Wada zgryzu - dlaczego do niej dochodzi i jak można ją skorygować?

Wada zgryzu polega na zmianie w sposobie przeżuwania pokarmów. Mówimy o niej, gdy górne zęby zakrywają dolne lub znajdują się daleko od nich.
Wada zgryzu - dlaczego do niej dochodzi i jak można ją skorygować?

Ostatnia aktualizacja: 01 lutego, 2022

Wada zgryzu polega między innymi na tym, że następuje trwała zmiana w sposobie przeżuwania. Dzieje się tak, gdy górne zęby zakrywają dolne zęby lub znajdują się bardzo daleko od nich. To złe ustawienie zębów może być tak nieznaczne, że tylko dentysta może je wykryć. Wada zgryzu może też być tak poważna, że osoba nie jest w stanie całkowicie zamknąć ust z powodu wystających zębów.

Może to być kwestia estetyczna, którą osoba, która ją posiada, chce poprawić. Jednak w rzeczywistości, jeśli go nie leczy, może to prowadzić do komplikacji zdrowotnych.

W tym artykule przedstawiamy przyczyny i powikłania mogące wynikać z wady zgryzu. Pokazujemy również alternatywne opcje leczenia, które w zależności od wieku pacjenta specjaliści mogą zastosować, aby skorygować zgryz.

Rodzaje zgryzów

Jak już wspomnieliśmy, wada zgryzu to zmiana umiejscowienia zębów górnych w stosunku do dolnych. Istnieją jednak różne rodzaje:

  • W poziomie: To miejsce, w którym większa niż normalnie jest przestrzeń między krawędzią górnych siekaczy a zewnętrzną częścią dolnych siekaczy. Jeśli chodzi o gryzienie, górne kawałki przewyższają dolne o więcej niż 2 mm, co jest zwykle odległością. Tak więc górne zęby są daleko od dolnych zębów.
  • W pionie: Znany również jako zgryz głęboki, kiedy górne siekacze pokrywają ponad 40% dolnych. Jeśli odległość między krawędzią górnych zębów a dolnymi jest większa niż 2 mm, to mamy do czynienia ze zmianą.
  • Mieszany: jest to połączenie obu powyższych. Siekacze górne są daleko od dolnych i zakrywają je zbyt mocno.

Wada zgryzu – przyczyny

Różne czynniki mogą powodować nieodpowiednią relację między zębami górnymi i dolnymi. Poniżej wyszczególniamy najczęstsze:

Genetyka i dziedziczność

Zdarzają się przypadki, w których zgryz jest dziedziczny. Generalnie kilku członków tej samej rodziny będzie miało wady zgryzu. Mogą urodzić się ze zbyt małą szczęką dolną lub zbyt dużą szczęką górną.

Dysfunkcyjne nawyki

Niektóre powtarzające się i niefunkcjonalne nawyki wyrabiane przez dzieci mogą wpływać na rozwój i wzrost ich kości oraz ustawienie zębów. Następujące nawyki mogą powodować zgryz:

  • Ssanie kciuka: nawyk ssania kciuka jest dysfunkcjonalnym nawykiem, który przedłuża nieodżywcze zachowanie ssania. Te powtarzające się ruchy i nacisk wytwarzany przez palec mogą powodować nieprawidłowy rozwój podniebienia i wzrost zębów pod niewłaściwym kątem.
  • Używanie smoczka: to kolejny nieodżywczy nawyk ssania, który może powodować krzywy zgryz. Używanie smoczka przez dłuższy czas po ukończeniu przez dziecko 2 lat może spowodować zmiany.
  • Naciskanie językiem: Nacisk języka na zęby może je odepchnąć. Chociaż ten nawyk zwykle powoduje inny rodzaj złego ustawienia zębów, zwany zgryzem otwartym, może również powodować zgryz nadmierny. Zmiany anatomiczne, takie jak zapalenie migdałków, zapalenie migdałków, trudności w prawidłowym połykaniu, stres i problemy ze snem mogą powodować ten nawyk.
Różowy smoczek
Jeśli dziecko zbyt długo używa smoczka, może to spowodować zmiany. Może się rozwinąć wada zgryzu.

