Psychologiczne czynniki stojące za otyłością
Ekstremalna szczupłość lub otyłość to dwie sytuacje, którym poświęca się niewystarczającą uwagę. To, co widzimy na zewnątrz, to wystające żebra lub wystający brzuch, ale niewiele osób poświęca czas, aby zrozumieć i dowiedzieć się trochę więcej o tym, co dzieje si w psychice danej osoby. W tym artykule przyjrzymy się psychologicznym czynnikom otyłości.
Ludzie dużo mówią o otyłości i nie zawsze jest to przyjemne. To ludzie wypowiadają sądy moralne niemal oskarżycielskim tonem. Tysiące hejterów komentuje w sieciach społecznościowych, jak wyglądają otyli ludzie.
Psychologiczne czynniki stojące za otyłością
Kiedy myślimy o otyłości, wiele teorii obraca się wokół nieodpowiednich nawyków związanych ze stylem życia, takich jak przejadanie się, dieta bogata w tłuszcze i brak ruchu. Gdyby jednak osoba z otyłością, niemal magicznie, zmieniła te nawyki, czy to rzeczywiście by wystarczyło?
Gdy weźmiemy pod uwagę, że zdrowie to coś więcej niż tylko bieganie i że ma związek z tym, co myślimy i czujemy, odpowiedź staje się oczywista. To nie wystarczy. Niebywale istotne znaczenie zaczynają nabierać psychologiczne czynniki stojące za otyłością.
Warto zauważyć, że na otyłość wpływa wiele czynników. Oczywiste jest, że nie chodzi tylko o zestawienie przeciwstawnych kwestii jak na przykład, to co fizyczne kontra to co psychologiczne lub genetyka kontra środowisko. Temat jest o wiele bardziej złożony, niż się pozornie wydaje. Tak też należy go rozpatrywać, aby uzyskać rozsądne, holistyczne i użyteczne podejście do pacjenta.
Psychologiczne czynniki
Przyjrzyjmy się teraz niektórym psychologicznym czynnikom związanym z otyłością:
- Niska samoocena, bycie zbyt samokrytycznym.
- Sytuacje stresu lub traumy.
- Niepokój, depresja.
- Epizody przemocy w przeszłości.
- Jedzenie emocjonalne. Osoba używa jedzenia jako sposobu na ucieczkę od swoich problemów lub radzenie sobie z sytuacjami. Jedzenie pełni rolę schronienia i drogi ucieczki od odczuwanych emocji.
- Trudności w kontroli impulsów. Wielu pacjentów z otyłością twierdzi, że nie mogą przestać jeść.
Przeczytaj również: Zapobieganie otyłości u dzieci jest możliwe: dowiedz się, co należy robić
Jak radzić sobie z otyłością za pomocą psychologii?
Istnieją różne strategie radzenia sobie z otyłością. Niektóre z nich są następujące.
Psychoedukacja
Tutaj praca powinna obejmować różne obszary. Nie chodzi tylko o rozwijanie zasobów do kontroli impulsów, ale także o zajęcie się poczuciem własnej wartości i samooceną.
Z drugiej strony pojawią się również wskazówki informacyjne i żywieniowe, jak czytać etykiety produktów, jak wybierać żywność i przygotowywać zbilansowane potrawy. Celem jest zapewnienie narzędzi, dzięki którym krok po kroku można podejmować lepsze decyzje. Aby osiągnąć kompleksowe i holistyczne podejście, ważne jest, aby uczestniczyli w nim różni profesjonaliści.
Praca nad motywacją
Zachęcamy do dbania o siebie i szukania zainteresowań. Celem jest, aby ludzie zdali sobie sprawę, że jest więcej rzeczy do omówienia niż tylko kwestia jedzenia. Chodzi o to, aby zaczęli rozwijać własne zainteresowania i projekty.
Odnoszenie się do przekonań na temat otyłości
Każda osoba ma własne wyobrażenie na temat tego, co przeżywa. Tylko znając interpretację pacjenta, możemy pomóc mu w kształtowaniu zdrowych i zrównoważonych nawyków z biegiem czasu.
Zapewnienie narzędzi do radzenia sobie ze stresem
Jednym z takich przykładów jest relaksacja zamiast jedzenia. Zarządzanie emocjami jest kluczową częścią leczenia.
Zaangażowanie rodziny
Odżywianie to znacznie więcej niż tylko odpowiednia równowaga kaloryczna i białkowa. Wiążą się z tym także aspekty społeczne i kulturowe.
Dlatego eksperci będą musieli zapytać o rodzinne przekonania i zwyczaje dotyczące jedzenia. W ten sposób będą mogli polecić osobie metody wsparcia.
Zobacz też: Otyłość wpływa na nasilenie grypy
Szanowanie ciała i dbanie o zdrowie
Zmierzenie się z otyłością nie oznacza, że nie akceptujemy różnorodności naszego ciała. Tak jak są ludzie niscy i wysocy, tak są też szczupli i korpulentni.
Musimy wziąć pod uwagę, że nadwaga ma wpływ na ogólny stan zdrowia. Akceptacja otyłości oznacza niestygmatyzację różnych rodzajów budowy ciała, nie wyśmiewanie się z tych, którzy nie mają „idealnego” ciała i nie promowanie modeli ekstremalnej szczupłości.
Jednak akceptacja otyłości oznacza również przyjęcie proaktywnej roli w zakresie samoopieki, szukania równowagi między naszą budową fizyczną a dziedziczeniem genetycznym, bez próby przekształcenia ciała w coś, czym nie powinno być. Oczywiście nie oznacza to popadania w skrajność polegającą na zachęcaniu do złych nawyków żywieniowych.
Należy pamiętać, że otyłość współwystępuje z innymi chorobami lub złożonymi sytuacjami. Na przykład może być związana z depresją lub traumą.
W tym sensie konieczne jest usprawiedliwianie różnorodności ciała, ale także bycie odpowiedzialnym w naszym podejściu do otyłości. Nie tylko ze względu na związane z nią ryzyko, ale także dlatego, że często ma bezpośredni związek z innymi chorobami i stanami.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Bersh, Sonia. “La obesidad: aspectos psicológicos y conductuales.” Revista Colombiana de Psiquiatría, vol. XXXV, no. 4, 2006, pp.537-546. Redalyc, https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=80635407
- Tamayo Lopera, Diego, & Restrepo, Mauricio. (2014). Aspectos psicológicos de la obesidad en adultos. Revista de Psicología Universidad de Antioquia, 6(1), 91-112. Recuperado de http://pepsic.bvsalud.org/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S2145-48922014000100007&lng=pt&tlng=es.
