Nadpotliwość – nadmierne pocenie się: przyczyny i objawy

Kiedy występuje nadmierne pocenie się, które nie jest związane z sytuacją zwykle wywołującą pot, określamy tę sytuację jako nadpotliwość. W tym artykule powiemy Ci, jak to się dzieje i jakie są możliwe do przeprowadzenia terapie.

Pocenie się w nadmiarze występuje wtedy, gdy organizm ludzki poci się ponad normę. To nadmierne pocenie się wydaje się nie mieć przyczyny.

To naturalne, że można spodziewać się wzmożonej potliwości w bardzo upalne dni lub podczas aktywności fizycznej. Jednak w przypadku nadmiernej potliwości to nie te typowe sytuacje powodują pocenie się, po prostu występuje ono stale.

Pot to w zasadzie woda. Tylko 1% jego składników to sole. Gruczoły potowe wytwarzają ją w organizmie, aby regulować temperaturę ciała. To układ nerwowy nakazuje, w normalnych sytuacjach, aby się pocić mniej lub więcej.

Nawet jeśli poci się cała skóra, zaburzenie to jest bardziej widoczne w dłoniach, stopach i pachach. Jeśli wilgoć jest przechowywana w tych regionach przez długi czas, mogą one ulec zakażeniu, wytwarzając nieprzyjemny zapach w wyniku rozkładu potu przez bakterie. Ta sytuacja nazywa się bromhidrosis.

Specjaliści szacują, że ok. 2% światowej populacji spełnia kryteria nadmiernej potliwości. Ponadto zaburzenie często występuje w rodzinach, a rodzice i dzieci lub rodzeństwo cierpią na ten sam stan.

Nadpotliwość – podstawowe przyczyny

Zasadniczo nadmierną potliwość możemy przypisać dwóm ogólnym przyczynom: pierwotnej lub idiopatycznej i wtórnej. Najczęstszą formą występowania jest pierwotna nadpotliwość, innymi słowy nadmierna potliwość, która powstaje samoistnie.

Pierwotny typ nazywany jest nadmierną potliwością ogniskową. Problem leży w nerwach, które unerwiają gruczoły potowe. U ludzi z tą przypadłością nerwy te są nadaktywne, przez cały czas pobudzają produkcję potu. Chociaż ten rodzaj pocenia się nie ma nic wspólnego z upałem lub ćwiczeniami, może się nasilać pod wpływem stresu.

Natomiast wtórne przyczyny nadmiernej potliwości są zróżnicowane. Zwykle zaliczają się do nich to choroby, których objawami jest zwiększona potliwość. Wśród nich możemy wyróżnić:

• nadczynność tarczycy i niedoczynność tarczycy: hormony tarczycy, jako regulatory metabolizmu, mogą wpływać na produkcję potu;
• cukrzyca: u niektórych osób nadmierne pocenie się w okolicy klatki piersiowej budzi podejrzenia co do możliwości wystąpienia cukrzycy;
• choroba niedokrwienna serca: w ostrych epizodach sercowych bodziec, który generuje ból w współczulnym układzie nerwowym, może wywołać obfite pocenie się;
• ogólnoustrojowe stany zakaźne: po części z powodu gorączki, a częściowo z powodu przyspieszenia metabolizmu podczas infekcji, ostremu epizodowi często towarzyszy nadmierna potliwość;
• neuropatie: w szczególności choroby nerwów obwodowych i współczulnego układu nerwowego mogą zmieniać unerwienie gruczołów potowych.

Nadpotliwość: kryteria diagnostyczne i objawy

Nie każda zwykła potliwość, która jest postrzegana jako nadmierna, może być automatycznie rozpoznana jako nadpotliwość. Środowisko medyczne ustaliło kryteria, których spełnienie pozwala na zdiagnozowanie patologii.

Pierwszym nieuniknionym warunkiem jest to, że pacjent cierpi z powodu nadmiernej potliwości przez ponad sześć miesięcy bez bezpośredniego wyjaśnienia. Chodzi oczywiście o pocenie się generowane bez epizodów upału lub po intensywnych ćwiczeniach.

Oprócz tej cechy lekarze szukają co najmniej dwóch z następujących okoliczności:

• upośledzenie codziennych czynności;
• pojawienie się nadmiernej potliwości przynajmniej raz w tygodniu;
• zapadnięcie na tę przypadłość przed 25. rokiem życia;
• posiadanie członka rodziny z nadmierną potliwością;
• pocenie się symetrycznie: na przykład w obu pachach jednocześnie;
• pocenie się podczas snu w niezbyt upalne noce.

Metody leczenia nadpotliwości

1. Antyperspiranty: często jest to pierwszy środek stosowany przez osoby cierpiące na nadmierną potliwość. Ogólnie rzecz biorąc, jest to zwykle leczenie samodzielnie inicjowane przed konsultacją z lekarzem. Najskuteczniejszym składnikiem antyperspirantów jest chlorek glinu. Negatywne skutki to podrażnienia skóry, szczególnie u osób o wrażliwej skórze.
2. Medycyna: chociaż istnieją leki zmniejszające pocenie się, lekarze nie zawsze je przepisują ze względu na ich niekorzystne skutki.
3. Jonoforeza: podstawą tej techniki jest elektryczność. Osłabia ona funkcjonowanie gruczołów potowych poprzez prądy elektryczne. Zabieg wymaga serii sesji, aby był skuteczny i nie wywołał większych skutków ubocznych. Podsumowując, proces ten polega na kontrolowanym przepływie prądu i w żaden sposób nie osiąga niebezpiecznych poziomów dla organizmu.
4. Toksyna botulinowa: specjaliści wstrzykują substancję bezpośrednio w obszar najbardziej dotknięty nadmierną potliwością, aby zablokować nerwy przenoszące bodziec pocący. Ponadto lekarze mogą wstrzyknąć go pod pachy, dłonie lub stopy.
5. Chirurgia: procedurą chirurgiczną dla tych, którzy jej wymagają, jest endoskopowa sympatektomia piersiowa. Jest zarezerwowana dla przypadków o najwyższym nasileniu, w których jakość życia pogarsza się lub pojawiają się bardzo częste infekcje skóry z powodu generowanej wilgoci. Zabieg polega na przecięciu nerwu współczulnego układu nerwowego w celu zatrzymania stymulacji gruczołów potowych.