Trudności w uczeniu się - czy rozpoznajesz u dziecka?

Andżelika ma cztery lata i po raz pierwszy poszła do szkoły. W klasie nie rozmawia ani nie dzieli się z innymi dziećmi. Wydaje się również nie nadążać za instrukcjami nauczyciela. Psycholog szkolny i nauczyciel organizują spotkanie z rodzicami, ponieważ widzą, że dziewczynka ma trudności w uczeniu się.

W krótkim czasie rodzice Andżeliki są wzywani do szkoły w związku z trzema różnymi sytuacjami. W domu Andżelika jest rozmowna i nie ma żadnych trudności w uczeniu się od swojej mamy i taty. Ale ta sytuacja nie powtarza się w szkole.

Ciśnienie zaczyna narastać u rodziców Andżeliki i zabiera ją do neuropediatry. Po ocenie lekarz stwierdza, że ​​nie widzi u niej żadnych odstępstw od normy. Andżelika jest po prostu inna niż jej koleżanki z klasy, tak jak ma to miejsce w przypadku wielu dzieci.

Niedługo potem zdarza się “cud”. Andżelika zaczyna się spotykać z rówieśnikami, wykazywać zainteresowanie lekcjami i entuzjastycznie wchodzić w interakcje z nauczycielem i kolegami z klasy.

Każde dziecko uczy się we własnym tempie

Powyższą historię przeżyło wielu rodziców, dzieci, nauczycieli i pracowników służby zdrowia. Chociaż często mówi się “każde dziecko uczy się w swoim własnym tempie”, to bardzo często lęk powoduje, że widzimy problemy tam, gdzie ich nie ma.

Rozpoczęcie szkoły przynosi wiele problemów, ale większość z nich można w porę rozwiązać. Przedszkole jest zabawne, dzieci uczą się poprzez zabawę, a nauczyciele mają o wiele bliższą i osobistą interakcję z nimi.

Gdy dzieci dorastają, ich przedmioty szkolne stają się bardziej skomplikowane, ilość pracy się zwiększa, a ich szkolne relacje nabierają nowych barw.

Dziecko staje się bardziej świadome swoich możliwości i ograniczeń. Dla niektórych jest to w porządku, dla innych, nie tak bardzo.

Kiedy możemy wykryć, że dziecko ma trudności w nauce?

Niektórzy specjaliści będą twierdzić, że im wcześniej trudności w uczeniu się zostaną wykryte, tym lepiej. Jednak prawda jest taka, że u małych dzieci istnieje spore ryzyko postawienia fałszywej diagnozy.

Najlepszą diagnozę w kwestii trudności w uczeniu się lekarz może postawić, gdy dziecko dostanie się do trzeciej klasy, czyli w wieku mniej więcej 8 lat. Trudności w uczeniu się wpływają na przetwarzanie informacji. Na przykład dziecko może potrzebować więcej czasu, aby nauczyć się czytać lub pisać i ma tendencję do problemów z matematyką.

Mogą zrozumieć, jak rozwiązać pewne zadania w teorii, ale mają problemy z wyrażeniem tego w praktyce. Ma to wpływ nie tylko na wyniki w szkole, ale także na ich relacje z innymi.

Zobacz także: Jak zmotywować dziecko do nauki po wakacjach?

Pierwsze oznaki trudności w uczeniu się

Poniżej przedstawiamy objawy trudności w uczeniu się, w przypadku dzieci młodszych niż 5 lat. Musimy jednak podkreślić, aby od razu nie rozpaczać. Musisz uzbroić się w cierpliwość, obserwować swoje dziecko i zobaczyć, jak się rozwija.

