Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe: na czym polega i jakie są jego zalety?
Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe może pomóc złagodzić ból po urazie. Opiera się na masażach manualnych, które stymulują dotknięty obszar i wspomagają ruch powięzi mięśniowej pod skórą.
Technika ta jest również znana jako indukcja mięśniowo-powięziowa i jest stosowana przez fizjoterapeutów lub masażystów w celu przywrócenia funkcjonalności tkanek. Wpływa bezpośrednio na układ ruchu i rozciąga się na resztę ciała, łagodząc w ten sposób dyskomfort poprzez ucisk i rozciąganie.
Co to jest rozluźnianie mięśniowo-powięziowe?
Przed wyjaśnieniem zasad techniki należy wspomnieć, czym jest powięź. Jest to tkanka otaczająca mięśnie, nerwy, naczynia krwionośne, naczynia limfatyczne i wnętrzności, a także organy łączące umożliwiając ich działanie biomechaniczne.
Według artykułu opublikowanego w Cuban Journal of Biomedical Research, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe ułatwia mobilność, krążenie komórkowe i elastyczność tkanek w obliczu skurczów spowodowanych stresem, urazami i brakiem aktywności. W efekcie powstają punkty bólowe, które, nieleczone, mogą przejść w stan przewlekły.
Przy takiej diagnozie specjaliści często stosują rozluźnianie mięśniowo-powięziowe. Podczas zabiegu mechanicznie aktywują tkankę w celu uwolnienia napięcia i złagodzenia dyskomfortu, zarówno w określonym punkcie, jak i na odległych obszarach.
Wywierają lekki, przedłużony nacisk, zwykle stosując też rozciąganie i ruch. Ma to na celu usunięcie ograniczeń funkcjonalnych poprzez stymulację kolagenu i jego właściwości.
Możesz być zainteresowany przeczytaniem również artykułu: Jak wykonać masaż relaksacyjny?
Części ciała, które można leczyć tą techniką
Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe może pomóc w radzeniu sobie z drętwieniem części ciała, które pozostają nieruchome przez długi czas lub których często używamy. Dotyczy to na przykład głowy, szczęki, szyi, mięśni czworogłowych, ramion, pleców, bioder, stóp i łydek.
Wiele bólów stawów lub mięśni jest wynikiem kontuzji, napięcia i szybkiego rytmu życia. Ponadto mają również związek z ruchami fizjologicznymi, które pozostają niezauważone, takimi jak rozszerzanie się płuc podczas oddychania.
Technikę powięziową często stosuje się w leczeniu fibromialgii, bólu krzyża, migreny, zapalenia ścięgien, blizn pourazowych i pooperacyjnych, sztywności spowodowanej zaburzeniami neurologicznymi, urazów kręgosłupa szyjnego a także przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. W każdym razie nie jest to jednak podejście pierwszej linii. Powinna być zawsze terapeutycznym uzupełnieniem konkretnych zaleceń lekarskich.
Jakie korzyści daje rozluźnianie mięśniowo-powięziowego
Największą korzyścią jest optymalna mobilność ciała dzięki rozluźnieniu pewnych punktów spustowych. Technika utrzymuje ciało w dobrej kondycji; poprawia się lepsze krążenie, a przewody limfatyczne eliminują toksyny.
Inne korzyści płynące z rozluźnienia mięśniowo-powięziowego są następujące:
- Całkowicie odpręża organizm.
- Układ ruchu odzyskuje swoją funkcjonalność.
- Łagodzi dyskomfort związany z takimi stanami jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń i twardzina.
- Równoważy układ mięśniowo-szkieletowy.
- Poszerza zakres ruchu.
- Minimalizuje napięcie i stres.
W przypadku zabiegów rozluźniania powięzi pacjent odczuwa również globalną ulgę. Z tego powodu często stosuje się je jako uzupełnienie rozgrzewek sportowych wraz z techniką rolera piankowego. Wchodzą również w zakres oferty w gabinetach fizjoterapeutycznych.
Podoba Ci się ten artykuł? Możesz również przeczytać: Po co myć twarz octem jabłkowym? Poznaj korzyści
Przeciwwskazania rozluźniania mięśniowo-powięziowego
Przed sesjami ekspert ocenia pacjenta w celu ustalenia ćwiczeń. Jednak nie każdy jest kandydatem do tego zabiegu.
