Czym jest współzależność emocjonalna?

Osoby współzależne zrobią wszystko, co w ich mocy, aby uzależnić od siebie swoich partnerów. Dlatego ich troska i dbanie o drugą osobę są niekoniecznie altruistyczne, ale raczej niezdrowe. Dzisiaj opowiemy Ci więcej o współzależności emocjonalnej.

Współzależność emocjonalna nie jest ani zdrowa, ani zrównoważona. Tak naprawdę tego typu związki mogą być nawet toksyczne. Dlatego ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, jakie są objawy i jak najszybciej je korygować.

Mając to na uwadze, chcemy Ci powiedzieć, na czym polega współzależność emocjonalna, a także o niektórych symptomach i sposobach jej leczenia.

Co to jest współzależność emocjonalna?

Chociaż terminy są ze sobą bardzo powiązane, współzależność to nie to samo, co zależność emocjonalna. Rzeczywiście, w przypadku uzależnienia emocjonalnego znajdujemy osoby, których dysfunkcyjna osobowość sprawia, że polegają na innych, aby być szczęśliwymi.

Osoby te są w stanie utrzymywać związki, które są wysoce toksyczne i destrukcyjne, ponieważ są całkowicie zależne od swoich partnerów. Innymi słowy, uważają swoich partnerów za nieodzowną część ich życia, warunek konieczny, bez względu na to, jak zły jest ich związek.

Tak więc, te osoby nie są autonomiczne i zazwyczaj mają niską samoocenę.

Z drugiej strony współzależność emocjonalna wygląda inaczej. W tym przypadku znajdujemy ludzi, którzy są uzależnieni od zależności innych ludzi od nich. Innymi słowy, są uzależnieni od zależności od nich innych.

Zarówno zależność, jak i współzależność to problemy, które wskazują na toksyczne związki. Ten rodzaj dysfunkcyjnej relacji może wystąpić w każdym kontekście relacyjnym (rodzice / dzieci, przyjaciele itp.). Jednak jest to szczególnie częste wśród par.

W każdym razie, w związkach zależnych i współzależnych mówimy o jednostkach, które są od siebie zależne. Jednak patrzymy na dwie różne dynamiki.

Z jednej strony osoby zależne nie wiedzą, jak radzić sobie bez partnerów. Z drugiej strony ci, którzy doświadczają współzależności emocjonalnej, są uzależnieni od tego, że ktoś inny jest od nich zależny.

Może to spowodować, że będą one nadmiernie dbać o swoich partnerów. Choć może to brzmieć miło i uroczo, ich motywy nie są altruistyczne, ale raczej manipulacyjne. Dlatego też w niezrównoważonej i toksycznej relacji mogą pojawić się nadmierna kontrola, zazdrość i manipulacja.

W rezultacie cierpią obie osoby.

Objawy współzależności emocjonalnej

Niska samoocena

Osoby współzależne mają niską samoocenę, podobnie jak ich zależni partnerzy. Jednak w tym przypadku starają się wypełnić tę pustkę lub brak równowagi, próbując poczuć się użytecznym dla osoby, która ich zdaniem tego potrzebuje.

Kontrola nad partnerami

Osoby współzależne zrobią wszystko, co w ich mocy, aby utrzymać swoje relacje – między innymi manipulując partnerami i podważając ich poczucie własnej wartości.

Biorąc pod uwagę, że ich własna stabilność opiera się na tym, że ktoś ich potrzebuje, osoby współzależne zwykle robią wszystko, co w ich mocy, aby utrzymać tę zależność.

Dlatego to normalne, że stale kontrolują swoich partnerów, manipulują nimi, a nawet podważają ich samoocenę. W ten sposób upewniają się, że ich partnerzy nadal ich potrzebują i polegają na nich.

Potrzeba aprobaty

Osoby współzależne poświęcają wiele czasu i wysiłku, aby być użytecznymi dla swoich partnerów. Dlatego też, gdy nie radzą sobie lub nie są nagradzane za swoje wysiłki, mogą poczuć się naprawdę sfrustrowani.