Źle ustawione zęby

Brak zębów, zbyt wiele zębów, niektóre zęby zatrzymane, zbyt duża przestrzeń między zębami lub stłoczenie zębów mogą powodować ich przemieszczenie. Może to wpłynąć na prawidłową pozycję siekaczy, co z kolei sprawia, że powstaje wada zgryzu.

Guzy i cysty

Obecność guza lub torbieli w kości może zmienić położenie zębów, zmieniając ich prawidłowe ustawienie. Guzek lub narost twardej/miękkiej tkanki w górnej części jamy ustnej może spowodować przesunięcie siekaczy do przodu, powodując wadę zgryzu.

Możliwe komplikacje

Krzywy zgryz nie tylko wpływa negatywnie na estetykę. Może również wpływać na inne sposoby pracy jamy ustnej, powodując różne powikłania:

  • Zmiany w mowie: zgryz może powodować trudności w wymawianiu fonemów obejmujących górne siekacze i wargi.
  • Problemy z oddychaniem są związane z przyczyną złego wyrównania zębów.
  • Trudności w gryzieniu, żuciu i prawidłowym jedzeniu
  • Uszkodzenia innych zębów: zużycie szkliwa i zwiększone ryzyko próchnicy, zapalenia dziąseł i złamań zębów.
  • Zmiany w wyglądzie twarzy.
  • Ból w stawie skroniowo-żuchwowym, głowie i szyi.

Dostępne leczenie na overbite

Celem tych zabiegów jest korekta nieprawidłowej relacji między zębami górnymi i dolnymi. Dlatego specjaliści dążą do uzyskania bardziej estetycznego i funkcjonalnego zgryzu, aby poprawić jakość życia pacjenta.

W żadnym wypadku nie należy przesuwać zębów podczas leczenia domowego. Przykładanie siły do zębów w celu zmiany ich pozycji powinno odbywać się stopniowo i w sposób kontrolowany. Robienie tego w domu na własny sposób jest ogromnym ryzykiem i wiąże się z możliwością spowodowania o wiele większych szkód.

Sposób, w jaki specjaliści mogą skorygować zgryz, zależy od tego, kiedy jest to zrobione, od tego, czy pacjent jest dzieckiem, nastolatkiem czy dorosłym, od powagi problemu i przyczyny. Dentysta oceni te aspekty i zaproponuje najlepsze rozwiązanie w każdym konkretnym przypadku. Zabiegi mogą być chirurgiczne lub niechirurgiczne.

Wada zgryzu – leczenie chirurgiczne

Jeśli zgryz jest poważny i ortodonta nie może go naprawić, jest to leczenie z wyboru. Ta forma korekty stosowana jest wyłącznie u dorosłych, ponieważ ich kości przestają rosnąć.

W takich przypadkach przyczyną zgryzu jest problem z kością, a operacja jest jedyną możliwością stworzenia prawidłowej relacji między szczęką górną i dolną. Podczas tego zabiegu specjalista przesunie kość szczęki górnej do tyłu i kość szczęki żuchwy do przodu, w zależności od przypadku.

Pacjent będzie potrzebował kombinacji aparatów stałych przed i po operacji, aby zakończyć leczenie. W przypadkach, gdy zgryz jest spowodowany brakiem miejsca w jamie ustnej, specjalista usunie niektóre zęby, aby skorygować ułożenie pozostałych.

Nieoperacyjne leczenie zgryzu

Leczenie ortodontyczne różnymi rodzajami narzędzi jest pierwszą opcją rozwiązania problemu. Wybór metody będzie zależał od wieku, pochodzenia i ciężkości przypadku.