Przeciwwskazania dotyczą osób, które przyjmują antykoagulanty lub cierpią na zaburzenia metaboliczne, a także złamania, tętniaki i osteoporozę. Zabiegu nie stosuje się również w przypadku otwartych ran, oparzeń, gorączki, chorób zakaźnych lub w przypadku ciąży.
Oprócz ośrodków fizjoterapii, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe można wykonywać w domu prostymi metodami, zawsze na podstawie wskazówek oświadczonego lekarza. Chociaż dostępne są samouczki online, właściwą rzeczą jest zlecenie zabiegu profesjonaliście.
Jak odbywa się sesja?
Sesje nie przekraczają 1 godziny i składają się z wyjaśnionych poniżej kroków:
- Ocena: jest to test statyczny i dynamiczny pacjenta sprawdzający stan układu powięziowego i określający zmiany chorobowe.
- Rozgrzewka: fizjoterapeuta, masażysta lub kręgarz przygotowuje powięź palcami, dłońmi i łokciami.
- Rozciąganie: długie, miękkie i utrzymywane w czasie ruchy manualne, które rozciągają i uwalniają powięź bez forsowania.
Stosuje się techniki powierzchowne lub głębokie. Do tych pierwszych należą ślizgi w kształcie litery J, które zwiększają ruch skóry, ślizgi poprzeczne do włókien oraz ślizgi podłużne wykonywane palcami, łokciami lub kostkami.
Natomiast głębokie ruchy wykonuje się w płaszczyznach poprzecznych, ze skrzyżowanymi rękami, oraz w kierunku czaszkowo-krzyżowym, czyli od głowy do stóp.
O czym należy pamiętać przy rozluźnianiu mięśniowo-powięziowym
Indukcja mięśniowo-powięziowa jest bardziej skuteczna w połączeniu z neurodynamiką, osteopatią i globalną reedukacją postawy. Twój fizjoterapeuta będzie wiedział, które z nich są najbardziej odpowiednie dla Twojego stanu.
Pamiętaj też, aby ustalić liczbę sesji zgodnie z napięciem powięzi, bólem i punktami spustowymi. Najczęściej zabieg odbywa się raz w tygodniu i łącznie 6 razy. Każda sesja trwa 1 godzinę, ale jeśli ból jest silny, możliwe jest osiągnięcie 3 godzin.
Dla większej skuteczności wskazane jest picie dużej ilości wody. Pamiętaj ponadto, że napięcie lub ból są spowodowane nie tylko urazami; emocje, stres i kontuzje również można leczyć tą metodą.
Nie jest to zabieg estetyczny, a tym bardziej masaż modelujący sylwetkę. Ktokolwiek stosuje tę metodę, musi posiadać odpowiednie przygotowanie i wykonywać ją w specjalistycznych gabinetach.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Capote G, Rendón P, Analuiza E, Guerrero E, Cáceres C, Gibert, A. Efectos de la autoliberación miofascial. Revisión sistemática. Revista Cubana Investigaciones Biomédicas. Vol.36, Nº 2. Ciudad de la Habana; 2017. http://scielo.sld.cu/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0864-03002017000200025
- Morla Guaman, Shirley Marilen. Tratamiento de ciatalgia mediante la implementación de la neurodinamia. BS thesis. Quito: UCE, 2019.
- González H. (2019). Variaciones biomecánicas del cuádriceps, en futbolistas, tras la aplicación de masaje con «Foam Roller». Trabajo Fin de Máster Universitario en Biomecánica y Fisioterapia Deportiva. Universidad Pontificia. Escuela de Enfermería y Fisioterapia San Juan de Dios. Madrid. https://repositorio.comillas.edu/xmlui/bitstream/handle/11531/42468/PFM000191.pdf?sequence=1&isAllowed=y
- Villares, E. Técnicas Básicas en Liberación Miofascial. Universidad de Málaga; 2017. https://riuma.uma.es/xmlui/handle/10630/12811
- Martínez, L. Eficacia de la manipulación miofascial en la fibromialgia. Trabajo de Suficiencia Profesional. Universidad Inca Garcilaso De La Vega. Perú; 2018. http://repositorio.uigv.edu.pe/bitstream/handle/20.500.11818/3991/TRAB.SUF.PROF_MARTINEZ%20LOLI%2C%20Alessandra.pdf?sequence=2&isAllowed=y