z bycia heteroseksualnym? Zaakceptuj swoje dziecko takim jakie jest, bo może być tylko i wyłącznie takie.
4. Nie szukaj winnych
Myślenie, że istnieje ktoś winny tej sytuacji w rodzinie czy poza nią – jest absurdalne. To nie jest choroba, nie można się też go nabawić, homoseksualizm dzieci nie jest też zaraźliwy. Nie jest to też konstrukt społeczny wywołany określonymi czynnikami. Nie możesz go spowodować Ty jako rodzic ani nikt inny.
5. Nie zastanawiaj się “co powiedzą inni ludzie”
Nie powinieneś martwić się o to co mówią i myślą inni, nawet jeśli są częścią twojej rodziny. Homoseksualizm dzieci nie jest powodem do wstydu ani impulsem do ulegania destrukcyjnej presji społecznej.
Niestety homofobia ma się świetnie w naszym społeczeństwie. Jest nieracjonalną i wrogą postawą wobec osób o orientacji odmiennej niż heteroseksualna.
Żyjemy w różnorodnym, wielokulturowym świecie, w którym każdego dnia mamy do czynienia z odmiennymi od nas jednostkami. Twoje dziecko będzie musiało zmagać się z negatywnymi, homofobicznymi reakcjami i opiniami społeczeństwa. To co możesz zrobić, to dodać mu siły.
Jeśli pozostali członkowie rodziny lub przyjaciele nie mogą sobie z tym poradzić, daj im czas. Każdy ma prawo do życia w swoim indywidualnym tempie.
Zobacz też: Depresja u nastolatków – 10 objawów
Czy istnieje złoty środek pozwalający na godne zmierzenie się z homoseksualizmem Twojego dziecka? Tak! Jest to bezwarunkowa miłość do istoty, której dałeś życie. Nie zadawaj sobie zbędnych pytań, co poszło nie tak, dlaczego tak się stało. Osoba o nieheteronormatywnej orientacji jest taka sama jak Ty. Ma te same wady, zalety i zdolności.
Co najważniejsze osoby homoseksualne mają takie same prawa jak reszta obywateli. Przede wszystkim mają prawo do godnego życia. Dlatego tak ważne jest wsparcie rodziców, które pomoże nastolatkom w tym trudnym wieku, połączonym z odkryciem własnej seksualności. Pomoże im żyć harmonijnie i zmniejszy ryzyko depresji czy uzależnień.
Homoseksualizm to jeden z podstawowych i powszechnych wariantów seksualnych. Gwałtowna reakcja na homoseksualizm dzieci w Twojej rodzinie wywoła niepotrzebne konflikty i utratę zaufania.
Otwarta komunikacja jest źródłem spokoju i porozumienia. Pomoże wyleczyć rany osamotnionego nastolatka, a także pozwoli nam pozbyć się potencjalnego poczucia winy i odnaleźć w sobie zrozumienie.
Jedną z ostatnich rad jest: przerwanie milczenia. Cisza i nie podejmowanie próby rozmowy na temat homoseksualizmu wzmaga poczucie odosobnienia i ból w dziecku. Można przejść całe życie stopniowo, nie angażując się w żaden z etapów dostatecznie, ale jedno jest pewne – jest to opozycja harmonijnej relacji z potomstwem.
Jako strażnik życia młodego człowieka, powinieneś poinformować go o swojej akceptacji. Należy mu udowodnić, że zawsze będzie kochany bezwarunkowo. Najprawdziwsza miłość przecież to ta płynąca od rodziców do dziecka.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Cass, V. (1979). Homosexual identity formation: A theoretical model. Journal of Homosexuality. https://doi.org/10.1300/J082v04n03_01
- McIntosh, M. (1968). The Homosexual Role. Social Problems. https://doi.org/10.2307/800003
- Bierbach, D., Jung, C. T., Hornung, S., Streit, B., & Plath, M. (2013). Homosexual behaviour increases male attractiveness to females. Biology Letters. https://doi.org/10.1098/rsbl.2012.1038
- Troiden, R. R. (1988). Homosexual identity development. Journal of Adolescent Health Care. https://doi.org/10.1016/0266-3538(94)90171-6
- Vasey, P. L. (1995). Homosexual behavior in primates: A review of evidence and theory. International Journal of Primatology. https://doi.org/10.1007/BF02735477