Ćwiczenia budujące zaufanie dla dzieci, nastolatków i dorosłych
Ćwiczenia budujące zaufanie poprawiają zarówno wyniki indywidualne, jak i osiągnięcia całej grupy. W tym niezwykle interesującym artykule przybliżymy pięć z nich.
Pewność siebie to niezwykle istotny aspekt naszego zdrowia psychicznego. Bez niej możesz czuć się niepewnie w nowych okolicznościach lub w grupie. Dlatego też ćwiczenia budujące zaufanie powinny być wykonywane w grupie, ponieważ odczuwanie komfortu w otoczeniu innych osób odgrywa kluczową rolę.
Zaufanie nie pozwala nam nie tylko tworzyć przyjemne i bezpieczne przestrzenie, ale również wpływa korzystnie na interakcje z innymi ludźmi. Aby zrozumieć jego znaczenie, powinnaś pomyśleć o tym jak się czujesz i o odczuciach fizycznych, które u siebie obserwujesz, gdy znajdujesz się w nieznanym otoczeniu.
Z pewnością przypominasz sobie swoje napięte ciało i umysł wypełniony zmartwieniami. Teraz pomyśl o tym jak zmienia się Twoje samopoczucie, gdy przebywasz z osobą, którą znasz. Zapewne czujesz się zupełnie inaczej!
Pamiętaj jednak, że zaufanie nie pojawia się z dnia na dzień, ponieważ wymaga czasu i stopniowego podejścia. To sprawia, że ćwiczenia budujące zaufanie mogą stać się dobrą bazą do jego zbudowania.
Ćwiczenia budujące zaufanie dla osób w każdym wieku
Ćwiczenia budujące zaufanie można wykonywać zarówno z dziećmi, jak i nastolatkami oraz dorosłymi, ponieważ istnieje w nich element zabawy, który może okazać się zajmujący dla każdej osoby.
Podczas każdego z nich musi być obecna osoba prowadząca. Będzie ona koncentrowała się głównie na dawaniu instrukcji osobom, które biorą w nich udział oraz upewniała się, że wszystko pójdzie zgodnie z planem.
Dlatego też taki moderator musi zwracać uwagę na wszystko, dawać przykład swoim zachowaniem oraz pamiętać o innych umiejętnościach społeczno-emocjonalnych, nad którymi również należy pracować.
1. Upadek w ramiona
To doskonałe ćwiczenie na zaufanie, które poprawia zaufanie między członkami grupy. Aby zacząć je wykonywać, grupa musi podzielić się na pary, zajmując dużą przestrzeń. Do jego przeprowadzenia nie potrzeba żadnych innych materiałów.
Osoba prowadząca zabawę musi upewnić się, że partnerzy są wymieszani. Oznacza to, że nie mogą mieć podobnych cech fizycznych lub postawy ciała.
Partnerzy powinni stanąć naprzeciw siebie, w taki sposób, aby ich czubki palców stykały się ze sobą. Powinni również trzymać się za ręce.
Kiedy wszyscy znajdą się w tej pozycji, moderator powinien dać sygnał, aby partnerzy w parach zaczęli odchylać się do tyłu, jakby mieli upaść. Jednak nie dojdzie do tego, bo ochroni ich przed tym ich partner.
Pośród pierwszych reakcji, jakie wywoła to ćwiczenie, znajdzie się zapewne uczucie braku bezpieczeństwa oraz odrobina lęku. Jednak po jakimś czasie wszyscy członkowie grupy zaczną się rozluźniać. W takim momencie moderator może utrudnić ćwiczenie, polecając wykonać kilka dodatkowych ruchów.
Takie ćwiczenie można zakończyć po upływie określonego czasu lub po wykonaniu dodatkowych wyzwań zaleconych przez osobę prowadzącą.
2. Wiatr i drzewo
To ćwiczenie na zaufanie to odmiana poprzedniego. Aby je wykonać, należy mieć chustę lub opaskę na oczy, a najlepszym miejsce do jego przeprowadzenia będzie otwarta przestrzeń.
Uczestnicy powinni stanąć w kręgu. Jeden z chętnych, który ma zawiązane oczy, powinien stanąć w jego środku. Następnie musi rozluźnić ciało.
Kiedy osoba prowadząca ćwiczenie da znak, reszta grupy zacznie popychać i przesuwać osobę znajdującą się w środku z jednej strony na drugą, jakby przekazywali ją sobie nawzajem. Po kilku ruchach jej miejsce w środku okręgu może zająć kolejny chętny.
Czas trwania ćwiczenia zależy od tego, czy każdy chce znaleźć się w środku okręgu, czy też nie. W przeciwnym razie ćwiczenia może trwać od 15 do 20 minut.
Dowiedz się więcej: Brak zaufania w związku: co robić, gdy jedno nie ufa drugiemu
3. Spacer zaufania
Takie ćwiczenie budujące zaufanie może być wykonywane w parach w otwartej przestrzeni. Musisz rozmieścić w niej przedmioty o nieregularnych kształtach, tworząc również linię startu i mety.
Jeden z partnerów musi mieć zawiązane, oczy, podczas gdy drugi z nich będzie go prowadził w odpowiednim kierunku, aby bezpiecznie dotarł do końca trasy.
