Niekochane dzieci – objawy, których nie da się przeoczyć
Niekochane dzieci nie wiedzą co to czułe objęcie, pocałunek czy ciepłe słowo ze strony rodziców. Wejdź na chwilę w skórę swoich pociech i zastanów się czy chciałbyś dorastać w warunkach jakie sam im stwarzasz. Jednym z niezbędnych elementów rozwoju młodego człowieka jest nie tylko otrzymywanie miłości, ale także umiejętność okazywania swoich własnych uczuć.
Rodzice to osoby, które kształtują dzieciństwo swoich pociech i to od nich zależy ich rozwój oraz dojrzałość w dorosłym życiu. Owszem czynniki ekonomiczne i wychowawcze są ważne, ale nie najważniejsze. Na charakter i osobowość dziecka najbardziej wpływa atmosfera rodzinnego domu. Kluczowa więc jest więź z rodzicami bądź opiekunami oraz poczucie bycia ważnym członkiem małej, rodzinnej społeczności.
Niekochane dzieci nie potrafią okazywać pozytywnych uczuć, ponieważ nigdy ich nie otrzymały ze strony swoich rodziców. Pomyśl jak ważnym elementem rozwoju jest codzienne przytulenie do snu, buziak bez okazji, zrozumienie czy uznanie w oczach rodziców.
W takich warunkach młody człowiek rozwija się zdrowo wśród pozytywnych wzorców do naśladowania.
Niestety nie każde dziecko ma szansę dorastać w przyjemnej atmosferze domowego ogniska. Oziębłość uczuciowa rodziców dotyczy nie tylko rodzin patologicznych lub żyjących na niskim poziomie ekonomicznym. Niekochane dzieci dorastają również w bogatych domach, gdzie nie brakuje im niczego z wyjątkiem odrobiny miłości i poczucia bycia kimś ważnym.
Niekochane dzieci – jak można je rozpoznać?
Szczęśliwe dzieciństwo polega na wykształceniu w małym człowieku poczucia bezpieczeństwa i zaufania do najbliższych mu osób na świecie, czyli rodziców albo opiekunów. Dzieci powinny mieć poczucie, że są wyjątkowe, warte miłości i co najważniejsze – kochane przez najbliższe otoczenie.
Kiedy brakuje im czułości i wyrozumiałości ze strony bliskich, stopniowo zaczyna kształtować się charakter oparty na zachowaniu typowym dla odrzuconych i niedowartościowanych dzieci. Często też bywa tak, że im dziecko staje się starsze, tym mniej okazujemy mu miłości, myśląc, że przecież już samo potrafi sobie poradzić wielu sytuacjach.
Częstą wymówką rodziców ozięble wychowujących swoje pociechy jest to, że w natłoku pracy i codziennych obowiązków zwyczajnie nie mają czasu na zajmowanie się dziećmi. Jest to jednak egoistyczne myślenie, które w żadnym stopniu nie usprawiedliwia rodzinnych zaniedbań.
Codzienny całus, kilkunastominutowa rozmowa o tym, co działo się w ciągu dnia, wspólne spędzenie wolnego popołudnia, kilka słów uznania – czy to aż tak wiele?
Dzieci cierpiące z powodu deficytu miłości czyją się opuszczone i osamotnione. Kiedy komunikacja na linii dziecko-rodzice kuleje, młodemu człowiekowi coraz bardziej doskwiera poczucie osamotnienia i niezrozumienia. Najbardziej odbija się na jego poczuciu własnej wartości.
Jak zachowują się niekochane dzieci?
Niekochane dzieci generalnie zachowują się wedle jednego wzorca:
- Trudno przychodzi im nawiązywanie kontaktów z innymi, zarówno z rówieśnikami, jak i z dorosłymi.
- Ich zachowanie jest źródłem wielu konfliktów.
- Zawsze stają we własnej obronie, usiłując odeprzeć ataki kierowane w ich stronę.
- Bacznie obserwują otoczenie i są niezwykle czułe na każdy komentarz na temat ich osoby.
- Są wiecznie zestresowane.
- Odporność ich organizmu jest słaba, co naraża je na frustrację i stany depresyjne.
Przeczytaj koniecznie artykuł: Dziecko z twarzą dorosłego – otwarty list
1. Dziecko jest nieposłuszne
Niekochane dzieci mają ogromną potrzebę zwracania na siebie uwagi. Ponieważ nie otrzymują jej od własnych rodziców, usiłują skupić uwagę całego świata właśnie na sobie. Stąd też nieposłuszeństwo.
Najmłodsze pociechy podświadomie więc łamią ustalone zakazy, są niegrzeczne w miejscach publicznych: krzyczą, płaczą, mają silne napady złości itp. W ten sposób proszą one o miłość i zainteresowanie ze strony rodziców. Kiedy im się to nie udaje, nieposłuszeństwo przybiera na silne.
Typowymi objawami w tym przypadku są:
- Wyczerpujący płacz.
- Agresywne i impulsywne zachowanie.
- Gniew i złość.
- Częste wahania nastroju.
2. Dziecko jest agresywne
Kiedy zachowanie dziecka jest agresywne, warto poświęcić mu czas i wysłuchać. Bierze się ono bowiem z faktu, że nie traktujesz swojej pociechy poważnie, nie doceniasz jej ani nie okazujesz jej żadnych pozytywnych uczuć.
Kiedy dziecko może w spokoju opowiedzieć o swoich smutkach, potrzebach i obawach, czuje się dowartościowane i ważne. Sam fakt wysłuchania tego co ma do powiedzenia, jest bardzo ważny.
