Zwapnienie w barku: objawy i przyczyny
Zwapnienie w barku jest również znane jako zwapniające zapalenie ścięgna barku. Jak sama nazwa wskazuje, atakuje duży staw, który reguluje ruch kończyny górnej. W efekcie następuje ograniczenie kąta otwarcia ramienia.
Odnotowano, że częściej występuje u kobiet po 40. roku życia, i przede wszystkim po stronie, której najczęściej używają. Oznacza to, że osoby praworęczne cierpią na zwapnienie w barku po prawej stronie, a osoby leworęczne w lewym ramieniu. Istnieją również obustronne przypadki kliniczne, choć występują mniej powszechnie.
Co powoduje zwapnienie w barku
Podstawą tej patologii jest gromadzenie się wapnia w jednym z najważniejszych ścięgien w anatomii człowieka: ścięgnie stożka rotatorów mięśnia nadgrzebieniowego. Ta tkanka miękka pełni podstawowe funkcje dla ruchomości barku.
W tym stanie również kaletka wyrostka barkowego może ulec zwapnieniu. Kaletki to kieszenie płynu stawowego, które smarują staw między dwiema kośćmi. W tym przypadku choroba dotyka ten poniżej kości akromionowej barku.
W chwili obecnej nie wiadomo dokładnie co powoduje zwapnienie w barku. Po wykryciu nagromadzenia minerałów trudno jest wskazać, dlaczego w ogóle się ono zaczęło. Przede wszystkim wśród lekarzy panuje zamieszanie, ponieważ stan ten diagnozuje się u osób, które nie mają wyraźnej historii urazowej.
Obecność choroby zwyrodnieniowej stawów lub zapalenia stawów skupionych na innych partiach ciała nie jest wskaźnikiem ani czynnikiem ryzyka. W ten sam sposób zmiany hormonalne nie wiążą się bezpośrednio z tendencją do odkładania wapnia.
W związku z tym według wielu specjalistów mamy do czynienia z typową chorobą barku, czyli patologią specyficzną dla tego stawu i żadnego innego. Innym przypadkiem jest na przykład reumatoidalne zapalenie stawów, które jest bardziej uogólnione i atakuje ten staw, podobnie jak inne.
Badania naukowe nie są również rozstrzygające, jeśli chodzi o związek choroby ze sportem. Chociaż od czasu do czasu istnieją zapisy o osobach, które cierpią na zwapnienie w barku spowodowane przeciążeniem, nie jest to regułą. Z drugiej strony nie można też przypisać zwyrodnienia siedzącemu trybowi życia.
Możesz przeczytać również: Zapalenie ścięgna bicepsów: objawy, przyczyny i leczenie
Objawy wskazujące na zwapnienie w barku
W zwapnieniu barku ból stanowi główny objaw. Jego intensywność zależy od stadium rozwoju zaburzenia. Początkowo jest to jedynie przemijający dyskomfort podczas odkładania się wapnia. W drugim etapie atak bólu staje się ostry i obezwładniający.
Nie musi to koniecznie oznaczać, że patologia pogarsza się pod względem ilości przylegającego minerału. Wręcz przeciwnie, w wielu przypadkach wzrost bólu odpowiada reabsorpcji wapnia, którą organizm usuwa.
Większe nagromadzenia są bardziej uciążliwe, choć mogą nie boleć tak bardzo. Problem z dużymi rozmiarami zwapnienia polega na tym, że zaburza sąsiednie struktury i prowadzi do zesztywnienia tkanek. Podczas tego procesu komórki i włókna, które powinny mieć większą elastyczność, usztywniają się, a staw traci ruchomość.
Tak jest w przypadku adhezyjnego zapalenia torebki. Jest to powikłanie zwapnienia barku, które ogranicza otwarcie ramienia i prowadzi do utraty siły, utrudniając trzymanie przedmiotów w dłoni lub uniesienie ręki nad głowę, aby czegoś dosięgnąć.
Czas rozwoju choroby wygląda bardzo różnie. Nawet podczas leczenia każda osoba reaguje inaczej i może ono trwać od miesięcy do lat.
Podoba Ci się ten artykuł? Możesz również przeczytać: Jak powinna wyglądać prawidłowa postawa ciała?
