Czym są ropnie wewnątrzbrzuszne?

Ropnie w jamie brzusznej powstają głównie operacjach, urazach lub chorobach, które powodują infekcję i obrzęk. Przeczytaj o nich więcej w naszym artykule.

Ropnie wewnątrzbrzuszne oznaczają ropę znajdującą się w jamie brzusznej. Mogą być one zlokalizowane w dowolnym miejscu na brzuchu. Tworzą się głównie po operacji, urazie lub chorobach, które powodują infekcje i obrzęki brzucha (szczególnie zapalenie otrzewnej).

Ropnie wewnątrzbrzuszne i ich najważniejsze przyczyny

Niektóre z przyczyn ropni wewnątrzbrzusznych to:

• zakażenia spowodowane zapaleniem narządów, takich jak pęcherzyk żółciowy czy wyrostek robaczkowy lub perforacja przewodu pokarmowego,
• ciężki uraz brzucha,
• zakażenie po operacji brzucha.

Objawy

Najczęstszymi objawami ropni wewnątrzbrzusznych są ogólne złe samopoczucie, gorączka i ból brzucha. Czasami gdy lekarz przeprowadza badanie fizykalne, może wyczuć guzki w jamie brzusznej.

Ropnie w jamie brzusznej mogą utworzyć się w ciągu tygodnia od perforacji przewodu pokarmowego lub zapalenia otrzewnej. Jednak ropnie pooperacyjne mogą pojawić się dopiero po dwóch do trzech tygodni po zabiegu, rzadziej po kilku miesiącach.

Chociaż objawy są różne, większość ropni powoduje gorączkę i ból brzucha. Objawy mogą być łagodne lub ciężkie. Dość powszechne są nudności, jadłowstręt i utrata masy ciała. Inne rodzaje ropni, takie jak woreczek odbytniczo-maciczny, mogą powodować biegunkę.

Jeśli ropień utworzy się blisko pęcherza, może również prowadzić do pilnego oddawania moczu. Ropnie podfreniczne mogą również powodować objawy w klatce piersiowej, takie jak kaszel, ból i duszność. Miejsce, w którym znajduje się ropień, może być nadwrażliwe. Duże ropnie mogą przypominać grudki pod skórą.

Rodzaje ropni w jamie brzusznej

Ropnie wewnątrzbrzuszne są klasyfikowane jako dootrzewnowe, zaotrzewnowe lub trzewne. Ropnie brzucha często pojawiają się po perforacji przewodu pokarmowego lub przy raku okrężnicy.

Inne powstają z powodu rozprzestrzeniania się infekcji lub wtórnego stanu zapalnego w takich przypadkach jak zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie uchyłka, choroba Leśniowskiego-Crohna, zapalenie trzustki, zapalenie narządów miednicy mniejszej lub jakikolwiek stan powodujący ogólne zapalenie otrzewnej.

Kolejnym znaczącym czynnikiem ryzyka jest chirurgia brzucha, szczególnie zabiegi dotyczące układu trawiennego. Otrzewna może zostać zanieczyszczona podczas lub po operacji.

Nieleczone ropnie brzuszne mogą uszkodzić sąsiednie struktury i naczynia, co może prowadzić do krwawienia lub zakrzepicy. Mogą również pękać w jelicie lub otrzewnej, a nawet tworzyć przetokę skórną lub moczowo-płciową. Nisko umiejscowiony ropień wewnątrzbrzuszny może także zejść do uda.

Diagnoza

Specjaliści medyczni zwykle używają tomografii komputerowej do wystawienia diagnozy. Technika ta pozwala im również wybrać najlepszy sposób na osuszenie ropnia i leczenie infekcji.

Rezonans magnetyczny (MRI) to kolejny bardzo dokładny test obrazowania, który jest stosowany w niektórych sytuacjach. Istnieją także inne prostsze testy, takie jak USG brzucha. Jednak jakość obrazów nie jest tak dobra jak w przypadku MRI.

Leczenie

Leczenie ropni wewnątrzbrzusznych polega na drenażu ropy i podawaniu antybiotyków. Obejmuje to stosowanie leków i drenaż przezskórny lub chirurgiczny.

Niemal wszystkie przypadku ropni w jamie brzusznej wymagają drenażu, który wykonuje się chirurgicznie lub przez cewniki.

Specjaliści medyczni mogą odprowadzać ropę przezskórnie, kierując się technikami obrazowania, takimi jak ultradźwięki. W niektórych poważniejszych przypadkach konieczny może być drenaż chirurgiczny, który wymaga operacji na sali operacyjnej.

Gdy ubytki ropnia są duże, a obszar drenażu nie przechodzi przez niezanieczyszczone narządy, dobrą opcją jest również drenaż przez cewniki. Co więcej, można zastosować tę metodę również wtedy, gdy źródło infekcji jest kontrolowane, a ropa jest wystarczająco płynna, by przemieścić się przez cewnik.

Antybiotyki mogą ograniczać rozprzestrzenianie się infekcji przez krew i powinno się je podawać przed i po interwencji. Leczenie często wymaga podania leków wspomagających gojenie flory jelitowej, takich jak gentamycyna i metronidazol.