Strach, że ich partnerzy przestaną na nich polegać, rośne, gdy nie otrzymają aprobaty, której się domagają. Innymi słowy, czują niepewność i niepokój. Muszą usłyszeć, jak ich partnerzy mówią, jacy są wspaniali i jak cudowne jest wszystko, co dla nich robią. Muszą usłyszeć, jak bardzo są potrzebni w życiu partnera.

Co więcej, jeśli taka aprobata się nie pojawi, partner może nawet wejść w niezdrową dynamikę kary, aby jego druga połówka zrozumiała, że są niezbędni.

Osoby współzależne czują się odpowiedzialne za uczucia innych.

Odczuwają one nadmierną kontrolę nad uczuciami swoich partnerów.

Współzależni partnerzy odczuwają także cierpienie. Prawda jest taka, że nikt nie jest odpowiedzialny za uczucia drugiej osoby. Jednak współzależność emocjonalna powoduje, że dana jednostka czuje, że jest odpowiedzialna za to, co czuje ich partner.

Osoby takie mogą wziąć na siebie odpowiedzialność za uczucia partnera i czuć się sfrustrowane, gdy nie mogą ich uszczęśliwić. Nie zapominajmy, że ich celem jest bycie ważnym dla kogoś, a ich partnerzy dobrze się czują. W tym sensie postrzegają wszelkie negatywne uczucia u swoich partnerów jako potencjalne zagrożenie dla ich zależności.

Obsesja na punkcie partnera

Osoby te polegają na zależności innych, aby zachować poczucie własnej wartości i wypełnić pustkę. W rezultacie nieustannie szukają sposobów na utrzymanie tej zależności i potrzeb partnera. Oznacza to, że mogą spędzać dużo czasu na myślenie o sposobach bycia potrzebnymi i użytecznymi, co może prowadzić do obsesji.

W rzeczywistości tego typu partnerzy zapominają o sobie i zaniedbują własne potrzeby. Ich jedynym priorytetem jest udowodnienie, jak bardzo są potrzebni i doprowadzenie partnerów do uzależnienia.

Leczenie współzależności emocjonalnej

Osobowość współzależna wymaga zarówno terapii par, jak i terapii indywidualnej w celu odkrycia jej pochodzenia i leczenia.

Toksyczny związek między osobą zależną a osobą współzależną wymaga jak najszybciej interwencji. W tym sensie obie strony muszą na nowo nauczyć się pewnych zachowań i zmienić sposób, w jaki odnoszą się do innych. Co więcej, muszą dołożyć wszelkich starań, aby zwiększyć swoją asertywność i poczucie własnej wartości oraz zostawić za sobą lęki i niepewność.

Mogą to osiągnąć poprzez spersonalizowaną terapię, a także terapię par.

• Pierwszym krokiem w procesie jest rozpoznanie procesu. Jeśli dana osoba nie widzi problemu, nie będzie można go naprawić.
• Osoby współzależne muszą przezwyciężyć strach przed samotnością, niezależnością i bycia niepotrzebnym partnerowi. W tym sensie muszą zrezygnować z nadmiernego zaangażowania i troski o zmienianie, kontrolowanie i satysfakcjonowanie innych.
• Co więcej, osoby współzależne muszą na nowo nauczyć się, jak być pomocnym. Muszą zrozumieć, że pomoc i troska powinny wychodzić z prawdziwego altruizmu, a nie być sposobem manipulowania innymi w celu zaspokojenia własnych (często ukrytych) potrzeb.  Pomaganie innym powinno być aktem wyzwolenia, a nie ukrytą próbą uzależnienia innych.
• Zwykle osoby z osobowością współzależną uczą się tego typu zachowań i postaw od dzieciństwa. Dlatego muszą rozpocząć proces analizy, samoświadomości i korygowania błędów, które popełnili na wczesnym etapie życia.
• Jednocześnie partnerzy muszą nauczyć się wyznaczać granice, które są niezbędną częścią każdego zdrowego związku.

Podsumowanie

Osoby do skłonnościami do współzależności muszą zrozumieć, że relacje powinny opierać się na połączeniu wolności i osobistych wyborów. Próba „związania” drugiej osoby poprzez sprawienie, że poczuje się, jakbyśmy byli niezbędni dla jej szczęścia, doprowadzi tylko do problemów.

Jednocześnie nie jest to zdrowy sposób na zwiększenie własnej samooceny.