Niedobór magnezu: niski poziom magnezu we krwi
Niedobór magnezu oznacza niski poziom magnezu we krwi. Czytając dzisiejszy artykuł dowiesz się więcej na temat przyczyn tego zaburzenia oraz sposobów jego leczenia.
Lekarze orzekają niedobór magnezu, gdy występuje niski poziom magnezu we krwi, niższy niż normalnie (od 1,7 mg/dL do 2,2 mg/dL). Bazując na tych wytycznych, niedobór magnezu dotyczy przypadków, w których wyniki badań krwi wykazują wartości spadające poniżej 1,7 mg/dL. Są one uznawane za niski poziom magnezu.
Jeśli chcesz się dowiedzieć dlaczego poziom magnezu we krwi spada i jakie są objawy tego zaburzenia, koniecznie przeczytaj dzisiejszy artykuł.
Magnez w organizmie
Magnez to kation czyli pierwiastek o dodatnim ładunku elektrycznym. To kation, który znajduje się w największych ilościach poza komórką w ludzkim organizmie. Z kolei jego ilość wewnątrz komórek plasuje się na drugim miejscu (tuż po potasie).
Jeśli chodzi o tkanki, w których się znajduje, to jest go najwięcej w kościach. Następne w kolejności są mięśnie, w których jest 20% magnezu. Reszta tego pierwiastka znajduje się z kolei w innych organach.
Poziom magnezu w organizmie jest regulowany poprzez dietę oraz usuwanie go w moczu. W normalnej i zróżnicowanej diecie znajduje się 36o miligramów magnezu, co wystarczy, aby wspierać normalne funkcjonowanie organizmu.
Produkty spożywcze, które dostarczają ludzkiemu organizmowi najwięcej magnezu to zboża, orzechy i rośliny strączkowe. Magnez znajduje się również w zielonych warzywach liściastych oraz w owocach morza, takich jak skorupiaki.
Przyczyny niedoboru magnezu
Badacze Joel Michels Topf i Patrick T. Murray przybliżają cztery główne przyczyny hipomagnezemii:
- Zmniejszone spożycie magnezu: To przyczyna, która występuje dość rzadko. Kiedy spożycie magnezu spada, układ moczowy ma trudności z jego zatrzymaniem. Może pojawić się w przypadku stanów skrajnego niedożywienia lub długotrwałego alkoholizmu. Poza tym hipomagnezemia to nieprzewidziane działanie uboczne, które występuje u osób karmionych dożylnie, a nie doustnie.
- Duża utrata: Jeśli układ pokarmowy nie jest w stanie zatrzymywać i wchłaniać magnezu dostarczanego razem z pożywieniem, pojawia się niedobór magnezu. Do zmniejszenia jego wchłaniania może prowadzić choćby biegunka.
Przeczytaj również: Odżywianie w niewydolności nerek: wszystko, co musisz wiedzieć
- Nadczynność przytarczyc: Jak tłumaczy Helbert Rondón-Berríos, osoby cierpiące na to schorzenie zmagają się z tak zwaną “redystrybucją magnezu”. Ponieważ pojawia się deficyt parathormonu (hormonu, który podnosi poziom wapnia we krwi), odbija się on na metabolizmie magnezu. Z tego powodu zostaje on zatrzymany w kościach, ale nie jest obecny we krwi.
- Niewydolność nerek: Ponieważ równowaga poziomu magnezu zależy od jego wydzielania przez nerki, zmiany chorobowe zachodzące w tych narządach również mogą prowadzić do rozwoju hipomagnezemii. Co więcej, istnieje schorzenie genetyczne, zespół Gitelmana, który sprawia, że dzieci rodzą się ze zmianami w kanalikach nerkowych. Z tego powodu nie są w stanie zatrzymywać w organizmie potasu, wapnia i magnezu.
Objawy hipomagnezemii
W większości przypadków hipomagnezemia nie daje sama z siebie jakichkolwiek objawów. Symptomy, które się pojawiają, wiążą się w wyniku z innymi substancjami, które są związane z tym zaburzeniem. Oznacza to, że główne objawy wywołuje brak potasu, który wiąże się z niskim poziomem magnezu.
Dowiedz się również: Potas – które produkty zawierają go najwięcej?
Kiedy w organizmie pojawia się niedobór magnezu i potasu, zapewne spadnie również poziom wapnia. Hipokalcemia również przykłada się do wystąpienia różnych objawów.
