Dlaczego niektóre dzieci oddalają się od rodziców?

Brak komunikacji w okresie wychowania, a nawet traumatyczne doświadczenia mogą być przyczyną, dla której część dzieci decyduje się zapomnieć o swoich rodzicach. Przyjrzyjmy się bliżej niektórym przyczynom, które mogą do tego prowadzić oraz sposobom wzmacniania więzi z rodzicami w wieku dorosłym.
Dlaczego niektóre dzieci oddalają się od rodziców?

Ostatnia aktualizacja: 27 marca, 2025

W okresie wchodzenia w dorosłość dynamika rodziny często ulega znaczącym zmianom. Jedną z rzeczywistości, która pojawiła się w dzisiejszym społeczeństwie, jest fakt, że dzieci oddalają się od rodziców. Jest to złożone zjawisko, które zasługuje na dogłębne zbadanie.

Istnieje wiele przyczyn tego zdarzenia, począwszy od sytuacji takich jak trauma lub różnice w przekonaniach, po wpływ innych ważnych osób i przyjaciół. Chociaż to wyobcowanie może powodować niepokój, zrozumienie pochodzenia tego problemu i jego konsekwencji może rzucić światło na tę kwestię.

Dzieci oddalają się od rodziców – przyczyny

Zanim przejdziemy do głównych przyczyn dystansowania się dzieci, należy pamiętać, że zjawiska tego nie należy interpretować jedynie jako zaniedbania odpowiedzialności. Może to być również wyraz rozwoju osobistego, w którym dzieci szukają swojego głosu, niezależności i szczęścia.

Mając to na uwadze, podzielimy się z Tobą kilkoma sytuacjami, które często są przyczyną takich rodzinnych „rozpadów”. Pomogą Ci one ocenić sytuację i podjąć działania mające na celu wzmocnienie komunikacji w rodzinie.

Uważamy, że spodoba Ci się również ten artykuł: Ktoś Cię okłamuje? Jak go potraktować?

Traumatyczne przeżycia i potrzeba nabrania dystansu

Relacja między rodzicami a dziećmi ma kluczowe znaczenie w kształtowaniu tożsamości i postrzegania siebie. Jednak gdy traumatyczne doświadczenia naznaczą dzieciństwo, więź ta może stać się krucha. Czasami dzieci dystansują się, aby zagoić rany z przeszłości. W tym procesie poszukiwanie niezależności przeplata się z potrzebą ustalenia zdrowych granic. Pozwala to chronić swój dobrostan emocjonalny.

Badania wykazały, że najczęstszymi przyczynami traum mogą być separacja rodziców czy śmierć bliskich członków rodziny. Inne to przemoc w rodzinie i problemy z używaniem substancji psychoaktywnych. Również bycie bohaterem lub mieszkanie z osobą niepełnosprawną nie pozostaje bez znaczenia. Środowisko rodzinne również odgrywa kluczową rolę. Słaby lub niezdrowy system rodzinny może prowadzić do wycofania się i poczucia samotności w wieku dorosłym.

Separacja rodziców powoduje inne czynniki problematyczne, takie jak manipulowanie dziećmi w celu wysuwania roszczeń w stosunku do drugiego rodzica. Gdy jedna ze stron znajdzie nowego partnera, u dziecka może to doprowadzić do wyobcowania. Sposób radzenia sobie z separacją i sposób nawiązywania komunikacji między rodzicami i dziećmi w tym procesie może mieć głęboki wpływ na ewolucję relacji między nimi.

Przymusowa migracja i odległość geograficzna

W coraz bardziej zglobalizowanym świecie możliwości zatrudnienia, konflikty polityczne i społeczne, a także inne czynniki mogą skłonić ludzi do zamieszkania w miejscach odległych od ich miejsca pochodzenia. Sytuacja ta, choć często nieunikniona, może mieć głęboki wpływ na relacje rodzinne.

Przymusowa migracja, wynikająca z sytuacji takich jak konflikt zbrojny, prześladowania polityczne lub klęski żywiołowe, może prowadzić do nagłej separacji rodziców i dzieci. Potrzeba poszukiwania bezpieczeństwa i lepszego życia może prowadzić do rozproszenia się członków rodziny do różnych regionów, a nawet krajów. Prowadzi to do zerwania bliskich kontaktów i niemożności utrzymania więzi.

Z drugiej strony odległość geograficzna może również wynikać z możliwości zatrudnienia w odległych obszarach. Często dzieci przeprowadzają się do różnych miast lub krajów, aby realizować swoje cele zawodowe i edukacyjne. Aspekt ekonomiczny również odgrywa tu kluczową rolę, gdyż koszt przelotu i inne wydatki związane z podróżą mogą utrudniać regularne odwiedzanie rodziców mieszkających daleko.

Dzieci oddalają się od rodziców – różnice w wartościach i ciągłe spory

Dorosłe życie niesie ze sobą kształtowanie osobistych wartości i przekonań, które mogą odbiegać od tych wpajanych w procesie wychowania. Kiedy wizyty z rodzicami wywołują ciągłe kłótnie, niektóre dzieci mogą przestać ich odwiedzać, aby uniknąć niepotrzebnego napięcia. W tym procesie uczą się wyznaczać granice i chronić własny spokój ducha.

Różnice zwykle pojawiają się już od okresu dojrzewania, ponieważ to właśnie na tym etapie dziecko szuka niezależności, wykraczającej poza więź przywiązania, która wykształciła się w procesie wychowania. To tam klimat rodzinny i szacunek ze strony rodziców mają największy wpływ na ustalenie, jak będą wyglądać relacje w przyszłości.

