Atak paniki - czym się różni od niepokoju?

Chociaż atak paniki i silne uczucie niepokoju są często używane jako synonimy, nie oznaczają tej samej przypadłości. Czym się zatem różnią?

Atak paniki zawsze pociąga za sobą niepokój, ale nie każdy atak paniki wyraża się w ataku paniki. Wydaje się, że to wyłącznie gra słów, jednak ważne jest, aby wyjaśnić obie koncepcje. Jest to bardzo istotne, zwłaszcza w przypadku rozpoznawania objawów oraz zapewniania zasobów osobom, które z nim mieszkają lub konsultują się w trakcie terapii. Czym więc różni się atak paniki od niepokoju?

Atak paniki a niepokój

Aby móc odróżnić każdą z nich, pierwszym kluczem jest ustalenie pewnych wspólnych zasad. Atak paniki odnosi się do nagłego początku intensywnego strachu. Atak paniki może mieć wyzwalacze, ale może nie. Oznacza to, że może pojawić się wraz z bodźcem środowiskowym (na przykład podróż autobusem) lub może być nieoczekiwany.

Lęk jest zwykle definiowany jako udręka lub zmartwienie o przyszłość. W odpowiedniej dawce jest niezbędnym doznaniem, ponieważ pozwala aktywować zasoby, aby stawić czoła różnym wymaganiom. Staje się dysfunkcyjny, gdy przekracza nasze możliwości reagowania, powoduje dyskomfort i uniemożliwia radzenie sobie z sytuacją. Warto wspomnieć, że istnieje współwystępowanie ataków paniki i lęku. Oznacza to, że mogą współistnieć.

Jak rozpoznać atak paniki?

Oto niektóre ze znaków, które pozwalają nam zidentyfikować atak paniki:

• Uczucie dławienia
• Intensywny strach przed śmiercią
• Mrowienie i drętwienie
• Wrażenie depersonalizacji
• Strach przed utratą kontroli lub zwariowaniem
• Konieczność ucieczki lub ucieczki z tego miejsca
• Dyskomfort w klatce piersiowej, przyspieszone tętno i kołatanie serca

Wymienione znaki są najbardziej typowymi lub różnicowymi znakami. Mogą jednak również wystąpić inne odczucia, takie jak nudności, zawroty głowy i pocenie się.

Kilka kluczy do radzenia sobie z atakiem paniki

Po ataku paniki zwykle następuje strach przed kolejnym atakiem, więc ludzie mają tendencję do unikania sytuacji, w których doświadczyli pierwszego epizodu. Na przykład, jeśli zdarzyło się to w teatrze, mogą uniknąć pójścia tam w przyszłości. Jednak takie zachowanie tylko wzmacnia strach i potęguje problem.

W przypadku napadów paniki bardzo ważna jest psychoedukacja, czyli wyjaśnienie osobie cyklu napadu paniki i tego, co się dzieje, aby mogła zrozumieć, co się dzieje. Nawet zajęcie się wszystkimi mitami i przekonaniami, które istnieją wokół ataku paniki, jest zdrowe.

Na przykład ludzie często wierzą, że umrą na atak serca z powodu sposobu, w jaki ich serce bije podczas jednego z tych ataków. Tak jednak nie jest. Szybujące serce jest reakcją obronną na tę sytuację, która przedstawia się jako groźna. Dzięki wiarygodnym informacjom osoba będzie mogła podążać za własnymi instrukcjami lub udzielać sobie wskazówek, które pomogą przywrócić jej poczucie spokoju.

Często pomocne jest również ćwiczenie technik oddechowych, dlatego zaleca się wcześniejsze ich przeszkolenie. Jeśli to możliwe, osoba ta jest zwykle instruowana, aby położyła się na podłodze lub na wygodnej powierzchni, która pozwala jej doświadczyć uczucia ograniczenia i odpoczynku. Stopniowo ciało i umysł wracają do spokoju.

