Mięsak: cechy charakterystyczne i przyczyny rozwoju
Mięsak to jeden z rodzajów nowotworu. Taka odmiana raka dotyka zazwyczaj tkanki łączne w ciele i może być bardzo agresywny. W dzisiejszym artykule wyjaśnimy, w jaki sposób się rozwija mięsak oraz jak przedstawimy dostępne opcje leczenia.
Jest to typ nowotworu, który wynika z nietypowego, złośliwego rozrostu komórek w niektórych tkankach ciała, gdy ich namnażanie się wymyka się spod kontroli. Zazwyczaj mięsaki pojawiają się w tkankach miękkich ciała, takich jak wargi, mięśnie, chrząstki, naczynia krwionośne, jak również w tkance kostnej.
Z powyższego stwierdzenia wynika, że mięsak to nowotwór tkanek łącznych. Takie tkanki spajają różne typy innych tkanek. Cechuje je głównie duża ilość substancji międzykomórkowej wytwarzanej przez komórki tkanki łącznej.
Chociaż mięsaki mogą pojawiać się w każdym miejscu na ciele, najczęściej występują na nogach i rękach. Mogą również rozwijać się w jamie brzusznej. a nawet na głowie.
Mięsaki nie rozwijają się zbyt często. Badania pokazują, że stanowią około 1% nowotworów dotykających ludzi. Poza tym mięsaki odpowiadają jedynie za 2% zgonów wywołanych chorobami nowotworowymi.
Mięsaki pojawiają się zazwyczaj u osób w wieku od 40 do 70 roku życia. Jednak czasami mogą wystąpić również u dzieci. Poza tym zazwyczaj częściej dotykają mężczyzn niż kobiety.
Mięsak i jego przyczyny
Nie ma jednej przyczyny, która wywołuje mięsaka, podobnie jak i w przypadku innych rodzajów nowotworów. Lekarze przypuszczają, że aby doszło do rozwoju guza i niezwykle szybkiego namnażania się komórek, kilka czynników musi nałożyć się na siebie.
Naukowcy dotychczas nie byli w stanie odkryć czynników ryzyka prowadzących do rozwoju wszystkich odmian mięsaka. Dlatego też trudno jest zapobiegać rozwojowi tej choroby. Jednak na całym świecie nieprzerwanie prowadzi się badania, a naukowcy poszukują klarownych odpowiedzi na pytania związane z tymi guzami tkanek miękkich.
Lata badań i doświadczeń pozwoliły wyłonić kilka znanych czynników ryzyka:
- Choroby genetyczne: Niektóre schorzenia, takie jak nerwiakowłókniakowatość, są dziedziczne, a mięsak stanowi jeden z ich objawów.
- Radioterapia: Rozwój guzów tkanek miękkich może stanowić skutek ubocznych radioterapii, jeśli pacjent cierpi na problemy z tarczycą lub ma guzy nowotworowe.
- Wirusy: Niektóre infekcje zwiększają ryzyko rozwoju mięsaków. Na przykład mięsak Kaposiego łączy się z występowaniem różnych rodzajów opryszczki.
- Obrzęk limfatyczny: To zastój płynów w najbardziej miękkich tkankach ciała. Jeśli utrzymuje się on dość długo i staje się problemem chronicznym, może dojść do szybkiego wzrostu liczby komórek tkanki, z których powstanie guz.
Przeczytaj również: Nowotwór skóry: niepokojące objawy
Objawy
Mięsaki zazwyczaj nie wywołują bólu, chyba że znajdują się w na tyle zaawansowanym stanie, że wywierają nacisk na inne części ciała. Fakt, że objawy pojawiają się późno sprawia, że bardzo trudno jest postawić właściwą diagnozę.
Kolejna cecha charakterystyczna, która wpływa na brak objawów, to fakt, że mięsaki mogą znajdować się bardzo głęboko w ciele. Z tego powodu często nie są od razu widoczne. Najczęstszy objaw, który wskazuje na rozwój tego rodzaju nowotworu, to pojawienie się guzka pod skórą.
Zwróć jednak uwagę na fakt, że wyczuwalny guzek czy zgrubienie to nie zawsze mięsak. Czasami może być to otaczająca go tkanka, w której rozwija się stan zapalny wywołanym rozrostem guza.
Przeczytaj również: Nowotwór skóry: niepokojące objawy
Diagnostyka i leczenie mięsaka
Kiedy lekarz podejrzewa występowanie mięsaka, zleci wykonanie badań z dziedziny diagnostyki obrazowej, które umożliwią rozpoczęcie procesu diagnostycznego. Może poprosić o wykonanie badania ultrasonograficznego, rezonansu magnetycznego (MRI) lub tomografii komputerowej (CT).
Kiedy uzyskane wyniki potwierdzają obecność procesów nowotworowych, następny krok stanowi wykonanie biopsji. Dzięki temu lekarz będzie w stanie postawić jednoznaczną diagnozę, która może potwierdzić lub wykluczyć obecność mięsaka.
W przypadku potwierdzenia obecności mięsaka istnieją następujące sposoby leczenia:
- Operacja: Wiele mięsaków można zamrozić i usunąć podczas operacji. Takie rozwiązanie umożliwia natychmiastowe pozbycie się guza za jednym razem.
- Radioterapia: To działanie towarzyszące operacji, które podejmuje się, gdy zamrażanie nie przynosi oczekiwanych skutków.
- Chemioterapia: W przypadku mięsaków nie zawsze trzeba uciekać się do tej formy leczenia. Jednak lekarze zazwyczaj zalecają ją, gdy pacjent ma guzy w zaawansowanym stadium rozwoju lub w miejscu, do którego jest trudno dotrzeć.
- Immunoterapia: To dość nowy sposób leczenia, ale wykorzystywanie leków biologicznych w walce z nowotworem jest dość obiecujące. Immunoterapia próbuje spowolnić i wyeliminować procesy, które wykorzystują komórki nowotworowe, aby blokować odpowiedź immunologiczną organizmu. Jednak leki do immunoterapii są drogie i nie zawsze są dostępne w każdym miejscu na świecie.
Podsumowanie
Na samym końcu należy podkreślić, że pojawienie się guzka, obojętnie w którym miejscu na ciele, powinno skłonić Cię do wizyty u lekarza. Musisz udać się do niego, aby był w stanie przeprowadzić wszystkie konieczne badania.
Nie zamartwiaj się za bardzo, jeśli zauważysz, że pod Twoją skórą powstał guzek, ale koniecznie skonsultuj się z lekarzem. Zbyt późno postawiona diagnoza spowolni cały proces doboru i rozpoczęcia terapii, którą należy stosować w przypadku walki z nowotworem.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Von Mehren, Margaret, et al. “Soft tissue sarcoma, version 2.2018, NCCN clinical practice guidelines in oncology.” Journal of the National Comprehensive Cancer Network 16.5 (2018): 536-563.
- Ratan, Ravin, and Shreyaskumar R. Patel. “Chemotherapy for soft tissue sarcoma.” Cancer 122.19 (2016): 2952-2960.
- Heslin, Martin J., et al. “Core needle biopsy for diagnosis of extremity soft tissue sarcoma.” Annals of surgical oncology 4.5 (1997): 425-431.