Oznaki są następujące:

• Problemy z motoryką, takie jak pisanie, chodzenie, cięcie, wydzieranie, zapinanie guzików lub wiązanie sznurówek.
• Zmaganie się z prostymi poleceniami i trudności w ich realizacji.
• Opóźnienie w mówieniu, problemy z wymową i trudności, aby nauczyć się nowych słów.
• Problemy w nauce czytania, tabliczki mnożenia, alfabetu, dni tygodnia, kolorów i kształtów geometrycznych.
• Problemy z koncentracją i zachowaniem uwagi.
• Odczuwanie frustracji lub brak motywacji do wykonywania zajęć szkolnych lub innych zajęć domowych lub towarzyskich.

Wskaźniki trudności w uczeniu się u starszych dzieci

• Niechęć aby rozmawiać o szkole i spędzać dużo czasu na wykonywaniu zadań.
• Szybkie popadanie w znudzenie i brak zainteresowania szkołą.
• Złe lub agresywne zachowanie w szkole.
• Wykazywanie oznak trudności w identyfikacji i wyrażaniu swoich uczuć.
• Problemy ze snem lub jedzeniem.

Dzieci z trudnościami w uczeniu się

Dzieci z trudnościami w nauce cechują się z reguły przeciętną lub wyższą inteligencję. Jednak trudno im wyrazić to, co wiedzą. Ponieważ mają problemy z nauką niektórych tematów, często czują się sfrustrowani i poirytowani.

Te emocje mogą negatywnie wpłynąć na ich poczucie własnej wartości. Mogą też cierpieć na depresję, ponieważ wiedzą, co chcą osiągnąć, powiedzmy, napisać lub zrobić, ale w praktyce trudno im to wykonać.

W niektórych przypadkach, dzieci z trudnościami w nauce, wykazują również specjalne potrzeby, takie jak dysleksja, dyskalkulia lub oba przypadki jednocześnie. To niewątpliwie pomaga w dokładnej diagnozie. Mogą także wykazywać trudności ze zwracaniem uwagi, ale to nie znaczy, że mają zaburzenia koncentracji uwagi.

Przeczytaj również: Uzdolnione dziecko – jak je rozpoznać?

Jak mogę pomóc mojemu dziecku?

• Zrozum i zaakceptuj, że trudności w nauce to zaburzenie na całe życie. Pamiętaj jednak, aby zbytnie się tym nie martwić. Dzięki właściwej pomocy Twoje dziecko będzie się uczyć i rozwijać prawidłowo, aby być szczęśliwym i zdrowym.
• Nauczyciel Twojego dziecka może pomóc wykryć objawy i stworzyć odpowiednie środowisko uczenia się, ale nie może postawić diagnozy.
• Dobra diagnoza i prawidłowa interwencja będą miały bardzo pozytywny wpływ na życie szkolne Twojego dziecka.
• Testy mające na celu wykrycie trudności w uczeniu się prowadzone są przez specjalistów: psychologów, neuropsychologów dziecięcych, pediatrów lub psychiatrów.
• Dzieci z trudnościami w nauce wciąż się uczą. Musisz tylko skupić się na ich umiejętnościach i preferencjach. To zbuduje ich samoocenę.
• Krytykowanie, krzyczenie lub karanie takich dzieci, nie jest właściwą metodą w przypadku dzieci z problemami w nauce. W rzeczywistości, może to sprawić, że problem będzie jeszcze gorszy.
• Jeśli twoje dziecko ma napad złości lub płacze z powodu swoich ograniczeń, bądź przy nim i wspieraj je. Powiedz jak bardzo je kochasz i pamiętaj, ile wysiłku kosztuje ich czasem, aby wykonać coś co nie jest dla nich takie proste.

Dla mamy i taty

Wychowywanie dziecka z trudnościami w nauce jest stresujące. Jeśli potrzebujesz pomocy lub wsparcia, poszukaj go u specjalisty. Twoje dziecko również skorzysta na tym, jeśli rodzice będą w dobrej kondycji psychicznej.

Proszę, nie porównuj swojego dziecka, które ma trudności w uczeniu się z innymi dziećmi, które ich nie maja, szczególnie z bratem lub siostrą. Twoje dziecko to doceni.