Specjalista James L. Lewis kreśli następujący objaw kliniczny:
- Mdłości i wymioty
- Osłabienie i zmęczenie
- Anoreksja: brak apetytu
- Drżenie mięśni: może być niewielkie i występować na przykład w formie silnych drgawek lub spazmów
- Objawy tężcowe: powstają w wyniku dużego napięcia mięśni
- Konwulsje: kilku badaczy ze Szpitala Uniwersyteckiego w Getafe uważa, że zmiany zachodzące we krwi mogą również zaburzać przewodnictwo nerwowe neuronów
Jak leczyć niski poziom magnezu we krwi?
Jeśli hipomagnezemia nie jest ostra i pojawia się jedynie w rutynowych badaniach, leczenie jest proste. W takim przypadku lekarze zalecają na początku stosowanie diety z produktami spożywczymi zawierającymi magnez. Następnie postarają się odkryć przyczynę zaburzenia.
Jeśli poziom magnezu we krwi nie wzrośnie mimo zmian wprowadzonych w diecie, lekarz przepisze suplementy. Zawsze preferowane są suplementy doustne.
W ostrych przypadkach magnez można podawać pozajelitowo (gdy objawy występujące u pacjenta wywierają wpływ na jakość jego życia. Takie sposób stosuje się również u pacjentów, którzy nie mogą przyjmować go doustnie, na przykład z powodu operacji układu pokarmowego. Poza tym to preferowany sposób podawania w przypadku osób z przewlekłą chorobą alkoholową cierpiących na hipomagnezemię.
Jeśli hipomagnezemii towarzyszy niski poziom potasu lub niski poziom wapnia, również należy je leczyć. Wykazały to badania opublikowane w 2008 r. w Journal of Clinical Rheumatology.
Najlepiej byłoby suplementować wszystkie z tych substancji, ponieważ jeśli poprawi się tylko jedna z wartości (np. potas), a inne nie, to takie działanie nie będzie długotrwałe.
Zwalczanie niskiego poziomu magnezu
Jeśli masz niski poziom magnezu we krwi, Twój lekarz dobierze odpowiednią dietę i terapię, które będą dostosowane do Twoich potrzeb. Jeśli będziesz stosować się do jego zaleceń, zaburzenia powinny zniknąć.
Pamiętaj również, aby prowadzić zdrowy styl życia. Zwracaj również uwagę na wszystkie objawy, aby jak najszybciej wychwycić takie problemy.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Weisinger, JR y Bellorín-Font, E. (1998). Magnesio y fósforo. The Lancet, 352 (9125), 391–396. https://doi.org/10.1016/s0140-6736(97)10535-9.
- Topf, JM y Murray, PT (2003). Revisiones en Endocrine and Metabolic Disorders, 4 (2), 195-206. https://doi.org/10.1023/a:1022950321817.
- Cseh, S. B., and H. Crenovich. “Hipomagnesemia en el sudeste de la provincia de Buenos Aires, Argentina.” Arch Med Vet 28 (1996): 111-116.
- Rondón-Berríos, Helbert. (2006). Hipomagnesemia. Anales de la Facultad de Medicina, 67(1), 38-48. Recuperado en 05 de julio de 2020, de http://www.scielo.org.pe/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1025-55832006000100007&lng=es&tlng=es.
- Guijarro de Armas, Mª G., Vega Piñero, B., Rodríguez Álvarez, S. J., Civantos Modino, S., Montaño Martínez, J. M., Pavón de Paz, I., & Monereo Megías, S.. (2010). Convulsiones secundarias a hipomagnesemia severa en paciente con intestino corto. Nutrición Hospitalaria, 25(6), 1037-1040. Recuperado en 05 de julio de 2020, de http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0212-16112010000600022&lng=es&tlng=es.
- González Domínguez, J., Escudero Contreras, A., Pérez Guijo, V., Martínez Sánchez, FG, Caracuel Ruiz, M. Á., Y Collantes Estévez, E. (2008). Condrocalcinosis e hipomagnesemia: evolución clinicorradiológica. Reumatología Clínica, 4 (1), 37–39. https://doi.org/10.1016/s1699-258x(08)71794-7.
- Hipomagnesemia. Last full review/revision March 2018 by James L. Lewis, III, MD. https://www.msdmanuals.com/es/professional/trastornos-endocrinol%C3%B3gicos-y-metab%C3%B3licos/trastornos-electrol%C3%ADticos/hipomagnesemia.