Ekstremalna nieśmiałość - jak się objawia i jak ją przezwyciężyć

Praca nad umiejętnościami społecznymi jest kluczem do przezwyciężenia skrajnej nieśmiałości. Ale jest więcej wskazówek, które możesz zastosować, aby przezwyciężyć nieśmiałość. Dowiedz się o nich tutaj.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Maria Fatima Seppi Vinuales.

Ostatnia aktualizacja: 11 grudnia, 2022

Chcieć i nie być w stanie: to jedno z powszechnych odczuć osób, które zmagają się z problemem, jakim jest skrajna nieśmiałość. Zamiast cieszyć się normalnymi zajęciami, nie potrafią postawić kroku naprzód. Jedynie wyobrażają sobie, że biegną za piłką, podczas gdy ich przyjaciele są tymi, którzy strzelają gole.

Ekstremalna nieśmiałość staje się prawdziwą męką, ponieważ ogranicza ich radość. Zobaczmy, co to jest i co możesz zrobić, aby żyć bardziej spontanicznie i swobodnie, jeśli uważasz, że możesz być wyjątkowo nieśmiały.

Czym jest ekstremalna nieśmiałość?

Dla tych, którzy odczuwają skrajną nieśmiałość, kontakt z innymi ludźmi jest niepokojący, ponieważ czasami przybiera widoczne formy, takie jak drżenie, łamiący się głos, pocenie się i uczucie omdlenia. Tak więc, aby uniknąć tego dyskomfortu, ludzie często coraz bardziej zamykają się w sobie.

Oprócz przyczyn genetycznych czasami bierze się to z doświadczenia (własnego lub cudzego) stresującej sytuacji, która była doświadczana jako traumatyczne wydarzenie. Styl rodzicielski to kolejny czynnik środowiskowy, który utrudnia odpowiednią interakcję społeczną: bardzo autorytarne lub nadopiekuńcze style rodzicielskie zagrażają bezpieczeństwu i pewności siebie dzieci.

Ogólnie rzecz biorąc, to zachowanie unikające jest zwykle zdeterminowane pewnymi ograniczającymi przekonaniami i myślami o nas samych, które często odzwierciedlają niską samoocenę. Ludzie, którzy są niezwykle nieśmiali, często nie wierzą, że są zdolni, wartościowi lub interesujący. Często jest to również wzmocnione bardzo wysokimi wymaganiami, które są trudne do spełnienia.

Wreszcie strach, że „nikt ze mną nie będzie rozmawiał” lub „za bardzo się zdenerwuję i skończę sam” staje się prawdziwy dzięki samospełniającej się przepowiedni. Denerwujemy się i brakuje nam słów, ponieważ wzmacniamy tę ideę. Wszystko staje się błędnym kołem, z którego nie możemy łatwo uciec.

Czasami skrajna nieśmiałość to nie tylko nieśmiałość, ale jest częścią czegoś bardziej złożonego, takiego jak lęk społeczny. Jednak ważne jest, aby nie patologizować ani etykietować, zanim nie będziesz pewien złożoności sytuacji.

 Zobacz też: Typ samotnika – co mówi o nim nauka?

Jak przezwyciężyć ekstremalną nieśmiałość – wskazówki

Pokonywanie skrajnej nieśmiałości może być nie lada wyzwaniem dla tych, którzy jej doświadczają. Dlatego w wielu przypadkach wskazane jest skorzystanie z profesjonalnej pomocy, aby mogli nam towarzyszyć w pierwszych krokach.

Oto kilka wskazówek lub strategii, nad którymi pracujemy, aby poradzić sobie z ekstremalną nieśmiałością:

1. Pamiętaj, że nic nie jest wieczne. Ważne jest, aby wierzyć w siebie i ufać w możliwość zmiany. Być może przez długi czas byliśmy nieśmiali, źle się czuliśmy i byliśmy ograniczeni w spełnianiu naszych pragnień. To jednak może się zmienić.
2. Znajdź właściwą drogę. Nie chodzi o to, by nagle stać się duszą towarzystwa lub być najbardziej ekstrawertyczną osobą w grupie. Zamiast tego porzucenie nieśmiałości, która nas ogranicza, powinno pozwolić nam na swobodną interakcję i czuć się pewnie i komfortowo ze sobą. Chodzi o pozwolenie sobie na bycie tym, kim naprawdę jesteśmy.
3. Korzystać z okazji. Wielokrotnie wyobrażenie sobie budzącej lęk sytuacji staje się pretekstem do pozostania w domu. Lepiej przezwyciężyć tę bezwładność i po prostu wyjść, wchodzić w interakcje z ludźmi i bojkotować myśli, które nas ograniczają. Szybko przekonasz się, że obawy były zbędne i nic złego się nie stało.
4. Odsłaniaj się stopniowo. Możesz zacząć od małych kroków. Na przykład zdecyduj się na wystąpienie w małej grupie roboczej zamiast przed całą klasą. Idź na wycieczkę z dwoma lub trzema kolegami z klasy, a nie z całą rozszerzoną grupą. W ten sposób możesz nie spieszyć się i określić swój poziom komfortu, jednocześnie powoli zwiększając swoją tolerancję na większe grupy.
5. Pracuj nad umiejętnościami społecznymi, które zachęcają do kontaktu z innymi i umożliwiają komunikację. Na przykład naucz się wyrażać opinię, konstruktywną krytykę, odrzucać prośbę i przyjmować zaproszenie.

Z nieśmiałością wszystko staje się kalkulacją

Ekstremalna nieśmiałość rujnuje nasz świat. Nagle wszystko staje się kalkulacją ryzyka, na które bylibyśmy narażeni.

W ten sposób nie tylko odrzucamy wycieczkę z przyjaciółmi, ale wraz z wiekiem wycofujemy się również do pracy zdalnej, w której nie musimy kontaktować się z nikim. Zawsze jest jakaś wymówka, która nas chroni i używamy jej jako mechanizmu obronnego. W rzeczywistości te mechanizmy obronne są często naszym największym więzieniem i słabością.

Praca nad ekstremalną nieśmiałością jest kluczem do cieszenia się życiem, tak aby doświadczenia były okazją do radości, a nie do tortur. Od Ciebie zależy, czy pójdziesz dalej!