Choroba zakrzepowo-zatorowa płuc - wszystko, co musisz wiedzieć

Choroba zakrzepowo-zatorowa płuc jest poważną chorobą, która może doprowadzić do śmierci pacjenta. Dlatego ważne jest, aby żyć zdrowo i unikać palenia.

Przejrzane i zatwierdzone przez: lekarz Diego Pereira.

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 13 kwietnia, 2023

Choroba zakrzepowo-zatorowa płuc lub zator tętnicy płucnej to choroba zagrażająca życiu, która występuje, gdy części skrzepliny odrywają się gdzieś na obszarze żylnym, migrują i osadzają się w tętnicach płucnych.

W większości przypadków zator jest spowodowany zakrzepicą żył głębokich kończyn.

Wszystko to prowadzi do defektu tlenowego w płucach. Choroba zakrzepowo-zatorowa płuc to jeden z głównych nagłych przypadków medycznych. Co więcej, jego rozpoznanie nie jest łatwe, ponieważ niewiele jest oznak, które mogą posłużyć za wskazówki dla lekarza.

Częstość występowania zatorowości płucnej szacuje się na 1 przypadek na 1000 mieszkańców rocznie, chociaż prawdziwa liczba prawdopodobnie będzie wyższa. Ocenia się, że w Polsce rocznie ma miejsce ok. 20 tys. przypadków zatorowości płucnej.

Wiele z nich pozostaje nierozpoznanych lub rozpoznanych niewłaściwie. Natomiast autopsyjne badania wykazują, że około 20% przypadków zatorowości płucnej kończących się śmiercią jest rozpoznawanych klinicznie.

Dlaczego powstaje choroba zakrzepowo-zatorowa płuc

W większości przypadków, czyli w około 95% z nich, w żyłach kończyn dolnych tworzy się skrzeplina lub skrzep. Następnie migruje do tętnicy płucnej.

Z drugiej strony może to być również pęcherzyk powietrza lub grudka tłuszczu. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z tłokiem gazowym, a w drugim z tłokiem tłustym. Ta okluzja wpływa głównie na płuca i serce:

• Do obszaru płuc nie dociera krew żylna, która jest uboga w tlen i dlatego nie będzie w stanie jej dotlenić. Fakt ten będzie miał negatywny wpływ na tlen, który następnie dotrze do pozostałych narządów i tkanek pacjenta.
• Serce będzie nadal pompować krew do płuc, ale przy zamknięciu napotka przeszkodę. Z kolei ciśnienie w tętnicy płucnej wzrośnie, osłabiając w ten sposób prawą komorę serca, która jest komorą serca, która przesyła krew ubogą w tlen do płuc.

Czynniki ryzyka

Istnieje kilka czynników ryzyka, które sprzyjają pojawieniu się choroby zakrzepowo-zatorowej płuc. Najważniejsze z nich to:

• Złamania kończyny dolnej lub niedawne operacje.
• Długotrwały odpoczynek w łóżku lub unieruchomienie.
• Długie podróże (ponad 8 godzin).
• Stany nadkrzepliwości.
• Leczenie raka i chemioterapia.
• Otyłość.
• Nawyk palenia.

Jakie objawy daje choroba zakrzepowo-zatorowa płuc

Objawy kliniczne, jakie daje choroba zakrzepowo-zatorowa płuc są nieswoiste. Z tego powodu trudno jest postawić wczesną diagnozę. Niektóre objawy, które mogą się pojawić to:

• Uczucie zadławienia: Małe zatorowości, które nie powodują objawów, mogą wywoływać to uczucie, prawdopodobnie jedyne, gdy nie występuje zawał płuc.
• Przyspieszone oddychanie: towarzyszy mu objaw niepokoju i pobudzenia.
• Ostry ból w klatce piersiowej: szczególnie, gdy osoba bierze głęboki oddech.
• Zawroty głowy i oszołomienie lub drgawki.
• Sinica lub nagła śmierć: objawy te mogą pojawić się w przypadku, gdy pacjent ma więcej niż jedno duże niedrożne naczynie płucne.
• Kaszel, plwocina poplamiona krwią i gorączka.

Osoby z nawracającą zatorowością płucną często stopniowo rozwijają objawy, takie jak chroniczne dławienie się, obrzęk kostek lub nóg oraz osłabienie w ciągu tygodni, miesięcy lub lat.

Leczenie

Leczenie w ostrej fazie płucnej choroby zakrzepowo-zatorowej ma na celu ustabilizowanie stanu pacjenta, złagodzenie objawów, zlikwidowanie niedrożności naczyń i zapobieganie nowym nawrotom.

Zwykle cele te osiąga się po dożylnym podaniu leków przeciwzakrzepowych. Takie leczenie jest stosowane przez pierwsze 5-10 dni. Lekiem z wyboru w leczeniu choroby zakrzepowo-zatorowej płuc jest heparyna.

W przypadku pacjentów w najbardziej krytycznym stanie tych, lub którzy z jakiegoś powodu nie mogą otrzymać leków przeciwzakrzepowych, konieczne są inne metody leczenia. Na przykład stosuje się fibrynolizę, aby przyspieszyć rozpuszczanie skrzepu. W żyle głównej można również umieścić filtr, aby zapobiec migracji nowych skrzeplin do płuc.

Wreszcie, gdy pacjent jest w domu, zostaną mu przepisane doustne leki przeciwzakrzepowe. Najczęściej używanym i znanym jest Sintrom. Generalnie zaleca się jego podawanie przez okres minimum 3 miesięcy.

U pacjentów z wyższym ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych płuc ten kwartalny okres jest zwykle wydłużany. Czasem może być konieczne przyjmować go przez całe życie.