Diagnoza i leczenie
Po konsultacji dotyczącej bólu barku następnym logicznym krokiem jest zlecenie prześwietlenia stawu w celu jego oceny. Jednak ta komplementarna metoda zwykle nie pozwala na ostateczną diagnozę. Służy do wykluczenia innych procesów, ale trudno jest wykryć nagromadzony wapń jako taki.
W tej części procesu diagnostycznego wykorzystuje się ultrasonografię tkanek miękkich oraz rezonans magnetyczny. W takich przypadkach istnieje więcej możliwości zarejestrowania oznak zwyrodnienia dotkniętych ścięgien. Jednym z klasycznych objawów jest kurczenie się przestrzeni stawowej w barku, co oznacza zwiększony kontakt między tkankami kostnymi.
Po stwierdzeniu zwapniającego zapalenia ścięgna ortopeda wskaże metodę leczenia, które w zasadzie jest zwykle zachowawcze. Opiera się na przepisaniu leków przeciwzapalnych i wykonaniu sesji fizjoterapeutycznych.
W kinezjologii stosuje się natomiast różne sprawdzone podejścia. Niektórzy profesjonaliści wolą używać manewrów ręcznych, podczas gdy inni wolą fale uderzeniowe lub urządzenia termiczne. Na ogół preferuje się stosowanie miejscowego zimna.
Podejście chirurgiczne zarezerwowane jest dla najbardziej opornych przypadków wobec leczenia zachowawczego. Najczęściej stosowaną techniką jest nakłucie trokarem, które polega na wprowadzeniu do barku specjalnej igły w celu wchłonięcia zwapnień.
Kiedy powinienem iść do lekarza?
Jeśli w barku pojawia się ból, który nasila się wraz z ruchem, to jest dobry moment na wizytę u lekarza. Zwłaszcza jeśli istnieje dodatkowe ograniczenie ruchu ramienia podczas próby chwytania przedmiotów lub podnoszenia ramienia nad głowę.
Choć wiele przypadków z biegiem czasu rozwiązuje się samoistnie, konieczne jest ustalenie diagnozy metodami komplementarnymi. Zwykłe USG może wystarczyć, aby stwierdzić zwapnienie w barku i wskazać odpowiednie leczenie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Pereira Quispeynga, Mario Luis. “Prevalencia de lesiones del manguito rotador en pacientes con hombro doloroso evaluados por ecografía en el Servicio de Radiología del Hospital Cayetano Heredia, octubre 2018-marzo 2019.” (2019).
- Miranda, I., et al. “Tendinitis calcificante de hombro con extensión intraósea: experiencia con el tratamiento artroscópico y revisión de la literatura.” Revista Española de Cirugía Ortopédica y Traumatología 64.1 (2020): 13-21.
- Ugalde Ovares, Carlos Eduardo, Daniel Zúñiga Monge, and Ricardo Barrantes Monge. “Actualización del síndrome de hombro doloroso: lesiones del manguito rotador.” Medicina legal de costa rica 30.1 (2013): 63-71.
- De la Rosa-Morillo, F., J. C. Galloza-Otero, and W. Micheo. “Rehabilitacion del hombro doloroso en el atleta joven.” Rehabilitación 53.2 (2019): 85-92.
- Galán, Cristina Narváez, et al. “Efectividad del lavado aspiración percutáneo ecodirigido como tratamiento de la tendinitis calcificante del hombro.” Seram (2018).
- Rodríguez, Javier José Mateos, et al. “Miositis del subescapular. Una evolución infrecuente en la tendinopatía calcificada. Estudio de un caso.” Revista Colombiana de Reumatología (2020).
- Serrano Ardila, Ana María, and Sergio Abush Torton. “Capsulitis adhesiva.” Anales Médicos de la Asociación Médica del Centro Médico ABC 62.1 (2017): 37-43.
- Gramajo Arriola, Erick Juan José, and Samuel Eduardo García Díaz. Diagnóstico del ultrasonido en el hombro doloroso. Diss. Universidad de San Carlos de Guatemala, 2016.
- Herrera, Elizabeth O’Relly, et al. “Ondas de choque en el tratamiento de tendinitis calcificada del supraespinoso en adulto mayor.” Revista Cubana de Medicina Física y Rehabilitación 8.2 (2017).
