Jak roznosi się węgorczyca i jakie są jej objawy?

Pacjenci o niskiej odporności są bardziej podatni na komplikacje spowodowane tą chorobą. Dotyczy to nosicieli wirusa HIV lub leczonych sterydami.

Węgorczyca to choroba pasożytnicza powodowana przez Strongyloides stercoralis – patogeny reprodukujące się w ludzkim jelicie. Wprawdzie większość przypadków ma lekki przebieg, ale u pacjentów o obniżonej odporności zakażenie może prowadzić nawet do śmierci.

To problem zdrowia publicznego obecny głównie w krajach rozwijających się, chociaż można spotkać ogniska choroby także w innych miejscach na świecie. Czytaj dalej!

Objawy

Pacjent z węgorczycą może mieć wiele niespecyficznych objawów klinicznych. Dlatego też diagnostyka jest długotrwała, szczególnie jeśli pacjent pochodzi ze strefy endemicznej.

Częste objawy to rozproszony ból brzucha, krew w kale, biegunka i okazjonalne wymioty. Poza dolegliwościami ze strony układu trawiennego może pojawić się ogóle złe samopoczucie, wysypka i niewyjaśniony spadek wagi.

Osoby o obniżonej odporności mają cięższe objawy. Wyjaśniamy to dokładniej poniżej.

Przyczyny

Infekcja pasożytem Strongyloides stercoralis to przyczyna choroby. Ten typ mikroorganizmów ma kilka cyklów życiowych, podczas których ciągle zmienia formę, o ile warunki do rozmnażania są odpowiednie.

Co ciekawe, S. stercoralis może rozwijać się w organizmie ludzkim. By infekcja utrzymywała się miesiącami czy latami nie jest konieczne powtórzenie zakażenia – pasożyt reprodukuje się w ciele człowieka.

Oznacza to, że wiele przypadków węgorczycy w Europie to skutek zakażeń w innych krajach, jak podają badania. Ma to związek ze zmianami warunków życia w otoczeniu wiejskim.

Czynniki ryzyka

Poza organizmem człowieka pasożyt ten bytuje w ziemi. Zwykle spotyka się go w miejscach, gdzie ludzie mają zwyczaj defekować na dworze. Pasożyt dostaje się do organizmu przez skórę osób chodzących boso po zanieczyszczonym podłożu. Następnie trafia do krwi i do układu oddechowego.

Potem lokuje się w układzie trawiennym, gdzie napotyka na doskonałe warunki do rozmnażania się. Oto najważniejsze czynniki ryzyka infekcji:

• Życie na obszarach wiejskich.
• Złe warunki społeczno-ekonomiczne.
• Obniżona odporność.

Węgorczyca: diagnostyka

Lekarza korzystają z różnych metod diagnostycznych. Należą do nich:

• Badanie biometryczne krwi: wykazuje zwiększenie ilości eozynofili we krwi. Ten typ komórek odpowiada za reakcję organizmu na infekcję.
• Badanie kału: chociaż może okazać się bezskuteczne, istnieją techniki wykrywania pasożyta. Jedna z nich to metoda Baermanna.
• ELISA: to technika biologii molekularnej, która jest w stanie wykrywać przeciwciała odpowiedzialne za reakcję na pasożyty.

Leczenie

Istnieją różne metody leczenia tej choroby. Konieczne jest też monitorowanie innych chorób powodujących obniżenie odporności.

Najczęściej przepisywane leki to:

• Iwermektyna.
• Tiabendazol.
• Albendazol.

Węgorczyca: potencjalne komplikacje

Gdy układ odpornościowy pacjenta jest osłabiony, pasożyt namnaża się w przyspieszonym tempie. W konsekwencji pojawia się tak zwany zespół hiperinfekcji, przy którym pasożyty przedostają się przez ściany jelit.

Następnie docierają one do organów takich jak mózg, wątroba i układ moczowy. Pojawia się wówczas biegunka, silny ból, gorączka i ciągłe zmęczenie.

Objawy kliniczne pojawiają się po epizodzie związanym z obniżeniem odporności, na przykład po kuracji kortykosterydami.

Rokowania i profilaktyka

U niewielu pacjentów choroba ma ostry przebieg. U wielu latami nie pojawiają się żadne objawy, gdyż pasożyt lokuje się i rozmnaża w jelicie ludzkim.

Mimo to, ze względu na potencjalne komplikacje, jakie może wywołać w trudniejszych przypadkach, w niektórych strefach rekomenduje się wczesną diagnostykę węgorczycy przez rozpoczęciem kuracji sterydami.

Inne środki prewencyjne to noszenie specjalnego obuwia na obszarach wiejskich, odpowiednia higiena osobista i edukowanie dzieci na temat potencjalnego ryzyka związanego z wkładaniem brudnych rąk do buzi podczas zabawy na dworze.

Węgorczyca: choroba pasożytnicza, która może doprowadzić do śmierci

Mimo że większość przypadków odnotowuje się w krajach rozwijających się, istnieją także strefy endemiczne w krajach rozwiniętych. Odpowiednia promocja nawyków higienicznych powinna wystarczyć, by zapobiegać węgorczycy. W razie pojawienia się objawów należy zgłosić się do lekarza.