Osoba, która ma zawiązane oczy, będzie otrzymywała takie instrukcje jak “Przejdź w prawo”, “Przeskocz przez obręcz” i “Zrób dwa kroki w lewo”, w zależności od tego w jaki sposób ułożono różne przedmioty. Na trasie możesz wykorzystać na przykład obręcze, stożki i liny.
Szacowany czas trwania tego ćwiczenia zależy od zaprojektowanej trasy. Każdy z partnerów musi na zmianę odegrać każdą z ról. Nie ma znaczenia ile czasu zajmie pokonanie całej trasy. Ważne, aby dotrzeć bezpiecznie do jej końca i czuć się pewnie poruszając się do przodu.
Każda z proponowanych dynamik zwiększa poziom zaufania w grupie. Do linii mety można dotrzeć jedynie dzięki współpracy. Oznacza to, że takie ćwiczenie pozwala zrozumieć biorącym w nim udział osobom znaczenie pracy w grupie.
4. Wachlarz pochwał
Aby rozwinąć w danej osobie przekonanie o wartości jej własnych zalet, warto pracować nad jej pewnością siebie. Do przeprowadzenia tego ćwiczenia potrzeba co najmniej sześć osób. Muszą one znajdować się na dużej przestrzeni, która pozwoli im ustawić się w okręgu.
To dynamika, która wymaga wcześniejszej znajomości osób w grupie. Grupie należy zapewnić kawałki papieru oraz długopisy lub ołówki.
Na początku każdy z uczestników musi otrzymać swoją własną kartkę oraz długopis lub ołówek. Osoba prowadząca ćwiczenie poprosi wszystkich o zapisanie swojego imienia. Kiedy skończą, da im sygnał, aby przekazali swoje kartki osobie siedzącej po ich lewej stronie.
Moderator poinformuje, że każda osoba powinna napisać coś pozytywnego lub coś, co lubią w osobie, której imię znajduje się na otrzymanej przez nich kartce. Dodatkowo musi podkreślić, że nie można pisać nic złośliwego ani niewłaściwego.
Kiedy wszyscy uczestnicy skończą pisać coś o innych członkach grupy, moderator zacznie czytać kartki lub poprosi kogoś chętnego, aby to uczynił. Jeśli uczestnicy zgodzą się na to, mogą zagłębić się bardziej w ćwiczenie i napisać coś więcej o każdej z osób.
To ćwiczenie ma poprawić pewność siebie i poczucie własnej wartości bazując na tym, co inni w Tobie widzą.
Kolejny sposób na przeprowadzenie tego ćwiczenia zakłada umieszczenie kartek w pudełku, z którego każdy będzie wyciągał jedną z nich. Następnie role zaczynają się zamieniać.
Może Cię również zainteresować: Zwiększ poczucie własnej wartości dzięki kilku nawykom
5. Powiedz mi co rysujesz
Ostatnie ćwiczenie budujące zaufanie polega na podzieleniu grupy na pary i wręczeniu każdej z nich kartki oraz ołówka. Jeden z partnerów powinien zacząć rysować obrazek, upewniając się, że druga osoba go nie widzi. Będzie miał kilka minut na narysowanie obrazka.
Kiedy wszyscy skończą, osoba prowadząca ćwiczenie da sygnał, aby osoba, która stworzyła rysunek, dawała wskazówki swojemu partnerowi. Pomogą mu one odtworzyć rysunek. Ponieważ ćwiczenie to polega na dawaniu różnych wyjaśnień, pozwala rozwijać i zwiększać umiejętności wyrażania się oraz komunikacyjne.
Ćwiczenie kończy się, kiedy każdy z partnerów odtworzy opisywany rysunek.
Dzielenie się uczuciami, jeden z celów ćwiczeń budujących zaufanie
Kiedy dzieci, nastolatkowie lub dorośli skończą wykonywać te ćwiczenia budujące zaufanie, będą musieli ocenić co czuli, co im się najbardziej podobało oraz co nie do końca przypadło im do gustu. Dzięki temu będą w stanie wyrażać swoje emocje i nimi zarządzać.
Osoba prowadząca ćwiczenia zaprosi uczestników do stworzenia koła i podzielenia się swoimi doświadczeniami. Poza tym bardzo ważną rolę odgrywa wykonywanie ćwiczeń w kontekście oraz zyskanie świadomości odnośnie znaczenia zaufania i dobrych relacji interpersonalnych w grupach.
To pomaga stworzyć atmosferę, w której każdy czuje, że może spokojnie podzielić się swoimi doświadczeniami i zwiększa szacunek wobec innych.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Yáñez Gallardo, Rodrigo, Luis Ahumada Figueroa, and Félix Cova Solar. “Confianza y desconfianza: dos factores necesarios para el desarrollo de la confianza social.” Universitas Psychologica 5.1 (2006): 9-20.
- Valdés, Nelson, et al. “Proceso de cambio psicoterapéutico: análisis de episodios relevantes en una terapia grupal con pacientes adictos.” Psykhe (Santiago) 14.2 (2005): 3-18.
- Avalos, Santiago Maximiliano Troncoso, César Jesús Burgos Dávila, and Jeanette Magnolia López-Walle. “Climas motivacionales, liderazgo y cohesión grupal en contexto deportivo universitario.” Educación Física y Ciencia 17.1 (2015): 1-12.