Heparyny i sposoby ich podawania: wszystko, co musisz wiedzieć

Heparyny i sposoby ich podawania: wszystko, co musisz wiedzieć

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 16 czerwca, 2023

Heparyny drobnocząsteczkowe mają mniejszą aktywność hamującą niż heparyny niefrakcjonowane. Jednak ich stosowanie powoduje również mniejsze ryzyko krwawienia. Interesują Cię heparyny i sposoby ich podawania? W tym artykule znajdziesz wszystko, co musisz wiedzieć!

Heparyny to leki podawane dożylnie, które mają bardzo silne działanie przeciwzakrzepowe. Mówimy o nich w liczbie mnogiej, ponieważ istnieją dwa ich typy: drobnocząsteczkowe (LMWH) i standardowe lub niefrakcjonowane (UFH).

Lekarze podają je pozajelitowo, ponieważ organizm nie wchłania ich doustnie. Ponadto dezaktywują je enzymy trawienne, dlatego podaje się je tylko dożylnie.

Wśród różnych dróg podawania pozajelitowego klasyczną postacią zarówno heparyn drobnocząsteczkowych, jak i niefrakcjonowanych jest podawanie podskórne. Lekarze używają linii dożylnej (linia IV) do podawania UFH w sytuacjach nagłych.

Heparyny niefrakcjonowane lub UFH

Kilka strzykawek - leczenie opioidami

Ten rodzaj heparyny składa się z niejednorodnej mieszaniny siarczanowanych polisacharydów. Te biocząsteczki mogą różnić się zarówno wielkością, jak i wagą.

Ważą od 6000 do 40 000 daltonów, a ich średnia waga wynosi 15 000 daltonów. Łańcuchy tworzące ten typ zawierają glukozaminę i glukuronian siarczanu lub kwas iduronowy.

Heparyny drobnocząsteczkowe lub LMWH

Jeśli chodzi o te drobnocząsteczkowe, pochodzą one z różnych metod frakcjonowania lub depolimeryzacji heparyny polimerycznej. Składają się również z łańcuchów polisacharydowych. Jednak ich średnia masa cząsteczkowa jest znacznie niższa, między 4000 a 5000 daltonów.

Wskazania terapeutyczne

Jak już wspomnieliśmy, lekarze uciekają się do tych leków w sytuacjach wymagających szybkiego i krótkotrwałego działania przeciwzakrzepowego. Są głównie stosowane w zapobieganiu i leczeniu zakrzepicy żył głębokich (DVT), a także podczas operacji wysokiego i niskiego ryzyka.

Jeśli chodzi o leczenie zakrzepicy żył głębokich, niezależnie od tego, czy powoduje ona zator tętnicy płucnej, czy nie, lekarze rozpoczynają leczenie heparyną, aż do ustabilizowania się czasu protrombinowego (PT) pacjenta. Następnie kontynuują podawanie doustnych leków przeciwzakrzepowych. W tym celu lekarze mogą stosować jeden z typów heparyny.

Heparyna drobnocząsteczkowa ma wiele zalet. Ma mniej skutków ubocznych i można ją podawać w pojedynczej dawce dziennej. Dawka ta zależy od masy ciała pacjenta. Dlatego lekarze nie muszą kontrolować efektu przeciwzakrzepowego, ponieważ nie oddziałuje on z białkami osocza.

Wszystko o heparynach: mechanizm działania

 

Zakrzep

Aby spełnić swój cel i wywołać działanie przeciwzakrzepowe, leki te są zdolne do hamowania, odpowiednio, czynnika X i protrombiny lub czynnika II.

Czynniki te są ściśle związane z tworzeniem się skrzepów i skrzeplin. Dlatego heparyny, hamując te czynniki, zapobiegają ich powstawaniu.

Heparyny drobnocząsteczkowe mają mniejszą aktywność hamującą niż niefrakcjonowane. Wykazują mają również mniejsze ryzyko wystąpienia krwawienia.

Skutki uboczne stosowania heparyn

Jak wszystkie leki, heparyny mogą powodować wiele różnych skutków ubocznych. Jednak te drobnocząsteczkowe mają mniej skutków ubocznych niż heparyny niefrakcjonowane.

Skutki uboczne to niepożądane i niezamierzone zdarzenia, których pacjent może się spodziewać po rozpoczęciu leczenia danym preparatem. W tym sensie najczęstsze skutki uboczne stosowania tych leków to:

  • Krwotoki. Nie są tak powszechne, gdy leczenie jest profilaktyczne, ponieważ wówczas dawki są niższe. Dawkę należy odpowiednio dostosować u pacjentów z chorobami nerek, ponieważ schorzenie to sprzyja to wystąpieniu tego niepożądanego działania.
  • Małopłytkowość. To powikłanie nie jest zależne od dawki, jak ma to miejsce w przypadku krwawienia. Podobnie nie jest związane z wiekiem ani drogą podania. To odpowiedź organizmu, która różni się w zależności od osoby.
  • Martwica skóry.
  • Reakcje nadwrażliwości
  • Hipoaldosteronizm. Niski poziom hormonu aldosteronu.

Na koniec musimy wspomnieć, że oba rodzaje heparyn mogą powodować osteoporozę. Jednak prawdopodobieństwo wystąpienia tego efektu jest mniejsze w przypadku długotrwałego leczenia.

Wnioski

Zarówno heparyny drobnocząsteczkowe, jak i niefrakcjonowane są lekami, które mogą zapobiegać tworzeniu się skrzepów krwi i chorobom, jakie powodują. Zwykle są wskazane w chirurgii oraz w leczeniu i zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich.

Leki te są silne i mogą powodować skutki uboczne. Jeśli masz pytania dotyczące tego preparatu, najlepiej skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Arone, K. M. B., Oliveira, C. Z. de, Garbin, L. M., Reis, P. E. D. dos, Galvão, C. M., & Silveira, R. C. de C. P. (2012). Thrombotic obstruction of the central venous catheter in patients undergoing hematopoietic stem cell transplantation. Revista Latino-Americana de Enfermagem. https://doi.org/10.1590/s0104-11692012000400022
  • Rodriguez Moral, N. E. (1972). TROMBOSIS VENOSA. Revista Cubana de Cirugia.
  • Rocha Hernando, E. (2014). Historia de la heparina. Angiología. https://doi.org/10.1016/j.angio.2014.05.001
  • Trejo I., C. (2004). Anticoagulantes: Farmacología, mecanismos de acción y usos clínicos. Cuadernos de Cirugía. https://doi.org/10.4206/cuad.cir.2004.v18n1-14
  • Ricardo Sebastián Alba Posse., Erika Roxana Ctay., Roberto Alejandro Toledo., M. L. V. C. (2006). Heparina De Bajo Peso Molecular Versus Heparina No. Medicina de Posgrado de La VI Cátedra de Medicina.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.