Torbiel Bartholina - objawy, przyczyny i sposób leczenia

Torbiel Bartholina może dotknąć kobiety w wieku rozrodczym i pojawia się, gdy występuje niedrożność przewodu gruczołu. Wyjaśnimy ci to.

Napisane i zweryfikowane przez lekarz Maryel Alvarado Nieto.

Ostatnia aktualizacja: 24 stycznia, 2023

Główne gruczoły przedsionkowe lub gruczoły Bartholina są jedną ze struktur odpowiedzialnych za nawilżenie pochwy. Znajdują się po obu stronach wlotu pochwy i są wielkości ziarnka grochu. Składają się z części gruczołowej wydzielającej śluz oraz przewodu, który umożliwia wlewanie zawartości do przedsionka pochwy. Kiedy ten przewód zostaje zablokowany, pojawia się torbiel Bartholina.

Ta torbielowata patologia jest uważana za najczęstszą w okolicy sromu i dotyka kobiety w wieku rozrodczym, pojawiając się zwykle między 20 a 30 rokiem życia. Szacuje się, że około 2% kobiet rozwinie w ciągu swojego życia przynajmniej jedną torbiel Bartholina lub ropień gruczołu. Wydaje się, że historia porodu chroni przed patologią gruczołów.

Dlaczego pojawia się torbiel Bartholina?

Powstawanie torbieli Bartholina jest wynikiem niedrożności najbardziej dystalnej części przewodu gruczołowego. Oznacza to, że zwykle wytwarzana wydzielina nie może odpłynąć. Z tego powodu śluz gromadzi się zarówno w gruczole, jak i w bardziej proksymalnych obszarach tego przewodu. To zatrzymanie prowadzi do poszerzenia przewodu, który przybierze kształt okrągły lub owalny.

Warunki, w których gruczoł może zostać zablokowany, są różne:

• Infekcje dróg moczowo-płciowych
• Zmiany w charakterystyce wydzieliny
• Wrodzone zwężenie przewodu
• Uraz okolicy: obejmuje to zabiegi chirurgiczne, w tym nacięcie krocza

Torbiel Bartholina a infekcje przenoszone drogą płciową

Chociaż infekcje są uważane za możliwe przyczyny torbieli Bartholina, choroby przenoszone drogą płciową nie wydają się mieć z nią bezpośredniego związku. W rzeczywistości sama infekcja narządów płciowych nie powoduje niedrożności, ale jest wynikiem procesu zapalnego, który pojawia się w odpowiedzi. Torbiel Bartholina jest wynikiem infekcji, a nie rozszerzenia.

Uważano również, że czynniki sprawcze chorób przenoszonych drogą płciową, częściej występujące u kobiet w wieku rozrodczym, mogą odgrywać decydującą rolę w powstawaniu masy torbielowatej. Jednak nowsze badania wykluczają ten związek i wyjaśniają, że wyższa częstość występowania w tej grupie kobiet wynika z funkcji gruczołu, która ma tendencję do ewolwentu wraz z wiekiem.

Badanie bakteriologiczne w celu potwierdzenia obecności chorób przenoszonych drogą płciową, takich jak Chlamydia trachomatis lub Trichomonas vaginalis, nie jest obecnie zalecane. Jednak w ropniach gruczołów rozważne jest wykrycie obecności chorób przenoszonych drogą płciową. Neisseria gonorrhoeae jest możliwym czynnikiem, który może być zaangażowany.

Objawy torbieli Bartholina

Zmiany torbielowate są zwykle małe i dlatego zwykle pozostają niezauważone, nie wywołując żadnych objawów. Jednak w większych torbielach Bartholina po jednej stronie przedsionka w pobliżu wejścia pochwy pojawi się wyczuwalna masa.

Konsystencja tego powiększenia będzie zależeć od związanego z nim procesu zapalnego. W przypadku współistniejącej infekcji, zaczerwienienie i ciepło w dotkniętym obszarze są powszechne. Niektórzy pacjenci zgłaszają ból o różnym nasileniu, zwłaszcza podczas stosunku płciowego. Jednak ból może być stały, utrudniając poruszanie się lub przyjmowanie pozycji siedzącej, co ma wpływ na jakość życia.