Badania są pod tym względem pozytywne. Pokazują, że różnica pokoleniowa ma coraz mniejszy wpływ na rozpad rodziny. W odróżnieniu od poprzednich dekad przepaść ideologiczna między rodzicami a dziećmi jest coraz mniejsza, gdyż tematy takie jak religia, polityka i seksualność, które były uznawane za tabu, są teraz otwarte.

Podoba Ci się ten artykuł? Możesz także przeczytać: 7 szkodliwych skutków rozwodu w życiu dzieci

Dzieci oddalają się od rodziców – konflikty z partnerami i napięcia

Miłość i romantyczne relacje mogą powodować komplikacje w więzi między rodzicami i dziećmi. Zderzenia wartości i trudności w akceptacji partnera mogą powodować stopniowe dystansowanie się. Opór rodziców wobec związku lub niezadowolenie partnerów z rodziny bliskiej osoby mogą wywierać presję na więzi rodzinne. U niektórych powoduje to zmniejszenie częstotliwości wizyt.

Dzieci oddalają się od rodziców – problemy psychiczne i osobowość

Kontekst rodzinny może być trudny dla dzieci zmagających się z problemami psychicznymi lub mających trudną osobowość – a zwłaszcza dla dzieci, których rodzice mają takie problemy. Złożona dynamika pojawiająca się w takich przypadkach może negatywnie wpłynąć na relacje z rodzicami. Zaburzenia osobowości i inne schorzenia mogą wpływać na podejmowane decyzje, przyczyniając się do utrzymywania dystansu jako środka ochronnego.

Wykazano, że brak jedności i komunikacji w rodzinie może być odzwierciedleniem przypadków depresji u rodziców i zwykle skutkuje problemami emocjonalnymi i behawioralnymi u dzieci, co generuje postępujący rozpad relacji.

Preferencje rodziców i ulubione rodzeństwo

Dynamika „złotych” lub faworyzowanych dzieci może wywołać urazę i konflikt w rodzinie. Kiedy rodzice faworyzują jedno dziecko kosztem innych, więzi rodzinne mogą ucierpieć, a równość w rodzinie może zostać zagrożona. Poczucie bycia gorszym może mieć wpływ na decyzję niektórych dzieci o zdystansowaniu się od rodziców. Robią to w celu odnalezienia własnej tożsamości i wartości poza tym schematem.

Znaczenie równowagi i komunikacji

Chociaż separacja między rodzicami a dziećmi może mieć różne przyczyny, niezwykle ważne jest zachowanie zrównoważonej perspektywy. Uznanie, że współczesne życie rodzinne niesie ze sobą wyzwania i możliwości, pozwala obu stronom zastanowić się nad swoją rolą w związku. Otwarta i szczera komunikacja, podczas której dzielimy się obawami i oczekiwaniami, może utorować drogę do wzajemnego zrozumienia i przedefiniowania relacji w kategoriach dorosłych.

Uważamy, że ten artykuł również może Cię zainteresować: Cztery wskazówki, jak rozmawiać szczerze i z empatią

Jak utrzymać zdrowe relacje, gdy ponownie spotykasz się z członkami rodziny

Pojednanie i wzmocnienie więzi między rodzicami i dziećmi jest celem pożądanym dla obu stron. Aby to osiągnąć, konieczne jest stworzenie solidnych podstaw komunikacji i wzajemnego zrozumienia. Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci w pełni wykorzystać wspólnie spędzony czas.

  • Utrzymuj otwartą komunikację: wyrażaj swoje myśli i uczucia uczciwie i z szacunkiem. Aktywnie słuchaj drugiej strony i pozwól jej wyrazić jej własny punkt widzenia.
  • Ustal jasne oczekiwania: przed spotkaniem przedyskutuj kwestie, które mogą wywołać konflikt podczas wizyty i ustal granice, które zapewnią pokój w rodzinie.
  • Szukaj wzajemnego szacunku: uznawaj różnice i indywidualne punkty widzenia, unikaj osądów i ciągłej krytyki.
  • Szukaj czasu wartościowego: zamiast skupiać się na liczbie wizyt, nadaj priorytet jakości wspólnie spędzonego czasu. Angażuj się w znaczące zajęcia i ciesz się wspólnymi chwilami.
  • Wyrażaj wdzięczność: doceniaj wysiłki i poświęcenia każdego członka rodziny. Utrzymuj stan wdzięczności za miłość i wsparcie.

Relacja rodzic-dziecko to złożony taniec miłości, wyzwań i osobistej ewolucji. Choć przyczyny separacji mogą być różne, zawsze istnieje możliwość odbudowania więzi. Przyjmując otwartą, empatyczną i zaangażowaną postawę, możliwe jest kultywowanie pielęgnującego i znaczącego związku, który przetrwa lata.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Cantón-Cortés, D., Cortés Arboleda, M. D., & Cantón Duarte, J. (2010). Experiencias traumáticas, ambiente familiar y ajuste psicológico. Revista INFAD de Psicología International Journal of Developmental and Educational Psychology, 1(1), 363-369. https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=349832324039
  • Montañés-Sánchez, M., Bartolomé-Gutiérrez, R., Montañés-Rodríguez, J., Parra-Casado, M. (2008). Influencia del contexto familiar en las conductas adolescentes. Revista de la Facultad de Educación de Albacete. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=3003557
  • Weissman, M. M., Wickramaratne, P., Nomura, Y., Warner, V., Pilowsky, D., & Verdeli, H. (2006). Offspring of depressed parents: 20 years later. The American journal of psychiatry163(6), 1001–1008. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16741200/

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.