Polipy jelita grubego - charakterystyka i objawy

Polipy jelita grubego rzadko powodują jakieś istotne i poważne objawy, z wyjątkiem pojedynczych przypadków krwawienia podczas wypróżniania się. Zasadniczo lekarze wykrywają je zupełnie przypadkiem podczas badania przewodu pokarmowego.

Polipy jelita grubego są jednym z najczęściej występujących problemów zdrowotnych w tym konkretnym obszarze ciała. Dotykają one około 15 – 20% ludzkiej populacji. Polipy jelita grubego mają na szczęście łagodny charakter w przeważającej większości przypadków. Jednak niektóre z nich mogą mieć postać nowotworową lub z czasem w taką się przeistoczyć.

Każdy z nas może mieć polipy jelita grubego. Jednak o wiele częściej występują one u tych osób, które miały je już wcześniej lub są już w wieku ponad 50 lat. Dzieje się tak również w przypadku ludzi z przypadkami występowania tego typu schorzeń w dalszej lub bliższej. Albo też mających raka jelita grubego w przeszłości.

Przez większość czasu polipy jelita grubego są bezobjawowe i na ogół może je wykryć zabieg kolonoskopii. Musisz jednak pamiętać o tym, że ważną kwestią jest okresowe przeprowadzanie tego badanie. A to dlatego, że w razie ewentualnej konieczności usunięcia polipów, wykonanie tego zabiegu we wczesnych stadiach schorzenia jest znacznie prostsze i bezpieczniejsze.

Czym w ogóle są polipy jelita grubego?

Polipy jelita grubego rzadko powodują jakieś istotne i poważne objawy, z wyjątkiem pojedynczych przypadków krwawienia podczas wypróżniania się. Zasadniczo lekarze wykrywają je zupełnie przypadkiem podczas badania przewodu pokarmowego.

Polipy jelita grubego są ogólnie rzecz biorąc kawałkami dodatkowej tkanki, która rośnie w jelicie grubym. Ich postać wynika w głównej mierze z łączenia się niewielkich zestawów komórek w grupy, które następnie stopniowo narastają w błonie śluzowej jelit. Są to w zasadzie nowotwory o łagodnym charakterze, które mogą również rosnąć w innych obszarach układu pokarmowego.

Mają one średnicę od dwóch do kilkunastu centymetrów. Wyglądają jak małe guzki, które czasami wyrastają na pewnego rodzaju „łodydze”, więc przypominają na pierwszy rzut oka grzyby. Jednak polipy jelita grubego mogą być również płaskie. Zazwyczaj są one rozrzucone po ścianie jelita.

Istnieją dwa zasadnicze rodzaje tych polipów: nowotworowe i nienowotworowe. Te pierwsze mogą zmienić charakter na złośliwy, stając się siedzącymi gruczolakami ząbkowanymi. Te drugie narośla w jelicie grubym mają na ogół łagodny charakter i obejmują polipy hiperplastyczne, zapalne i polipy hamartomatyczne.

Ogólną zasadą jest to, że im większy polip, tym większe ryzyko zachorowania na raka jelita grubego.

Przyczyny występowania polipów w jelicie grubym

Powód, dla którego w jelicie grubym rosną polipy, nie jest jeszcze do końca jasny. Badacze ustalili, że mutacje różnych genów zmieniają proces podziału komórek, który następnie jest kontynuowany nawet wtedy, gdy nie jest już do niczego potrzebny. Inaczej mówiąc, proces ten nie zostaje zatrzymany w porę. W wyniku tego zjawiska powstają polipy jelita grubego.

Niektóre osoby są bardziej zagrożone rozwojem polipów okrężnicy, jak wspomniano powyżej. Należą do nich przede wszystkim wszyscy ci, którzy mają ponad 50 lat. A także gdy w ich rodzinie lub u nich samych występowały przypadki polipów lub raka jelita grubego. Zagrożeni są także nałogowi palacze, osoby pijące nadmierne ilości alkoholu, osoby otyłe oraz osoby z cukrzycą typu 2.

Inną grupą ryzyka są osoby cierpiące na wrzodziejące zapalenie jelita grubego lub chorobę Leśniowskiego – Crohna. W kilku przypadkach istnieją także choroby dziedziczne, które predysponują daną osobę do rozwoju u niej polipów w jelicie grubym. Te choroby to przede wszystkim:

• Zespół Lyncha (dziedziczny rak jelita grubego)
• Rodzinna polipowatość gruczolakowata
• Zespół Gardnera
• Polipowatość związana z MYH
• Zespół Peutza-Jeghersa
• Zespół polipowatości ząbkowanej

Objawy i diagnozowanie obecności polipów jelita grubego

Jak wspomniano powyżej, większość polipów jelita grubego nie wykazuje żadnych objawów. Niektóre osoby mogą dostrzegać jednak krwawienie z odbytu, które z łatwością można zauważyć, ponieważ powoduje ono plamienie bielizny lub papieru toaletowego po wypróżnieniu. W stolcu może również znajdować się krew.

Ponadto zaparcia lub biegunka trwające ponad tydzień również sugerują obecność polipów. Jednak w przeważającej większości przypadków czasu lekarze wykrywają je za pomocą określonych badań, takich jak kolonoskopia, kolonografia, sigmoidoskopia elastyczna i / lub analiza kału.

Kolonoskopia jest najbardziej odpowiednim badaniem do wykonania, ponieważ pozwala lekarzom wykryć szybko i sprawnie polipy jelita grubego. Pozwala im również je usunąć, gdy je wykryją. Dzięki temu kolonoskopia jest znacznie bardziej funkcjonalną i skuteczną procedurą medyczną.

Inne informacje zasługujące na uwagę

Istnieje kilka sposobów usunięcia polipów podczas kolonoskopii. Lekarze czasami przecinają je drutem lub kleszczami do biopsji. Można również spalić ich trzon za pomocą urządzenia elektrycznego. Te zabiegi nie są bolesne, ponieważ wyściółka jelita jest zupełnie niewrażliwa na takie bodźce.

Po usunięciu polipów lekarz wyśle próbkę ich tkanki do laboratorium w celu bliższego jej zbadania. Naukowcy ustalą wtedy, czy są to zmiany o charakterze nowotworowym, czy też nie. Czasami jednak lekarz nie może usunąć polipów podczas kolonoskopii, ale nadal może je oznakować lub wykonać na nich „tatuaż” endoskopowy. Ułatwia to następnie wykrycie takich polipów podczas tradycyjnej operacji.

Usunięcie polipów z jelita grubego nosi nazwę polipektomii i jest procedurą ambulatoryjną wiążącą się z jedynie drobnymi potencjalnymi powikłaniami. Tylko w bardzo nielicznych przypadkach prowadzi ona do krwawienia lub niewielkich perforacji jelita, które lekarz musi następnie odpowiednio leczyć. We wszystkich przypadkach zaleci Ci on dalsze kolonoskopie w kolejnych latach.