Jak rozpoznać atak lękowy?

Lęk jest związany z uczuciem czujności, zmartwienia i niepokoju, który jest nadmierny i uporczywy. Osobie bardzo trudno jest ją kontrolować. Fakt, że jest przesadny, odnosi się do tego, że to, co jest postrzegane jako niepokojące lub zagrażające, jest nieproporcjonalne do rzeczywistości. To więcej niż się wydaje.

Oto niektóre pytania, które mogą pomóc w ustaleniu, czy cierpisz na lęk:

• Czy bardzo trudno ci się zrelaksować?
• Czy przez większość czasu czujesz się niespokojny?
• Trudno ci przestać się martwić?
• Czy przez większość czasu czujesz się zmęczony?
• Czy to, jak się czujesz i intensywność, z jaką tego doświadczasz, wpływa na Twoje codzienne życie?

Oznacza to, że wśród wielu cech stanów lękowych są następujące objawy:

• Zmęczenie
• Niepokój
• Drażliwy nastrój
• Zaburzenia snu
• Nadmierna czujność i nadwrażliwość na otoczenie
• Trudności z koncentracją, pustym umysłem lub relaksem

Kilka kluczy do radzenia sobie z lękiem

Ogólnie rzecz biorąc, istnieją różne środki, które możemy podjąć, aby zmniejszyć lęk:

• Ćwicz regularnie
• Ćwicz techniki oddechowe
• Jedz zdrową dietę
• Śpij co najmniej 7 do 8 godzin dziennie
• Unikaj alkoholu i narkotyków
• Korzystaj z progresywnych przewodników rozluźniania mięśni
• Zmniejsz lub unikaj spożycia cukru i kofeiny

Jednak szczegółowe sugestie to tylko punkt wyjścia. Prawdziwym kluczem jest poprosić o pomoc, porozmawiać o tym, jak się czujesz z przyjaciółmi lub rodziną i skonsultować się z profesjonalistą, jeśli uznasz to za konieczne.

Różnice między atakiem paniki a atakiem lęku

Teraz gdy już zidentyfikowaliśmy, czego dotyczy każdy atak, możemy łatwiej rozpoznać różnice między nimi. Jeden z nich dotyczy intensywności, czasu i czasu trwania. Atak paniki pojawia się w seriach, jest nagły, pojawia się nagle, nasila się bardzo szybko i jest doświadczany z wielką intensywnością. Ludzie często zgłaszają duszność i strach przed śmiercią.

Jednak atak panika ma ograniczony czas trwania, choć doświadcza się jej tak, jakby była wieczna. Ma tendencję do szybkiego osiągania szczytu, w ciągu 10 minut lub mniej. Nie możemy ciągle pozostawać w ataku paniki (chociaż możemy mieć kilka razy dziennie), ale możemy być stale i chronicznie w stanie niepokoju. Jeśli chodzi o częstotliwość ataków paniki, jeśli nawracają, mogą stać się zaburzeniem paniki.

Trzeba też wiedzieć, że atak paniki pojawia się znikąd, nagłe. Z drugiej strony, niepokój pochodzi z przeszłości, żywi się z powrotem i powraca raz za razem na ten sam temat. To sprawia, że idzie w crescendo.

Atak paniki i niepokój – nie powinniśmy się do nich przyzwyczajać

Zarówno ataki paniki, jak i ataki lękowe mają różne przyczyny, a świat, w którym żyjemy dzisiaj, nie jest im obcy. Wymagania i naciski, których doświadczamy w dzisiejszych czasach, pchają nas do szalonego tempa, które bardzo trudno zatrzymać.

Nigdy jednak nie powinniśmy normalizować tego stylu życia i konsekwencji, za które płacimy brakiem dobrego samopoczucia. Ważne jest, aby robić przerwy, łagodzić stres i poświęcać czas na wypoczynek i odpoczynek. Dotarcie tam jako pierwsze nie zawsze oznacza dotarcie tam lepiej.