Uszkodzenie pierścienia rotatorów: etapy rehabilitacji

Idealny program rehabilitacji to taki, który najlepiej pozwala ścięgnom zagoić się przylegając do kości a jednocześnie zapobiec sztywności barku.

Przejrzane i zatwierdzone przez: lekarz Diego Pereira.

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 18 kwietnia, 2023

Pierścień rotatorów to grupa mięśni i ścięgien otaczających staw barkowy. Uraz, czy też uszkodzenie pierścienia rotatorów może spowodować tępy ból barku, który często nasila się, gdy próbujesz spać na chorej stronie.

Ryzyko, że nastąpi uszkodzenie pierścienia rotatorów wzrasta z wiekiem.

Jakie objawy daje uszkodzenie pierścienia rotatorów?

Ból związany z uszkodzeniem pierścienia rotatorów może objawiać się na różne sposoby, na przykład:

• Tępy ból odczuwany głęboko w ramieniu.
• Zakłócony sen, szczególnie jeśli śpisz na dotkniętym ramieniu.
• Utrudnione wykonywanie ruchów zwłaszcza podczas czesania lub dotykania pleców.
• Bólowi towarzyszy również słabość ramienia.

Uszkodzenie pierścienia rotatorów – fazy leczenia

Rehabilitacja pooperacyjna, po chirurgicznej naprawie pierścienia rotatorów, powinna rozpocząć się przede wszystkim od ścisłej komunikacji między specjalistą traumatologiem a lekarzem rehabilitacji.

Idealny program rehabilitacji to również taki, który najlepiej pozwoli ścięgnu zagoić się i zabliźnić na kości a jednocześnie zapobiegnie sztywności barku.

Warto jednak podkreślić, że każdy pacjent i każde uszkodzenia pierścienia rotatorów różnią się między sobą. Dlatego każdy rodzaj rehabilitacji musi przede wszystkim uwzględniać indywidualne warunki pacjenta, aby uzyskać optymalny wynik leczenia.

Rehabilitacja dostosowana do pacjenta

Etapy rehabilitacji powinny być zindywidualizowane dla każdego pacjenta, powinny też brać pod uwagę następujące czynniki:

• Rodzaj i rozmiar uszkodzenia.
• Stan tkanek
• Zastosowana technika chirurgiczna.
• Bezpieczeństwo rehabilitacji i uszkodzonego miejsca.
• Wiek
• Poziom aktywności danej osoby
• Osobiste cele każdego pacjenta.

Pacjenci z dużymi lub rozległymi uszkodzeniami mają większe skłonności do ponownego naderwania i dlatego muszą przestrzegać wolniejszego protokołu rehabilitacji w celu ochrony dokonanej naprawy chirurgicznej.

Natomiast pacjenci, u których występują czynniki ryzyka rozwoju sztywności barku w okresie pooperacyjnym wymagają wczesnej mobilizacji, aby zapobiec temu powikłaniu.

Przejście do kolejnych etapów rehabilitacji odbywa się na podstawie okresowej oceny pacjenta. Podobnie, odpowiedni program ćwiczeń domowych musi być włączony na każdym etapie leczenia rehabilitacyjnego.

Uszkodzenie pierścienia rotatorów – opcje programów rehabilitacji

Istnieją dwa rodzaje programów:

1. Program zachowawczy

W programie zachowawczym fazy leczenia są opóźnione o 2-4 tygodnie, aby zminimalizować stres, na jaki wystawia się tkanki i tym samym ułatwić gojenie.

Zasadniczo pacjenci w wieku powyżej 50 lat, z rozległymi uszkodzeniami, dotyczącymi więcej niż jednego ścięgna i / lub o złym stanie tkanek, wymagają zachowawczego programu leczenia.

2. Program przyspieszony

W programie przyspieszonym kolejne etapy rozpoczyna się wcześniej o jakieś 2-4 tygodnie, ponieważ nie ma ryzyka uszkodzenia naprawionych konstrukcji lub konieczności wcześniejszego uruchomienia.

Pacjenci w wieku poniżej 50 lat, z niewielkimi uszkodzeniami dotyczącymi tylko jednego ścięgna pierścienia rotatorów i o dobrej jakości tkanek, zazwyczaj kwalifikują się zatem do standardowego lub przyspieszonego programu leczenia.

Uszkodzenie pierścienia rotatorów – etapy rehabilitacji

W przypadku rehabilitacji po naprawie pierścienia rotatorów za pomocą artroskopii istnieją cztery etapy.

Etap 1: natychmiast po operacji

Konserwacja i ochrona naprawcza w bezpośrednim okresie pooperacyjnym od 0 do 4 tygodni obejmuje następujące wytyczne:

• Założenie szyny unieruchamiającej barki przy lekkim odprowadzeniu a także rotacji wewnętrznej.
• Zaleca się spanie z szyną, najlepiej w rozkładanym fotelu i poduszką pod pachą.
• Usuwanie unieruchomienia tylko w celu zabiegów higienicznych albo ćwiczeń.
• Krioterapia
• Ćwiczenia wahadłowe
• Wykonywanie aktywnych ćwiczeń na łokieć, nadgarstek jak również dłoń, w pełnym zakresie stawów.
• Rozciąganie odcinka szyjnego kręgosłupa.

Etap 2: ochrona i chroniona aktywna mobilizacja

Przejście od wczesnego etapu zakresu ruchu pasywnego do zakresu aktywnego ruchu funkcjonalnego obejmuje od 4 do 10 tygodni.

• Po 4 tygodniach: mobilizacja pasywna, w pozycji na wznak.
• Gdy upłynie 6 tygodni: pełna mobilizacja pasywna, rozpoczęcie aktywnej mobilności wspomaganej i aktywnej.
• Po 8 tygodniach: prawie maksymalne ćwiczenia izometryczne na mięśnie klatki piersiowej i łopatki w zamkniętym łańcuchu kinetycznym a następnie ćwiczenia proprioceptywne, w otwartym łańcuchu kinetycznym.

Etap 3: wczesne wzmocnienie

Na tym etapie rozpoczyna się proces wzmacniania mięśni i trwa on od 10 do 14 tygodni. W tym czasie należy osiągnąć następujące cele:

• Pełna aktywna mobilność.
• Przywrócenie siły, mocy a także wytrzymałości mięśni.
• Kontrola nerwowo-mięśniowa i proprioceptywna.
• Wzmocnienie mięśni około łopatkowych.
• Stopniowy powrót do codziennych czynności.

Etap 4: zaawansowane wzmocnienie

Ten etap trwa aż do osiągnięcia poziomu pełnej funkcjonalności takiej jak przed urazem. W rezultacie trwa on od 14 do 22 tygodni. Cele do osiągnięcia to:

• Pełna i bezbolesna aktywna mobilność.
• Powrót do zajęć sportowych.
• Odzyskanie normalnej siły, mocy jak również wytrzymałości mięśni.
• I wreszcie powrót do wszystkich działań.