Zaburzenie dwubiegunowe typu II

W zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym typu II epizody depresyjne są bardziej nasilone niż w fazie euforii; ich odpowiednie kontrolowanie jest ważne, ponieważ mogą wywoływać niebezpieczne zachowania.

Zaburzenie dwubiegunowe typu II to choroba psychiczna. Charakteryzuje się dużymi epizodami depresyjnymi na przemian z epizodami hipomaniakalnymi. W przeciwieństwie do choroby afektywnej dwubiegunowej typu I faza depresyjna jest intensywniejsza niż faza euforyczna.

W większości przypadków objawy zaczynają się pojawiać od 21 roku życia. Jednak są one również powszechne wśród nastolatków.

Ryzyko wzrasta, gdy bliski członek rodziny cierpi na chorobę w kategorii choroby afektywnej dwubiegunowej i zaburzeń pokrewnych.

Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej typu II

Zaburzenie dwubiegunowe typu II nie jest łagodniejszą postacią niż zaburzenie dwubiegunowe I. Podczas gdy epizody maniakalne w chorobie afektywnej dwubiegunowej typu I są niebezpieczne, osoby z chorobą afektywną dwubiegunową typu II mają ciężką i długotrwałą depresję.

Pacjenci z tą chorobą psychiczną mają również co najmniej jeden epizod hipomanii. Choroba jednak nie obejmuje epizodów psychozy i niektórzy uważają, że jest to przyjemny i produktywny okres.

Objawy hipomanii

Podczas epizodu hipomanii pacjenci z chorobą afektywną dwubiegunową typu II są w pozytywnym nastroju. Charakteryzuje się on widocznym i trwałym wzrostem energii. Dla ustalenia diagnozy ten okres musi trwać co najmniej cztery dni z rzędu.

Często zwiększona energia powoduje zauważalne zmiany w zwykłym zachowaniu. Nie przeszkadza to jednak w wypełnianiu codziennych obowiązków ani zadań. Często tej fazie towarzyszą jednak inne objawy, które mogą powodować problemy:

• Mała potrzeba snu
• Wahania nastroju i euforia
• Rozproszenie
• Pobudzenie psychomotoryczne
• Lekkomyślne zachowanie
• Większa potrzeba mówienia i podtrzymywania rozmowy
• Silne poczucie własnej wartości i poczucie wielkości
• Hiperseksualność lub ryzykowne zachowania seksualne
• Słaby lub nadmierny apetyt

Objawy dużej depresji

Epizody dużej depresji występujące w chorobie afektywnej dwubiegunowej typu II mają takie same kryteria diagnostyczne jak w chorobie afektywnej dwubiegunowej typu I. Jednak w tym przypadku są one bardziej powtarzalne i trwalsze.

Objawy obejmują:

• Notorycznie przygnębiony nastrój
• Zmniejszone zainteresowanie i brak przyjemności w prawie wszystkich czynnościach
• Brak emocjonalnej ekspresji
• Za mało lub za dużo snu
• Zauważalna utrata masy ciała (bez diety) lub przybieranie na wadze z powodu niepokoju
• Bezsenność doświadczana prawie codziennie
• Chroniczne zmęczenie lub osłabienie.
• Poczucie winy i niska samoocena.
• Brak koncentracji i nieumiejętność podejmowania decyzji.
• Myślenie o śmierci i próbach samobójczych.

Z czym się wiąże zaburzenie afektywne dwubiegunowe typu II?

Spośród wszystkich pacjentów, u których zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową II, około 60% cierpi również na inną chorobę. Dlatego nierzadko zachowaniom afektywnym dwubiegunowym towarzyszą inne objawy.

Ta choroba jest związana z innymi zaburzeniami, takimi jak:

• Patologie lękowe
• Zaburzenia odżywiania, takie jak bulimia i anoreksja
• Zaburzenia osobowości
• Utrata uwagi
• Nerwica natręctw

Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej II

Po potwierdzeniu diagnozy specjalista przystępuje do opracowania planu postępowania, który obejmuje:

Leki

Około 75% pacjentów pozytywnie reaguje na leczenie litem. Jednak ten lek należy stosować ostrożnie, ponieważ powoduje znaczne skutki uboczne.

Inne stosowane leki to:

• Leki przeciwdrgawkowe lub przeciwpadaczkowe
• Kwas walproinowy (walproinian sodu)
• Klonazepam (pochodna benzodiazepin)
• Blokery kanału wapniowego, takie jak werapamil
• Atypowe leki przeciwpsychotyczne (olanzapina jako leczenie pierwszego rzutu)

Psychoterapia

Obecnie w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej II stosuje się 3 rodzaje zabiegów psychoterapeutycznych:

• Psychoterapia behawioralna
• Poznawcza terapia psychologiczna
• Psychoterapia interpersonalna

Stosuje się je między innymi po to, by:

• Poprawić przestrzeganie leczenia
• Zidentyfikować objawy i zmniejszyć ryzyko nawrotu
• Rozpoznać czynniki, które wpływają na kryzysy depresyjne lub hipomaniakalne
• Zapewnienie strategii radzenia sobie ze stresującymi bodźcami
• Odzyskać normalny rytm życia w społeczeństwie i poprawić jego jakość

Styl życia

Aby regulować cykle behawioralne, które wpływają na zaburzenie dwubiegunowe typu II, konieczne są zmiany stylu życia. Zdrowa dieta i praktyka technik relaksacyjnych również pomogą Ci poradzić sobie z chorobą.

Wskazane jest również unikanie spożywania napojów alkoholowych i narkotyków. Zaleca się ponadto, aby spać co najmniej 8 godzin dziennie i regularnie wykonywać ćwiczenia fizyczne.