Na czym polega czkanie i co oznacza?

Czkawka zazwyczaj zanika sama z siebie po kilku minutach. Przeczytaj dzisiejszy artykuł i dowiedz się na czym polega czkanie. Jeśli czkawka dopadła Cię kiedykolwiek w niewłaściwym momencie, zapewne przeklinałeś niekontrolowane odgłosy, które wydobywają się z Twoich ust.

Co więcej, z pewnością słyszałeś mnóstwo różnych rad od innych osób dotyczących tego jak się jej pozbyć. Ale czy wiesz na czym dokładnie polega czkanie?

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na ten temat!

Kilka słów na temat czkawki

Słowo czkawka (ang. hiccup) pochodzi od greckiego słowa “hippo”, które oznacza konia. Chociaż wiele osób uważa, że słowo to odnosi się do odgłosów, które wydajemy, to w rzeczywistości czkanie to spazmatyczne, bezwolne skurcze przepony.

Przepona to mięsień, który oddziela nasz żołądek od naszej klatki piersiowej. Odgrywa istotną rolę w procesie oddychania, ponieważ pozwala całej klatce piersiowej rozszerzać się i kurczyć, aby wtłaczać powietrze do płuc.

W dzisiejszym artykule wyjaśnimy na czym polega czkanie i podamy informacje, które warto znać.

Czym dokładnie jest czkanie?

Jak już wspomnieliśmy, czkawka składa się z serii bezwolnych skurczy przepony. Kiedy do nich dochodzi, struny głosowe nagle się zamykają, sprawiając, że wydajemy odgłos, który jest kojarzony z czkawką.

Przepona, podobnie jak każdy inny mięsień, działa w odpowiedzi na bodźce wysyłane przez nerwy. W tym przypadku za stymulację ruchu przepony odpowiada nerw przeponowy. Podczas czkawki nerw przeponowy wysyła nietypowe impulsy, które wywołują niepotrzebne skurcze przepony.

Przypadki czkawki klasyfikuje się zgodnie z czasem ich trwania. Mogą być ostre, przewlekłe lub nieustępliwe. Ostrza czkawka występuje najczęściej i trwa do 48 godzin. Jej epizody są samoograniczające się i zazwyczaj znikają po kilku minutach.

Przewlekła czkawka utrzymuje się od 48 godzin do miesiąca, zaś nieustępliwa czkawka trwa ponad dwa miesiące. Ta druga dotyka jedynie jedną osobę na 100 000 i wiąże się zazwyczaj z poważnymi chorobami, na przykład niektórymi rodzajami raka.

Dlaczego pojawia się ostra czkawka?

Najczęstsze przypadki czkawki, czyli czkawka ostra, jest wywoływana przez proste sytuacje, takie jak zjedzenie zbyt dużych ilości pokarmu lub zjedzenie czegoś szybciej niż jest to zalecane. Poza tym może również pojawiać się po wypiciu niektórych gazowanych napojów lub napojów alkoholowych.

Co więcej, żując gumę lub cukierek często połykamy powietrze, co również może prowadzić do wystąpienia czkawki. Co ciekawe, ostra czkawka może również pojawić się w sytuacjach stresowych lub wzbudzających niepokój, chociaż zdarza się do rzadziej.

Dlaczego pojawia się przewlekła czkawka?

Kiedy epizod czkawki utrzymuje się ponad 48 godzin, może sugerować, że z Twoim organizmem dzieje się coś nie tak. Po pierwsze musisz mieć świadomość, że takie czkanie może pojawić się z powodu zmian chorobowych nerwów przeponowych. Jak już wyjaśniliśmy, takie nerwy są odpowiedzialne za przesyłanie impulsów do przepony.

Te nerwy biegną od naszego mózgu do przepony. Na ich trasie może dojść do jakichś urazów, wywołanych przez różne problemy: guz, cystę, hipertrofię tarczycy, a nawet infekcji, które wywołują stan zapalny gardła lub krtani.

Poza tym każde uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego może również sprawdzić, że takie impulsy staną się niekontrolowane, nawet jeśli nerw jest zdrowy. Może za to odpowiadać na przykład guz mózgu, udar lub infekcja opon mózgowo-rdzeniowych.

Przewlekłe czkawki mogą pojawić się jako skutek uboczny określonych leków lub środków znieczulających. Mogą nawet stanowić objaw takich chorób jak cukrzyca czy niewydolność nerek.

Podsumowanie

Podsumowując, należy podkreślić, że większość przypadków czkawki jest ostra i przechodzi sama z siebie po kilku minutach. Jednak jeśli czkawka utrzymuje się dłużej niż 48 godzin, najlepiej będzie skontaktować się z lekarzem.

W takim przypadku należy przede wszystkim wyleczyć przyczynę czkawki. Badania wykazały, że jeśli czkawka się utrzymuje, można używać określonych leków, aby ją kontrolować, na przykład baklofenu lub chlorpromazynę.