Typ samotnika - co mówi o nim nauka?

Mogłoby się wydawać, że jest w tym pewna sprzeczność, ale typ samotnika optymistycznie patrzy w swoją przyszłość. Posiada niewielu przyjaciół, ale najlepiej czuje się w swoim towarzystwie.
Typ samotnika - co mówi o nim nauka?

Ostatnia aktualizacja: 03 lutego, 2019

Typ samotnika nie unika ludzi, a świadomie wybiera samotność, która może być podstawą poprawy zdrowia i dobrego samopoczucia.

Są osoby, które przedstawiają typ samotnika jedynie w złym świetle. W ich odczuciu introwertyk wydaje się  być osobą, kierującą się tylko i wyłącznie rozumem w podejmowaniu decyzji dotyczących różnych obszarów życia.

Samotnie spędzony czas wolny pomaga utrzymać nam kontakt z naszym wewnętrznym światem, myślami i emocjami. Osoby, które w ten sposób odreagowują stres i niepokój radzą sobie lepiej z tymi czynnikami.  W efekcie, czas spędzony w samotności buduje ich silną osobowość.

Naukowcy przeprowadzili wiele badań, w których uczestniczyły osoby samotnie spędzające czas wolny. Świadomie wybrana samotność jest zjawiskiem postrzeganym jako „moment wyłączenia”. Typ samotnika nie próbuje uciec ani unikać ludzi. Nie zaniedbuje też budowania więzi, które są dla niego istotne.

Umiejętność oderwania się od otaczającej nas rzeczywistości raz na jakiś czas jest zdrowa. Ma to pozytywny wpływ na nasze samopoczucie. Przeczytaj ten artykuł, aby dowiedzieć się, co na ten temat mówi nauka.

Jak postrzegany jest typ samotnika?

Według Anneli Rufus , autorki książki Party of One: The Loners’ Manifesto, w populacji światowej typ samotnika dotyczy 25%. Osoby te lubią samotność i czują się z nią bardzo dobrze.

“Czasami samotność jest naszym najlepszym towarzystwem, a przejście na emeryturę zachęca do jej powrotu”.

-John Milton-

Jednak samo społeczeństwo często przedstawia typ samotnika w złym świetle. W ich odczuciu, ten typ osobowości jest antyspołeczny, zamknięty w sobie, a nawet egoistyczny…

Dla ludzi z zewnątrz jest uosobieniem chłodnej kalkulacji. To dlatego, że większość wolnego czasu spędza w samotności, odrywając się od otaczającej go rzeczywistości. Na osobę samotną, która nie posiada partnera życiowego i mówi „ Dzięki temu jestem szczęśliwa”  patrzą z niepokojem.

Kobieta z psem spogląda na jezioro

Jak ktoś może być szczęśliwy, jeśli nie dzieli swojego życia z inną osobą?

Jakie są korzyści tego, że typ samotnika nie chce dzielić swojego życia z inną osobą? Czy odczuwa radość z tego, że wybiera samotność zamiast rozmowy z przyjaciółmi? Czy może czerpać radość z życia, jeśli nie dzieli mieszkania, kanapy, łóżka z inną osobą?

Są to zazwyczaj najczęstsze wątpliwości osób, które stanowią przeciwieństwo typu samotnika. Osoby te patrzą na życie przez soczewkę ekstrawersji w poszukiwaniu stałych bodźców społecznych. Uwielbiają przebywać w towarzystwie i zawsze szukają wsparcia u innych.

Nauka mówi jednak coś zupełnie innego!

Typ samotnika nie oznacza osoby, która ucieka od rzeczywistości

Doktor Birk Hagemeye z Uniwersytetu w Jenie, Turingia (Niemcy) postanowił bliżej przyjrzeć się temu typowi osobowości. Opracował skalę służącą do mierzenia poziomu aktywności społecznej, utrzymywania kontaktu z innymi oraz pragnienia samotności.

Samotność może być postrzegana na wiele sposobów, o czym wspomnieliśmy już wcześniej. Wyróżnić możemy dwa rodzaje osób samotnych:

  • Osoby neurotyczne szukają jedynie samotności z konieczności dlatego, że nie wiedzą jak udzielać się towarzysko. Nie potrafią też się usamodzielnić od innych osób.
  • Do innej grupy przydzielimy osoby, które korzystają z konkretnych chwil, które spędzają w samotności. I w tym samym czasie nie uciekają od nikogo lub czegokolwiek. Osoby te są samowystarczalne i pragną odkrywać własne myśli.

