Sarkoidoza: na czym polega to schorzenie?

Przejrzane i zatwierdzone przez: biotechnolog Alejandro Duarte.

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 16 czerwca, 2023

Sarkoidoza może pojawić się w wyniku infekcji lub niewłaściwej odpowiedzi układu odpornościowego. Osoby nią dotknięte zazwyczaj kaszlą i mają problemy z oddychaniem.

Sarkoidoza to choroba, w której następuje nieprawidłowe formowanie się grup komórek zapalnych nazywanych ziarniakami. Może dotykać wiele organów, ale najczęściej atakuje płuca i węzły chłonne.

Osoby dotknięte sarkoidozą zazwyczaj kaszlą i mają trudności z oddychaniem. Jednak objawy mogą się różnić, w zależności od tego, które organy zostały zajęte.

Sarkoidoza może pojawiać się w wyniku infekcji. Jednak może również rozwijać się z powodu nieprawidłowej odpowiedzi układu odpornościowego. Zazwyczaj atakuje osoby w wieku od 20. do 40. roku życia. Poza tym praktycznie zawsze pojawia się w ziemie lub wczesną wiosną.

Objawy sarkoidozy

Objawy sarkoidozy różnią się w zależności od obszaru, na którym występuje oraz natężenia choroby. Zależą również od wieku oraz płci chorego.

Do powszechnie występujących ogólnych objawów zaliczamy gorączkę, zmęczenie, apatię, niezdefiniowany ból w klatce piersiowej, utratę apetytu i ból stawów. Jednak w zależności od lokalizacji sarkoidozy pojawiają się określone objawy, które wyjaśnimy w dalszej części artykułu.

Płuca

Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej pokazuje powiększone węzły chłonne w obszarze płuc w okolicy serca. Jeśli stan pacjenta jest ciężki, płuco przeciąża prawą część serca i wywołuje zawał.

Sarkoidoza na skórze

Kiedy sarkoidoza dotyka skóry, na kościach piszczelowych pojawia się czerwona wysypka. Zazwyczaj temu objawowi towarzyszy gorączka oraz ból stawów.

Wątroba i śledziona

Wysoki procent osób cierpiących na sarkoidozę ma ziarniaki w wątrobie. Jednak osoby z tym schorzeniem zazwyczaj nie doświadczają żadnych objawów. Z tego powodu wątroba wydaje się funkcjonować w całkowicie normalny sposób, ale badania krwi dostarczą danych odnośnie stopnia, w jakim schorzenie dotknęło wątrobę.

Oczy

Jeśli sarkoidoza zacznie rozwijać się w oczach, będzie wywoływała zaczerwienienie i ból. Poza tym przedłużający się stan zapalny koniec końców prowadzi do utrudnienia odprowadzania wewnętrznego płynu w oku, co sprawia, że tworzą się ziarniaki.

Serce

Ziarniaki, które tworzą się na sercu, mogą prowadzić do palpitacji serca, zawrotów głowy lub zawału.

Stawy i mięśnie objęte sarkoidozą

Stan zapalny wywoływany przez sarkoidozę prowadzi do rozległego bólu stawów. Zazwyczaj najczęściej dotyka on nadgarstki, łokcie, kolanka i kostki.

Układ nerwowy

W niektórych przypadkach schorzenie to dotyka nerwy czaszkowe. Gdy do tego dojdzie, możesz doświadczyć takich objawów jak podwójne widzenie, utrata słuchu i częściowy paraliż twarzy.

Wzrost poziomu wapnia

Może również zwiększać poziom wapnia we krwi i moczu. Dzieje się tak, ponieważ ziarniaki produkują aktywowaną witaminę D, która poprawia przyswajanie wapnia.

Wysoki poziom wapnia prowadzi do utraty apetytu, mdłości, wymiotów, pragnienia i nadmiernego oddawania moczu. Jednak jeśli podwyższony poziom wapnia utrzymuje się przez dłuższy czas, w Twoich nerkach mogą pojawić się kamienie. To z kolei prowadzi do rozwoju przewlekłej choroby nerek.

Sarkoidoza i jej leczenie

Większość osób cierpiących na to schorzenie nie potrzebuje leczenia. Jednak w razie potrzeby lekarz może przepisać niesteroidowe leki przeciwzapalne, aby zmniejszyć ból i gorączkę.

Kortykosteroidy: leczenie sarkoidozy

Lekarze wykorzystują kortykosteroidy w calu leczenia przypadków sarkoidozy, które mogą prowadzić do zakrztuszenia, rozwoju bólu stawów lub klatki piersiowej oraz wystąpienia gorączki.

Poza tym sięgają po nie, gdy pacjent ma wysoki poziom wapnia oraz zmiany skórne prowadzące do deformacji. Często decydują się na ich użycie, gdy u chorego dochodzi do uszkodzenia funkcji wątroby, układu sercowego oraz nerwowego.

Kortykosteroidy w zadowalającym stopniu kontrolują objawy i uszkodzenia tkanek wywoływane przez sarkoidozę. Jednak nie są w stanie chronić przed włóknieniem płuc.

Leki immunosupresyjne

Około 10% osób dotkniętych sarkoidozą nie reaguje dobrze na leczenie samymi kortykosteroidami. W takich przypadkach lekarze używają metotraksatu. Czasami, jeśli kortykosteroidy okażą się całkowicie nieskuteczne lub wywołują nieprzyjemne skutki uboczne, lekarze decydują się na podanie leków immunosupresyjnych.

Do takich leków zaliczamy między innymi azatioprynę, chlorochinę, hydroksychlorochinę, czy infliksymab. Hydroksychlorochina przydaje się do leczenia deformujących zmian skórnych. Sprawdza się również w przypadku wysokiego poziomu wapnia we krwi.

Poza tym może również okazać się skuteczna, gdy pojawiają się bolesne stany zapalne w węzłach chłonnych. Z kolei jeśli sarkoidoza dotknęła serce, niezbędne może okazać się założenie rozrusznika serca.