Zobacz też: Opis torbieli Bakera i jej właściwości

Diagnoza

Rozpoznanie torbieli Bartholina ma charakter kliniczny i odbywa się poprzez ocenę cech i lokalizacji powiększenia. Kiedy oprócz masy występuje leukorrhea, niektórzy autorzy zalecają badanie bakteriologiczne w celu wykrycia choroby przenoszonej drogą płciową. Z drugiej strony istnieją inne jednostki kliniczne, które mogą wykazywać podobne objawy, dlatego należy je traktować jako możliwe diagnozy różnicowe:

• Tłuszczak
• Torbiel Skene’a
• Torbiel na kanale Nuck
• Wodniak
• Torbiel śluzowa przedsionka
• Włączenie torbieli naskórkowej
• Gruczolakorak gruczołu Bartholina

Diagnoza u kobiet po menopauzie

Szczególną populacją do rozważenia są kobiety, które przestały miesiączkować. Gruczoł Bartholina związany jest z wiekiem, dlatego powstawanie patologii torbielowatych zwykle zmniejsza się po 30. roku życia. Dlatego, chociaż częstość występowania raka gruczołu jest niska, chirurgiczne usunięcie jest zalecane, gdy guz o tych cechach jest widoczny u kobiet po menopauzie. Celem jest wysłanie tkanki do anatomii patologicznej.

Jak leczy się torbiel Bartholina?

Ponieważ w większości przypadków jest to patologia bezobjawowa, nie zaleca się żadnego leczenia. Jednak gdy powoduje symptomatologię, istnieją dwie opcje postępowania: medyczna i chirurgiczna. U chorych, u których torbiel Bartholina jest rozpoznana po raz pierwszy, zaleca się postępowanie wyczekujące, natomiast w przypadkach nawrotów można rozważyć leczenie chirurgiczne.

Wśród działań konserwatywnych opisano:

• Przepisywanie antybiotyków tylko w przypadku objawów infekcji
• Stosowanie leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych
• Zastosowanie gorących okładów
• Kąpiele sitz.

Drenaż chirurgiczny

Jeśli chodzi o opcje chirurgiczne, opisano kilka opcji. Nakłucie i aspiracja igłowa nie są tak skuteczne, ponieważ wiążą się z wysokim ryzykiem nawrotu. Dwie najbezpieczniejsze techniki to drenaż cewnikiem Worda i torbacz. Chociaż są najbardziej polecane, wiążą się również z ryzykiem nawrotu. Ponadto wiążą się z tworzeniem tkanki bliznowatej.

Drenaż cewnikowy Word polega na wprowadzeniu cewnika przez małe nacięcie wykonane nad torbielą Bartholina, które zabezpieczone jest nadmuchiwanym balonem. Funkcją cewnika jest służenie jako sztuczny przewód umożliwiający drenaż gruczołu.

Wielką zaletą tej metody jest to, że pozwala na utworzenie nowego kanalika, który podąża ścieżką cewnika. Wadą jest to, że cewnik Word musi być trzymany na miejscu przez kilka tygodni.

Z drugiej strony przy marsupializacji wykonuje się większe nacięcie, omijając ściany torbieli w kierunku przedsionka. Celem jest umożliwienie drenażu gruczołu, ale niesie to większe ryzyko infekcji. Ponadto może powodować siniaki i powodować dyspareunię. Ostatnią opcją chirurgiczną jest wycięcie gruczołu. Choć nietypowy, jest całkiem skuteczny. Jednak należy to rozważać tylko w skrajnych przypadkach i u kobiet powyżej 40 roku życia.

Jakie są komplikacje?

Głównym ryzykiem torbieli Bartholina jest nawrót. Z tego powodu leczenie powinno być oceniane z ostrożnością, a przypadki ustąpienia chirurgicznego powinny być prowadzone przez specjalistę. Podobnie, poprzednie interwencje powinny być brane pod uwagę, ponieważ mogą zagrozić wynikom.

Innym opisanym powikłaniem jest ropień Bartholina, w którym gruczoł ulega infekcji przez drobnoustroje należące do flory okolicy krocza. To zmienia podejście i stanowi inną patologię.