ABC aspiracji społecznych – co to takiego?

Tak zwane „ABC Aspiracji Społecznych” pozwoliło na głębsze zrozumienie tego typu osobowości, udowadniając, że:

  • Osoby samotne lubią spędzać czas w swoim towarzystwie, lepiej radzą sobie z panowaniem nad emocjami. Dodatkowo, są mniej impulsywne, jeśli mają zły humor lub odczuwają dyskomfort.
  • Osoby, które wybierają samotność, mają zwykle bardziej otwarty umysł. Są bardziej kreatywne, budzą ciekawość i mają bujną wyobraźnię.
  • Pomimo cech społecznych, które wyróżniają ich z tłumu, są osobami lubianymi. Są akceptowane przez innych i zazwyczaj okazują większą empatię.
  • Głębsze poznawanie swojego osobistego wszechświata sprawia, że posiadają większą wiedzę na temat rozpoznawania zewnętrznych potrzeb, lęków i problemów.
  • Innym aspektem, który wyróżnia typ samotnika, jest to, że tego rodzaju osoby lepiej definiują swoje osobiste cechy. Są w stanie określić i zaakceptować ich introwersję.
Kobieta, typ samotnika, ze złotym pyłem
  • Oznacza to także, że taka introwersja nigdy nie jest związana z nieśmiałością w dowolnym momencie.
  • Większość ekstrawertyków zwykle odczuwa strach lub dyskomfort podczas, gdy samotnie spędzają wolny czas. Czują się zagrożeni. Jeśli w danym momencie nie są z partnerem czy przyjaciółmi, czują się rozbici.
  • Inną ciekawą kwestią jest to, że osoby, które czują się swobodnie w samotności, lepiej radzą sobie ze stresem i lękami.

Na zakończenie

Można jednak zastanawiać się, jakie są negatywne aspekty typu samotnika. Według skali „ABC Aspiracji Społecznych”  osoba samotna odczuwa brak zrozumienia.

Taka osoba akceptuje samego siebie. Ma duże poczucie własnej wartości. Kiedy jednak myśli o tym, jak postrzegają ją inne osoby, porównuje siebie do  „czarnej owcy”.

Każdy ma własny rodzaj osobowości. Nikt nie jest lepszy od drugiego. Niezależnie od tego, czy jesteś towarzyskim motylem czy samotnym wilkiem, dobrze jest wiedzieć, co musisz zrobić, aby stać się lepszą osobą.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Amichai-Hamburger, Y. y Ben-Artzi, E. (2003). Soledad y uso de Internet. Computers in Human Behavior, 19 (1), 71–80. https://doi.org/10.1016/s0747-5632(02)00014-6
  • Cardona, J. L., Villamil, M. M., Henao, E., & Quintero, A. (2009). Concepto de soledad y percepción que de su momento actual tiene el adulto mayor en el municipio de Bello, Colombia 2007. Facultad Nacional de Salud Pública27(2).
  • Hagemeyer, B., Neyer, FJ, Neberich, W. y Asendorpf, JB (2013). El abc de los deseos sociales: afiliación, estar solo y cercanía a la pareja. Revista europea de personalidad, 27 (5), 442–457. https://doi.org/10.1002/per.1857
  • Hawkley, LC, Burleson, MH, Berntson, GG y Cacioppo, JT (2003). Soledad en la vida cotidiana: actividad cardiovascular, contexto psicosocial y conductas de salud. Revista de personalidad y psicología social, 85 (1), 105-120. https://doi.org/10.1037/0022-3514.85.1.105
  • Jürschik, Pilar, Botigué, Teresa, Nuin, Carmen, & Lavedán, Ana. (2013). Estado de ánimo caracterizado por soledad y tristeza: factores relacionados en personas mayores. Gerokomos24(1), 14-17. https://dx.doi.org/10.4321/S1134-928X2013000100003
  • Rico Moreno, Javier. (2014). Hacia una historia de la soledad. Historia y grafía, (42), 35-63. Recuperado en 18 de enero de 2019, de http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1405-09272014000100003&lng=es&tlng=es.
  • Rufus, A. (2003). Party of one. Cambridge, MA: Da Capo Press.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.