Osoby aspołeczne mogą mieć inną strukturę mózgu
Badanie opublikowane w Lancet pomagają nam zrozumieć, że problemy aspołeczne można wyjaśnić zmianami w strukturze mózgu. Odkrycia te uzupełniają wcześniejsze badania idące w tym samym kierunku. Opowiemy Ci o tym w tym artykule.
University College of London (UCL) przeprowadził badania nad ludzkim mózgiem, które magazyn Lancet opublikował w swoim lutowym numerze, w części poświęconej psychiatrii. Artykuł bada związek, jaki mają ze sobą zachowania aspołeczne i zmiany w strukturze mózgu.
Badanie zostało przeprowadzone we współpracy między londyńską instytucją a badaczami z Nowej Zelandii, skąd pochodzą badane osoby. W Nowej Zelandii badani pochodzili ze szpitala Queen Mary.
W celu przeprowadzenia badań wykonano jądrowe rezonanse magnetyczne na ponad 600 osobach, które w momencie badania obrazowego miały 45 lat. Te 600 osób było częścią większej, ponad 1000 grupy, którą Nowozelandczycy obserwowali od dzieciństwa.
Miało ono na celu ustalić czynniki, które mogą wpływać na całe życie i które sprawiają że dana osoba rozwija zachowania aspołeczne lub uzależnienia. W przypadku wykrycia tych czynników można wpłynąć na nie, aby zapobiec przyszłym przestępstwom.
W rezonansach przeprowadzonych na uczestnikach badań zmierzono grubość kory mózgowej i ilość substancji szarej u badanych. Dane te pozwoliłyby na porównanie osób o zachowaniach aspołecznych z tymi, które ich nie posiadają.
Osoby aspołeczne – zachowanie
Co rozumiemy przez zachowanie aspołeczne? Jest to trudna do zdefiniowania koncepcja, ponieważ różni się w zależności od wieku i kultury zaangażowanych osób. Pojęcia aspołeczności w Europie i w Azji bardzo się od siebie różnią.
Zachowania aspołeczne można zdefiniować jako zachowania, które ktoś praktykuje wbrew interesom społeczeństwa. Jest to sposób bycia i działania, który narusza normy ustanowione przez większość.
Zakres działań antyspołecznych jest szeroki. Możemy uwzględnić od wykroczeń drogowych aż do rozbojów popełnianych przy użyciu przemocy. Do tej kategorii należą również uzależniające praktyki nastolatków, takie jak picie alkoholu w ukryciu przed dorosłymi.
W tle zachowanie aspołeczne ujawnia, że dana osoba buntuje się przed organem, którym mogą być jego rodzice lub samo prawo. Zachowanie to rozumiane jest również jako wyzwanie dla uznanych instytucji.
Nie musi istnieć patologia towarzysząca zachowaniom aspołecznym. W większości przypadków jest to tylko sposób działania, który nie klasyfikuje się w żadnym klinicznym obrazie psychiatrycznym.
W każdym razie nauka udowodniła istnienie antyspołecznego zaburzenia osobowości. Są to ludzie, którzy wielokrotnie łamią zasady, są impulsywni i nie żałują swoich wykroczeń. Ta diagnoza dotyczy tylko osób powyżej 18 roku życia.
Przeczytaj też: Okres dojrzewania i zmiany nastroju u nastolatków
Wyniki badań
Badania opublikowane w Lancet podzieliły uczestników na trzy grupy:
- 80 osób z wcześniejszymi problemami aspołecznymi
- 151 osób, które miały antyspołeczną historię ograniczoną do okresu dorastania
- 441 osób, które nie odnotowały wcześniejszych zachowań antyspołecznych
W pierwszej grupie dokonano bardzo ważnych odkryć. MRI mózgu tych osób pokazały kurczenie się kory mózgowej w porównaniu do innych, jak również nieco mniejszej ilości istoty szarej.
Z drugiej strony, między grupą z problemami aspołecznymi w wieku dojrzewania a tymi bez historii nie znaleziono wielu różnic. To pokazuje, że niektóre zachowania od najmłodszych lat można wyjaśnić raczej różnicami kulturowymi niż biologicznymi.
Widoczna jest zmiana w architekturze mózgu, którą może mieć niewielka grupa populacji, być może w związku z zachowaniami aspołecznymi. Zmiany te mogą wyjaśnić antyspołeczną osobowość, która uporczywie pojawia się przez lata.
Osoby aspołeczne i wcześniejsze badania
Wyniki opublikowane w Lancet stanowią uzupełnienie łańcucha wcześniejszych badań na ten sam temat. Różne uniwersytety pracowały nad tym tematem, w różnym czasie i w różnych krajach.
Na przykład u nastolatków z problemami aspołecznymi pojawiły się zmiany w obszarach czołowych i skroniowych. Ważne jest też, że skazani za brutalne przestępstwa i osadzeni w więzieniach mają mniej szarej substancji.
Naukowcy poszli tropem emocji w mózgu, aby znaleźć powiązanie. Zakładając, że problemy aspołeczne cechuje brak empatii, logiczne było poszukiwanie zmian właśnie tam. Wyniki wskazują, że aspołeczne nastolatki miały mniejsze ciało migdałowate mózgu. Jest ono siedzibą empatii.
Możemy stwierdzić, że te nowe badania potwierdzają, że problemy aspołeczne mają pewien związek ze strukturą i architekturą mózgu. I że zmiany te są jeszcze jednym czynnikiem determinującym zachowania aspołeczne przez całe życie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Romero-Valle, Erika J., and Gabriela Orozco-Calderón. “La conducta antisocial delictiva en la adolescencia y las funciones ejecutivas.” Ciencia & Futuro 7.1 (2017): 109-131.
- Gregory, Sarah, et al. “The antisocial brain: psychopathy matters: a structural MRI investigation of antisocial male violent offenders.” Archives of general psychiatry 69.9 (2012): 962-972.
- Hecht, David. “Cerebral lateralization of pro-and anti-social tendencies.” Experimental neurobiology 23.1 (2014): 1-27.
- Vázquez, Mª José, Francisca Fariña, and Dolores Seijo. “Teorías explicativas del comportamiento agresivo y antisocial desde una perspectiva neuro-fisiobiológica.” Avances en torno al comportamiento antisocial, evaluación y tratamiento (2003): 17-38.
