Stymulacja przedsionkowa - na czym polega i kiedy jest wskazana?
Stymulacja przedsionkowa może być ważna dla poprawy jakości życia danej osoby. Układ przedsionkowy jest częścią ciała odpowiedzialną za kontrolę ruchu gałek ocznych i równowagi. Znajduje się w uchu wewnętrznym, a czynniki środowiskowe, czynniki genetyczne lub urazy mogą prowadzić do zaburzeń w tym obszarze. Istnieje wiele sposobów leczenia, ale dziś skupimy się na zaletach, jakie niesie stymulacja przedsionkowa.
Istnieje kilka sposobów, w jakie zmiany tego typu mogą wpływać na jakość życia pacjenta, chociaż objawiają się one zwłaszcza w zakresie widzenia, równowagi, poznania, słuchu i psychiki. Programy są spersonalizowane, a ich korzyści są widoczne w perspektywie średnio- i długoterminowej.
Stymulacja przedsionkowa – na czym polega?
Stymulacja przedsionkowa, zwana również rehabilitacją przedsionkową, to terapia stosowana w leczeniu pacjentów cierpiących na zaburzenia przedsionkowe. Wykonywany jest w sposób spersonalizowany, na podstawie wcześniejszej diagnozy i zawsze pod nadzorem specjalisty.
Jej celem jest osiągnięcie kompensacji przedsionkowej. Innymi słowy, reorganizacja i regeneracja tego systemu za pomocą mózgu w celu osiągnięcia większej równowagi, zdolności widzenia, propriocepcji i poznania. Chociaż całkowita poprawa jest niemożliwa, wykazano, że poprawia jakość życia.
Wiele badań i badań przemawia za zastosowaniem stymulacji przedsionkowej, zwłaszcza jeśli wykonuje ją specjalista. Wiemy też, że efekty ujawniają się tylko wtedy, gdy są wykonywane konsekwentnie lub jeśli są uzupełnione o inne leczenie, które może zalecić lekarz.
Przed rozpoczęciem programu rehabilitacji przedsionkowej ważne jest, aby zidentyfikować stan, stopień jego występowania, najbardziej uporczywe objawy i możliwe przyczyny. Dowody wskazują, że najczęstsze zaburzenia to:
- Niestabilność (40,2%)
- Zawroty głowy (31%)
- Migrena przedsionkowa (28,2%)
- Choroba Meniere’a (13,8%)
- Zaburzenia naczyniowe (5,7%)
- Przewlekłe subiektywne zawroty głowy (4,6%)
- Zapalenie nerwu przedsionkowego (4%)
Są to tylko niektóre z najczęstszych, chociaż mogą również występować w różnych sferach, takich jak poznawcza (dezorientacja i trudności z koncentracją), psychologiczna (lęk, depresja i niska samoocena), słuchowa (szum uszny, wrażliwość i zniekształcony słuch) i wiele innych.
Przeczytaj również: Silne zawroty głowy – jakie objawy im towarzyszą?
Stymulacja przedsionkowa w młodym wieku
Wielokrotnie lekarze diagnozują zaburzenia przedsionkowe w młodym wieku. W tym momencie należy pamiętać, że układ nerwowy osiąga dojrzałość dopiero w wieku 12 lat. Stosowane wcześniej terapie i programy mogą być bardziej skuteczne.
Obowiązkiem pediatry jest zdiagnozowanie jakiegokolwiek problemu z układem przedsionkowym, co zwykle wykonuje się za pomocą testów słuchu, elektronystagmografii, przedsionkowych miogennych wywołanych potencjałów miogennych, skomputeryzowanej posturografii dynamicznej lub elektroneurografii.
W zależności od objawów specjalista może zastosować inne testy uzupełniające. Wiemy, że zastosowanie stymulacji przedsionkowej u dzieci jest skuteczne w promowaniu ich rozwoju motorycznego, przestrzennego i równowagi.
Należy pamiętać, że dowody wskazują, że te terapie są bezpieczne dla dzieci. Można je stosować, nawet gdy dzieci mają zaledwie kilka miesięcy. Oczywiście badania i badania wykazały, że stymulacja przedsionkowa może być stosowana u dorosłych z wysokim stopniem skuteczności.
Stymulacja przedsionkowa – co obejmuje?
Zanim zaczniemy opisywać niektóre ćwiczenia stymulacji przedsionkowej, musisz najpierw pamiętać o tym, co powiedzieliśmy na początku: programy są stosowane po diagnozie i zawsze są osobiście opracowywane. Dzieje się tak w przypadku, gdy cierpisz na zaburzenie z przewlekłymi objawami.
Ćwiczenia Cawthorne-Cooksey
Ćwiczenia te zostały zaprojektowane w latach 40. XX wieku dla żołnierzy z zaburzeniami równowagi i są często stosowane w leczeniu zawrotów głowy. Powinieneś wykonywać te ruchy w bezpiecznym miejscu, aby zmniejszyć ryzyko uderzenia.
Ruchy głowy/oczu podczas siedzenia
- Patrz w górę i w dół bez poruszania głową ani ciałem.
- Patrz w jedną i drugą stronę, nie ruszając głową ani ciałem.
- Wyciągnij ramię, wskazując palcem wskazującym. Skoncentruj wzrok na kilka sekund tylko na czubku, a następnie podnieś go do nosa i kilkakrotnie wyciągnij.
- Poruszaj głową w czterech kierunkach z otwartymi oczami.
Ruchy głowy/ciała w pozycji siedzącej
- Umieść przedmiot na podłodze przed krzesłem i pochyl się, aby go podnieść, patrząc na niego.
