Miniudar - czym jest i jak go rozpoznać?
Wyrażenie “miniudar” jest często używane w języku potocznym. Poprawna jego nazwa to przemijający atak niedokrwienny (z angielskiego “Transient Ischemic Accidents”, w skrócie TIA).
Ogólnie rzecz biorąc miniudar to zdarzenie wywołane niewystarczającym przepływem krwi do mózgu, czyli przejściowego niedokrwienia tkanki nerwowej. Może jednak być on znakiem ostrzegawczym przed znacznie bardziej niebezpiecznymi problemami zdrowotnymi.
Jak sama nazwa wskazuje, ten typ problemu uważa się jako przejściowy, ponieważ nie trwa on przez dłuższy czas i z reguły jego objawy ustępują samoistnie.
Nie oznacza to jednak, że nie powinniśmy zwrócić na niego uwagi. Objaw ten jest bowiem ostrzeżeniem przed możliwym incydentem mózgowo-naczyniowym (określanego fachowo jako udar mózgowy lub CVA).
Zasadniczo różnica między miniudarem a CVA sprowadza się do czasu trwania zjawiska. Oba są niezwykle niebezpieczne dla zdrowia, ale ten drugi może doprowadzić do paraliżu sporej części ciała, a nawet do śmierci.
Problem polega jednak na tym, że także to pierwsze zjawisko niesie ze sobą wysokie ryzyko dla zdrowia, jeśli nie zwrócisz się z nim natychmiast do lekarza.
Miniudar – ogólny opis symptomów
Kiedy poczujesz coś tak specyficznego i trudnego do przeoczenia jak “zamrożona” cała jedna strona Twojej twarzy lub że piekący ból lub stan zapalny oka, może to oznaczać, że wystąpił u Ciebie miniudar.
Zawroty głowy i intensywne jej bóle mogą oznaczać przedłużający się stan udaru. Powinno stanowić to dla Ciebie sygnał wskazujący na konieczność natychmiastowej reakcji i kontaktu z lekarzem. Obu opisanym powyżej objawom może także towarzyszyć wrażenie osłabienia kończyn i trudności w mówieniu.
Najpoważniejszą rzeczą, o której należy pamiętać, jest jednak to, że objawy te są takie same jak w przypadku “pełnego” udaru (CVA). Oczywiście oba zjawiska wymagają udzielenia natychmiastowej pomocy medycznej.
Ta chwilowa anomalia może wystąpić w czasie krótszym niż godzina lub przedłużyć się nawet na cały dzień. Jednak miniudar nie cechuje się konkretnie zdefiniowanym standardowym czasem trwania. Jego długość może zależeć od indywidualnego przypadku osoby chorej.
Bardzo ważne jednak jest to, aby na każdy, nawet krótki miniudar zareagować jak najszybciej. Zlekceważenie jego objawów może okazać się śmiertelne wręcz niebezpieczne.
Zobacz też: Udar niedokrwienny mózgu – 6 wskazówek
Przyczyny przemijającego ataku niedokrwiennego
Wszystko co powoduje chwilowe zatrzymanie przepływu krwi do mózgu, jest uważane za prawdopodobną przyczynę wystąpienia miniudaru.
Zakrzepy krwi są jednym z najczęściej występujących czynników, które mogą powodować tego typu incydenty. Dzieje się tak, gdy powstałe skrzepy stają się na tyle duże, że są w stanie zablokować tętnice w sposób, który nie pozwala na swobodny przepływ krwi do kory mózgowej.
To wszystko powoduje znaczny spadek ciśnienia krwi, co może spowodować niepożądany przemijający atak niedokrwienny. Jest to także niebezpieczny objaw, który towarzyszy osłabieniu ścian tętnic i zwiększa tym samym podatność na występowanie tętniaków.
Zapalenie naczyń krwionośnych i choroby takie jak cukrzyca i anemia są również możliwymi przyczynami przemijających ataków niedokrwiennych mózgu.
Z tego powodu ważne jest, aby zdawać sobie sprawę ze wszystkich czynników, które mogą powodować miniudar lub ogólnie każdy rodzaj tego typu choroby układu krążenia.