Niektóre alternatywy są następujące:

  • Ortodoncja przechwytująca: Stosuje się ją u dzieci w wieku od 6 do 11 lat. Kieruje i koryguje wzrost kości szczęki w miarę jej dalszego rozwoju. Ten rodzaj wczesnego leczenia pozwala specjalistom na uzyskanie prawidłowego stosunku obu kości i uniknięcie w przyszłości trudniejszych, traumatycznych, długich i kosztownych zabiegów. Specjaliści mogą używać ekspanderów podniebiennych do leczenia zgryzu. Przylegają one do zębów trzonowych i zawierają śrubę, która stopniowo oddziela dwa zęby.
  • Aparaty stałe: są mocowane do zębów i są przydatne do korygowania zgryzu u młodzieży i dorosłych. W tym przypadku nie korygują kości, ale przesuwają zęby, aby zapewnić akceptowalną harmonię między zębami górnymi i dolnymi.
  • Invisalign: Jest to alternatywne leczenie ortodontyczne z niewidocznym i zdejmowanym aparatem. Mogą z nich korzystać zarówno dorośli, jak i młodzież. Zabieg polega na indywidualnym użyciu serii przezroczystych alignerów, wykonanych specjalnie dla nich, które powodują przesuwanie się zębów. Pomagają wyrównać zęby i przesunąć je, aby stworzyć odpowiednią relację między górnymi i dolnymi. Osiąga się podobny efekt jak w przypadku aparatów stałych, ale w znacznie bardziej estetyczny sposób.
Wada zgryzu - aparat korekcyjny
Opcje leczenia zgryzu górnego różnią się między chirurgicznym i niechirurgicznym. Aparaty stałe są zwykle używane tylko u nastolatków i dorosłych.

Czy można uniknąć wady zgryzu?

Niektóre czynniki predysponują ludzi do rozwoju zgryzu, którego nie można uniknąć. W takich przypadkach, jeśli już istnieją zmiany w sposobie gryzienia innych członków rodziny, wczesna konsultacja z ortodontą jest najlepszym sposobem na uniknięcie problemów w przyszłości.

Co więcej, bardzo ważne jest kontrolowanie działań i nawyków u dzieci, które sprzyjają rozwojowi lub pogłębianiu się tego problemu. Zapobieganie używaniu przez dzieci smoczków lub butelek do karmienia, ssanie palców lub kciuka oraz popychanie językiem może pomóc w zapobieganiu temu problemowi.

Wczesne i regularne wizyty u dentysty są zawsze najlepszą opcją wykrycia jakiegokolwiek problemu. Jeśli masz dziecko, konsultacja z dentystą, zanim dziecko osiągnie pierwszy rok życia i wizyta u ortodonty od 6 roku życia, pozwoli Ci zająć się każdą zmianą na wczesnym etapie. Pomaga również uniknąć droższych i bardziej skomplikowanych zabiegów w przyszłości.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Ruiz Jimenez, Yanina Del Rosario. “Hábitos de Succión y su Relación con las Maloclusiones.” (2019).
  • Gonzales Monserrate, Eyanith Elizabeth. Causas producida por la succión del chupón en niños de 3 a 5 años. BS thesis. Universidad de Guayaquil. Facultad Piloto de Odontología, 2017.
  • Arango Borrero, Andrea, et al. “Hábitos orales y odontología: una visión interdisciplinar.” Editorial Universidad Santiago de Cali, 2020.
  • Chung Angulo, Susy Andrea. “Asociación entre hábitos orales deletéreos y anomalías dentomaxilares en niños de 3-5 años de la IEI Balsapuerto de la etnia Shawi, año 2019.” (2020).
  • Arango, Valeria Clara Garduño. “Diagnóstico y tratamiento de las maloclusiones verticales en el paciente en crecimiento y adulto: a propósito de dos casos.” (2020).
  • Casas, Mariana Bolio, and Isaac Guzmán Valdivia. “Tratamiento ortodóncico-quirúrgico de paciente clase II división 1. Presentación de un caso clínico.” Revista Mexicana de Ortodoncia 5.4 (2017): 245-253.
  • Piñeda Zayas, Alejandro. “Ortodoncia interceptiva en paciente infantil con hábito de succión no nutritivo.” (2019).
  • de Aguiar, Gyslainne Aparecida Rodrigues, et al. “SOBREMORDIDA.” REVISTA FAIPE 7.2 (2018): 16-23.
  • Chilón Trejo, Naysha Widne. “FRECUENCIA DE TRAUMATISMOS DENTALES EN RELACIÓN A LA SOBREMORDIDA HORIZONTAL Y ETIOLOGÍA ACCIDENTAL EN CADETES DE LA ESCUELA DE OFICIALES FAP, 2018.” (2019).

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.