- Połóż przedmiot na podłodze z boku krzesła i pochyl się, aby go podnieść, patrząc na niego.
- Pochyl się do przodu z przedmiotem w dłoni i poprowadź go okrężnymi ruchami za łydkami.
Ruchy podczas stania
- Rzuć piłkę z jednej ręki do drugiej powyżej poziomu oczu.
- Usiądź i stój z otwartymi oczami, a następnie naprzemiennie trzymając je zamknięte.
- Pochyl się do przodu i przerzuć piłkę z jednej ręki do drugiej za łydkami.
Ćwiczenia stabilizacji wzroku
Funkcją tych ćwiczeń jest osiągnięcie umiejętności skupienia się na obiekcie podczas postoju lub ruchu. Oto przykłady niektórych z nich:
- Umieść dwa średniej wielkości przedmioty w odległości 30 centymetrów na wysokości oczu. Skup wzrok na jednym z nich przez 30 sekund, a następnie naprzemiennie z drugim (bez poruszania głową).
- Umieść średniej wielkości przedmiot na wysokości oczu. Spójrz na to przez 30 sekund, a następnie zamknij oczy. Powoli obróć głowę o 20 stopni, koncentrując się na niej w wyimaginowany sposób.
- Umieść mały przedmiot na wysokości oczu. Poruszaj głową w górę, w dół i na boki, nie odrywając od niej wzroku.
Możesz zmieniać odległość, położenie i rozmiar obiektu w zależności od tego, jak czujesz się komfortowo. Powtarzaj te ćwiczenia 4 do 5 razy dziennie.
Zobacz też: Łagodne napadowe pozycyjne zawroty głowy: co to?
Ćwiczenia Brandta-Daroffa
Są często stosowane w leczeniu zawrotów głowy, zapalenia nerwu przedsionkowego, a nawet jako środek łagodzący objawy zapalenia błędnika. Możesz je wykonać w domu bez specjalisty i składają się z:
- Usiądź na krawędzi łóżka z wyprostowanymi plecami i powoli odwróć głowę na bok pod kątem 45 stopni.
- Kiedy to robisz, natychmiast połóż się po przeciwnej stronie. Oznacza to, że jeśli obrócisz głowę w prawo, będziesz leżał po lewej i na odwrót.
- Utrzymaj tę pozycję przez 30 sekund.
- Wróć do pozycji na skraju łóżka i przywróć głowę do naturalnego kąta. Zamień to z obracaniem na drugą stronę, aby wykonać pełną serię.
Stymulacja przedsionkowa jest skuteczna
Dowody wskazują, że te ćwiczenia są skuteczne i bezpieczne w leczeniu zaburzeń przedsionkowych. Poprawa może wynieść do 90%, jeśli dana osoba wykonuje codzienne sesje podczas programów tygodniowych. Możesz wykonywać opisane przez nas ćwiczenia w domu bez nadzoru. Inne, takie jak manewr Epleya lub manewr Semonta, wymagają udziału wykwalifikowanego specjalisty – przynajmniej w celu zmniejszenia możliwości urazu szyi lub kręgów szyjnych.
Pamiętaj, że ich skuteczność zależy od wielu czynników, w tym emocjonalnych i fizycznych. Możesz je uzupełnić poprawą diety, terapią, wsparciem psychologicznym, lekami i innymi zabiegami wskazanymi przez Twojego lekarza w zależności od Twojego przypadku.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Blanco Contreras, M. J., Manzo Valenzuela, L., Mondaca Urra, J., & Zapata Mora, F. Creación de un programa de estimulación vestibular para adultos mayores. 2015.
- Bouccara, D., Sémont, A., & Sterkers, O. Rehabilitación vestibular. EMC-Otorrinolaringología. 2016; 45(1): 1-8.
- Guerra-Jiménez, G., Rodríguez, A. A., González, J. C. F., Plasencia, D. P., & Macías, Á. R. Epidemiología de los trastornos vestibulares en la consulta de otoneurología. Acta Otorrinolaringológica Española. 2017; 68(6): 317-322.
- Han, B. I., Song, H. S., & Kim, J. S. Vestibular rehabilitation therapy: review of indications, mechanisms, and key exercises. Journal of clinical neurology (Seoul, Korea). 2011; 7(4): 184.
- Herdman, S. J. Vestibular rehabilitation. Current opinion in neurology. 2013; 26(1): 96-101.
- López, O. A., Fernández, N. P., & Sánchez, N. Rehabilitación vestibular. Revista de Medicina de la Universidad de Navarra. 2003; 72-76.
- Medeiros, I. R., Bittar, R. S., Pedalini, M. E. B., Lorenzi, M. C., Formigoni, L. G., & Bento, R. F. Vestibular rehabilitation therapy in children. Otology & Neurotology. 2005; 26(4): 699-703.
- Morera, E. A., Capetillo Rodríguez, Y., Espino Castillo, Y., & López Martínez, H. Efectividad de los ejercicios de Brandt-Daroff en pacientes con vértigo posicional paroxístico benigno. Revista Cubana de Medicina General Integral. 2020; 36(3).
- Solís-Gutiérrez, C., Monjarás, S. M. C., Morales, V. M. L., Carrillo-Prado, C., & García-Martínez, J. A. Estimulación vestibular en el desarrollo infantil. Lux Médica. 2019; 14(40): 41-51.
- Tello, G. H. Rehabilitación vestibular en pacientes vertiginosos adultos. 2012.
- Whitney, S. L., & Rossi, M. M. Efficacy of vestibular rehabilitation. Otolaryngologic Clinics of North America. 2000; 33(3): 659-672.
