Holter: na czym polega to badanie?
Wykonywanie elektrokardiogramu w sposób ambulatoryjny, czyli podczas wykonywania codziennych czynności przez pacjenta, nie jest czymś zupełnie nowym. Pomysł holtera został wprowadzony w 1961 roku przez lekarza o nazwisku Norman J. Holter.
Ze względu na swojego wynalazcę rejestracja czynności serca przez co najmniej 24 godziny określana jest jako holter. Rejestracja odbywa się za pomocą małego urządzenia, które osoba nosi przymocowane do ciała przez określony czas.
Do czego służy holter?
Holter pozwala na rejestrację czynności serca w czasie rzeczywistym i podczas wykonywania czynności dnia codziennego. Na tym polega jego znaczenie i potencjał, jaki ma dla diagnozy stawianej przez kardiologów.
Z reguły holter zleca specjalista kardiolog po wykonaniu konwencjonalnego elektrokardiogramu w gabinecie. Planuje takie badanie, jeśli istnieją wątpliwości lub podejrzewa się patologię, którą można wywnioskować tylko na podstawie danych długoterminowych.
Długoterminowy dziennik aktywności serca można ponadto rejestrować na trzy sposoby: ciągły, przerywany i analityczny:
- Ciągły: dzięki systemowi podobnemu do tego używanego w elektrokardiogramie gabinetowym rejestruje się bicie serca na taśmie analogowej.
- Przerywany: nie rejestruje się całych dwudziestu czterech godzin pracy holtera, ale z góry ustalone okresy.
- Analityczny: odbywa się w czasie rzeczywistym, w którym wykonuje się stały elektrokardiogram dla każdego uderzenia serca, jakie nastąpiło w czasie trwania badania. Informacje są następnie digitalizowane w pamięci półprzewodnikowej.
Jak wykonuje się holter?
Badanie nie powoduje bólu u pacjenta. Zasadniczo polega ono na podłączeniu elektrod do klatki piersiowej pacjenta w postaci plastrów, które przykleja się do skóry. Nie są inwazyjne i nie wnikają do wnętrza organizmu.
Plastry są ponadto połączone kablami z urządzeniem, które będzie rejestrować i zapisywać informacje. Jest to niewielkie urządzenie, które zmieści się w kieszeni, można je też przypiąć do ramienia na przykład przy pomocy przeznaczonej do tego specjalnej uprzęży.
Podstawową ideą jest to, aby pacjent wykonywał wszystkie codzienne czynności w normalny sposób. Całodobowa rejestracja pozwala zrozumieć, co dzieje się w jego sercu podczas zwykłych życiowych zajęć. Dlatego też nie należy zdejmować Holtera ani odłączać go od ciała przez cały czas ustalony dla badania.
Wraz z obsługą urządzenia pacjent powinien rejestrować również swoje codzienne czynności wraz z harmonogramem. Pozwoli to lekarzowi powiązać zdarzenia zarejestrowane w holterze z tym, co pacjent robił w tym konkretnym momencie.
Ważne jest również odnotowanie objawów, które mogą pojawić się podczas badania holterem. Jeśli pacjent odczuwał jakikolwiek rodzaj bólu, duszności lub kołatanie serca, ważne jest, aby zapisać objaw i godzinę.
Po zakończeniu rejestracji pacjent wraca do kardiologa w celu usunięcia urządzenia i pobrania informacji. W celu postawienia diagnozy porównuje się to, co zapisał holter z notatkami i pacjenta.
Może Cię zainteresować również ten temat: Serce i jego kondycja – 7 objawów, które Cię zaniepokoją
Wskazania Holtera
Nasuwa się więc logiczne pytanie, czy każdy, kto miał w rodzinie problemy kardiologiczne, albo sam ich doznaje, powinien wykonać badanie Holtera? Odpowiedź brzmi: nie. Istnieją dokładne wskazania co do tego, kto odniesie korzyści z tego specjalistycznego monitoringu.
Holter zleca się na ogół u osób z arytmiami. Arytmia to nieregularny rytm bicia serca. Holter może dostarczyć cennych informacji w przypadku osób doświadczających omdlenia bez wyraźnej przyczyny.
Czasami kardiolog prosi o monitor holterowski po wykonaniu EKG w gabinecie. To pierwsze podstawowe badanie mogło nie być rozstrzygające. Czasem podejrzewa się też jakiś stan, który nie został jednak wykryty w krótkim okresie podczas EKG w gabinecie.
Ponadto istnieją choroby serca, które zwiększają ryzyko wystąpienia arytmii w najbliższej przyszłości, takie jak zwiększenie rozmiaru serca. Ten stan, zwany przerostem mięśnia sercowego, jest regularnie badany za pomocą Holtera.
Aby być na bieżąco, przeczytaj również ten artykuł: Serce – poznaj 7 nawyków, które mu szkodzą
Opieka podczas zabiegu
Stosowanie Holtera nie powoduje zbytnich negatywnych skutków. Pewne podrażnienie można zarejestrować tylko w tych obszarach skóry, w których umieszczone są elektrody. Po usunięciu plastrów podrażnienie skóry znika w krótkim czasie.
Podczas pracy urządzenia pacjent musi wykonywać szereg czynności pielęgnacyjnych. Są minimalne, ale przestrzeganie ich pozwoli uniknąć błędów w rejestrze lub możliwych komplikacji.
Chociaż urządzenie powinno być używane w trakcie wszystkich codziennych czynności, osoba nie powinna brać prysznica w czasie badania. Ze względów oczywistych: nie należy moczyć elektrod. Z drugiej strony ważne jest, aby trzymać się z dala od źródeł magnetyzmu i wysokiego napięcia, aby nie zaburzyć wyniku.
Dotyczy to kuchenek mikrofalowych, elektrycznych szczoteczek do zębów i wykrywaczy metali.
Jeśli potrzebujesz Holtera, nie powinno to być powodem do niepokoju. O wszystkich niezbędnych czynnościach, o które należy zadbać, poinformuje Cię kardiolog. Z kolei brak istotnych skutków ubocznych to kolejny powód, aby się nie bać.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- DiMarco, John P., and John T. Philbrick. “Use of ambulatory electrocardiographic (Holter) monitoring.” Annals of internal medicine 113.1 (1990): 53-68.
- Gámiz, José Luis Palma, and J. L. Palma. Electrocardiografía de Holter: bases prácticas y aplicaciones clínicas. CAPITEL EDITORES, 1983.
- Bleifer, Selvyn B., et al. “Diagnosis of occult arrhythmias by Holter electrocardiography.” Progress in cardiovascular diseases 16.6 (1974): 569-599.
- Fernández, Mercè Fontanals. “Nuevos dispositivos de estimulación cardiaca y electrofisiología: Marcapasos sin cables, desfibrilador automático implantable subcutáneo y holter subcutáneo inyectable.” Enfermería en cardiología: revista científica e informativa de la Asociación Española de Enfermería en Cardiología 71 (2017): 47-52.