Postaraj się wzmocnić komunikację w swojej rodzinie, a twoje dziecko będzie miało do ciebie większe zaufanie, umocni poczucie własnej wartości i z czasem stanie się mniej agresywne. Szczera rozmowa i okazanie zaufania mogą zdziałać naprawdę wiele.
3. Dziecko nie czuje się w domu bezpiecznie
Wobec emocjonalnej próżni i braku jakichkolwiek pozytywnych uczuć niekochane dzieci żyją w ciągłym strachu: brak im poczucia bezpieczeństwa, towarzyszą im liczne lęki, boją się nawiązać kontakt z innymi osobami.
Konsekwencją obniżonego poczucia własnej wartości jest defensywne zachowanie, agresja i niemożność zrozumienia innych. Brak zaufania i życie w ciągłym strachu są wyraźnym sygnałem na to, że dziecku brakuje miłości i uznania ze strony najbliższych mu osób.
4. Dziecko żyje w ciągłym strachu
Niekochane dzieci powinny zostać otoczone opieką psychologa. W większości przypadków nie są one bowiem w stanie poradzić sobie z tym problemem samodzielnie. Dzieciństwo to okres, który stanowi fundament dla dorosłego życia człowieka.
Dziecko, które w najmłodszych latach życia nie zaznało rodzinnego ciepła ani miłości, w dorosłym życiu będzie borykało się z ogromnymi problemami emocjonalnymi.
Niekochane dzieci zmagają się z ciągłym strachem przed porzuceniem. Nie znają czegoś takiego jak bezwarunkowa miłość ani szczęśliwe spędzanie wolnego czasu. Takie dzieci nieustannie walczą o uwagę i zainteresowanie. Warto więc wybrać się razem z dzieckiem do psychologa i wspólnie popracować nad poprawieniem wzajemnej komunikacji.
Przeczytaj koniecznie artykuł: Brak miłości w dzieciństwie – wpływ na dalsze życie
5. Dziecko ma problemy z nauką
W wielu przypadkach brak miłości w rodzinie i nieumiejętność okazywania uczuć przez rodziców prowadzą do wystąpienia u dziecka zaburzeń procesu uczenia się. Problemy rodzinne obniżają dziecięcą motywację. Po co maluch ma się wysilać, jeśli i tak nikt go za to nie pochwali?
Zdaniem wielu psychologów brak prawidłowej komunikacji między rodzicem i dzieckiem przedkłada się na problemy z wysławianiem się oraz generalnie ma słabe wyniki w nauce. Dzieci, którym brak czułości i miłości, zaczynają mówić później niż ich rówieśnicy, a także od samego początku przejawiają problemy z nawiązywaniem kontaktu z innymi.
Podświadomie budują one mur odgradzający je od reszty świata. W ten sposób tworzą swój mały świat wewnętrzny – jedyne bezpieczne dla nich miejsce.
6. Dziecko żyje w świecie urządzeń elektronicznych
Niania elektroniczna to coraz bardziej popularna metoda wychowawcza. W rzeczywistości jest ona dla rodziców bardzo wygodna – dziecko siedzi sobie przed telewizorem i spokojnie ogląda bajki, gra w gry komputerowe itp. A gdzie w tym wszystkim rola rodzica?
Coraz więcej dzieci dorasta w bańce technologicznej, w której nie ma miejsca na żywą konwersację z drugim człowiekiem. Dzieci nie potrafią nawiązywać kontaktów z innymi, ponieważ są wychowywane z sposób „bezosobowy” – rodzice nie uczą ich jak rozmawiać innymi ani jak okazywać im uczucia.
Na zakończenie – jak zadbać o niekochane dzieci
Brak uczuć i miłości prowadzi u dzieci do wykształcenia strachu przed porzuceniem ich przez najbliższe osoby. Stąd też pociecha zawsze jest czujna i bacznie obserwuje zachowanie rodziców.
Dzieci dorastające w domu bez miłości od najmłodszych lat żyją w ciągłym lęku, rozpaczliwie wołając o ciepłe uczucia, które pozwoliłyby im poczuć się ważnymi, dowartościowanymi i kochanymi bezwarunkowo.
Pamiętajmy, że dzieci są bardzo wrażliwe i potrzebują ciągłego zainteresowania i miłości. Nie szczędź im zatem całusów, przytulania, wspólnych zabaw i szaleństw od czasu do czasu. Wyrosną one wówczas na wartościowe, pewne siebie, komunikatywne i dojrzałe emocjonalnie osoby.
Dzieci, które nie doświadczają rodzicielskiej miłości, są niestabilne emocjonalnie i żyją w ciągłym strachu. To przekłada się na niedojrzałość, egoistyczne zachowanie oraz problemy z określeniem swojej tożsamości. Ponadto nie potrafią nawiązywać zdrowych kontaktów z innymi oraz przez całe życie toczą wielką walkę z wartościami, których nie zdołały zrozumieć ani określić.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Bielsa. A. Carencia afectiva. http://www.centrelondres94.com/files/carencia_afectiva_1.pdf
- Jaar H, Eduardo, & Córdova V, Mariana. (2017). Prevención de la carencia afectiva crónica: nuevos paradigmas en el modelo de familia de acogida temporal. Revista chilena de neuro-psiquiatría, 55(1), 44- 51. https://dx.doi.org/10.4067/S0717-92272017000100006
- Roldan Cornejo, Mercedes Estefanía. (2019). Carencia afectiva por padres ausentes y sus efectos en el comportamiento de un niño. BABAHOYO: UTB, 2019. http://dspace.utb.edu.ec/handle/49000/6273