Hioscyna: zastosowania i skutki uboczne

Hioscyna to lek znany też pod innymi nazwami, takimi jak skopolamina lub butylobromek hioscyny. Łagodzi bóle i dyskomfort brzucha, skurcze menstruacyjne i inne spazmatyczne dolegliwości układu pokarmowego.

Od dziesięcioleci hioscyna jest jednym z najpowszechniejszych sposobów leczenia kolki nerkowej, stosowana samodzielnie lub z metamizolem.

Należy pamiętać, że hioscyna nie jest lekiem przeciwbólowym, jak leki z grupy NLPZ – jej celem jest uniknięcie przyczyny bólu: samych skurczów mięśni.

Z tego powodu hioscyna jest lekiem przeciwskurczowym. Jest alkaloidem występującym w niektórych roślinach z rodzaju Duboisia, takich jak Duboisia myoporoides.

Jak hioscyna wpływa na organizm?

Sole pochodzące z hioscyny, takie jak butylobromek hioscyny, są lekiem antycholinergicznym o wysokim powinowactwie do receptorów muskarynowych. Występują one w komórkach mięśni gładkich przewodu pokarmowego.

Kiedy ten lek wchodzi w reakcję z receptorami, hioscyna wywołuje efekt spazmolityczny, czyli rozkurczowy. Może również wiązać się z receptorami nikotynowymi, powodując blokadę zwojową.

Zastosowania hioscyny

Poniżej pokażemy różne zastosowania hioscyny, a także jej dawkowanie:

• Leczenie wrzodów trawiennych: U dzieci i dorosłych powyżej 12 roku życia przyjmować 20 mg do 4 razy dziennie. W przypadku dzieci w wieku od 6 do 12 lat należy zmniejszyć dawkę do 5-10 mg do 3 razy dziennie. Wreszcie, niemowlęta i dzieci poniżej 6 roku życia mogą przyjmować dawkę 0,3-0,6 mg / + kg od 3 do 4 razy dziennie. Maksimum to 1,5 mg / kg.
• Przeciwskurczowo: Dorośli przyjmują 20 mg doustnie do 4 razy dziennie.
• Uzupełniająco dla zespołu jelita drażliwego i innych zaburzeń żołądkowo-jelitowych: Podobnie jak przy poprzednim zastosowaniu, dorośli przyjmują doustnie 20 mg do 4 razy dziennie.

Przeczytaj także: Zespół jelita drażliwego – wylecz herbatą imbirowo-rumiankową

Farmakokinetyka: co dzieje się z hioscyną w organizmie?

Farmakokinetyka obejmuje procesy wchłaniania, dystrybucji, metabolizmu i wydalania leku. W tym sensie hioscyna jest lekiem doustnym o niskiej biodostępności. Innymi słowy, jest to procent leku dostępny w momencie wprowadzenia po przyjęciu pełnej dawki. Do krążenia trafia tylko 1% dawki doustnej.

Jednak nie dotyczy to działania na receptory muskarynowe w przewodzie pokarmowym. Tutaj lek działa lokalnie. Ponadto hioscyna nie przenika przez barierę krew-mózg. Dlatego nie ma działania cholinergicznego na ośrodkowy układ nerwowy.

Skutki uboczne

Jak każdy lek, hioscyna również wywołuje skutki uboczne. Według Hiszpańskiej Agencji ds. Leków i Produktów Zdrowotnych nie należy ich bagatelizować.

Skutki uboczne to wszystkie niepożądane objawy, które pojawiają się podczas przyjmowania leku. Oto najczęstsze skutki uboczne stosowania hioscyny:

• Zaparcia
• Suchość w ustach
• Trudności w oddawaniu moczu
• Mdłości
• Zawroty głowy
• Niewyraźne widzenie

Z drugiej strony, chociaż nie są one zbyt częste, Collaborating Centre of the National Administration of Medicines, Food and Medical Technology of Argentina stwierdza, że ​​reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić wraz z niektórymi z następujących objawów:

• Swędzenie
• Pokrzywka
• Nudności i wymioty
• Trudności w oddychaniu

W rzeczywistości wszystkie te objawy mogą wymagać natychmiastowej pomocy medycznej. W przypadku ich wystąpienia należy jak najszybciej skorzystać z pomocy lekarza.

Dowiedz się więcej: Co to jest omdlenie i jakie są jego typy?

Zawsze konsultuj się z profesjonalistami

Hioscyna to lek antycholinergiczny, który leczy przewód pokarmowy, moczowo-płciowy i drogi żółciowe. Pomimo niskiej biodostępności, po podaniu doustnym wykazuje duże powinowactwo tkankowe do receptorów muskarynowych mięśni gładkich. To wydaje się wyjaśniać stosunkowo niewiele skutków ubocznych.

Należy jednak pamiętać, że w niektórych przypadkach skutki uboczne mogą być poważne i wymagać natychmiastowej pomocy lekarskiej. Dlatego przez zażyciem hioscyny warto porozmawiać z lekarzem na temat jej stosowania.