Ciche przypadki i przyczyny
Bywają osoby, u których miniudar przejawia się przede wszystkim w postaci ostrego bólu głowy. Lekceważą więc one wszystkie objawy zażywając jedynie tabletkę przeciwbólową.
W rzeczywistości w medycynie odnotowano naprawdę mnóstwo wiele przypadków pacjentów, u których zdiagnozowano przemijający atak niedokrwienny, a którzy uskarżali się jedynie na ból głowy, bez występowania u nich pozostałych objawów tego schorzenia.
Miniudar – grupa osób o podwyższonym ryzyku wystąpienia
Innym błędnym przekonaniem, z jakimi zazwyczaj wiąże się miniudar jest to, że tego typu schorzenia występują wyłącznie u osób starszych .
Nie jest to jednak prawda. W rzeczywistości już po ukończeniu 55 lat musimy zwracać uwagę na swoje zdrowie i podejmować więcej środków ostrożności. W wielu przypadkach miniudar dopada także osoby w młodszym wieku. Wśród osób szczególnie zagrożonych przemijającym atakiem niedokrwiennym są:
- Nałogowi palacze tytoniu
- Osoby otyłe
- Diabetycy
- Ludzie, w których rodzinach występowały przypadki miniudarów
Wszystko to pokazuje, że prowadzenie zdrowego trybu życia jest najlepszym sposobem na zapobieganie pojawieniu się tych niebezpiecznych objawów i skutków, jakie niesie ze sobą miniudar mózgu.
Sprawdź także: Szkodliwość tytoniu – 8 mitów dotyczących palenia
Jak uchronić się przed przemijającym atakiem niedokrwiennym?
Wszystko wskazuje na to, że stosowanie diety niskotłuszczowej i unikanie palenia tytoniu to najlepsze sposoby na uniknięcie miniudaru.
Bardzo dobrym pomysłem jest także regularne wykonywanie ćwiczeń aerobowych. Doskonale wpływają one na krążenie krwi, szczególnie w obszarze głowy. Niektóre badania naukowe dowodzą, że regularne przyjmowanie aspiryny raz dziennie zmniejsza ryzyko wystąpienia przemijających ataków niedokrwiennych.
I prawdą jest, że ten lek może mieć dość szybki wpływ prewencyjny na Twój organizm. Dlatego też zaleca się, aby zażyć ją zaraz po tym, gdy wystąpi u Ciebie miniudar. Może pomóc to uniknąć pełnego udaru mózgowego (CVA) po pojawieniu się pierwszych objawów.
Podsumowując nasze dzisiejsze rozważania – należy przede wszystkim uświadomić sobie, jak ważne jest, aby dobrze znać wszelkie objawy, a także ryzyko i konsekwencje jakie niesie ze sobą miniudar.
To, co może z pozoru sprawiać wrażenie niegroźnych zawrotów głowy, może szybko przekształcić się w znacznie poważniejszym problem, jeśli nie będziesz zachowywał należytej ostrożności.
Jeśli podejrzewasz, że występują u Ciebie objawy mogące wskazywać na przemijające ataki niedokrwienne, najlepszą rzeczą jaką możesz zrobić jest jak najszybsze dotarcie do najbliższego szpitala i poddanie się gruntownym badaniom.
Liczy się każda minuta, a konsekwencje tego schorzenia mogą okazać się znacznie mniej poważne, jeśli zostaniesz poddany leczeniu w odpowiednio krótkim czasie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Belén Rodrigo. (2010). ICTUS. https://doi.org/10.1016/j.ijheh.2012.12.002
- Young, J., & Forster, A. (2007). Rehabilitation after stroke. British Medical Journal. https://doi.org/10.1136/bmj.39059.456794.68
- Ustrell-Roig, X., & Serena-Leal, J. (2007). Ictus. Diagnóstico y tratamiento de las enfermedades cerebrovasculares. Revista Espanola de Cardiologia. https://doi.org/10.1157/13108281