Biopsja gruczołów ślinowych: kiedy trzeba ją wykonać?
Gruczoły to grupa narządów, które odpowiadają za produkcję i wydzielanie niezbędnych dla organizmu człowieka substancji. Badanie ich anatomii i funkcji pomaga w diagnostyce niektórych chorób. Czy chcesz wiedzieć, kiedy biopsja gruczołów ślinowych będzie konieczna? Tutaj ci to wyjaśnimy.
Gruczoły ślinowe znajdują się w jamie ustnej i w górnej części przewodu pokarmowego, a ich podstawową funkcją jest produkcja śliny potrzebnej do trawienia. Badania potwierdzają, że ze względu na unaczynienie i budowę anatomiczną często ulegają stanom zapalnym i naciekowym. Ich dysfunkcja stanowi sygnał alarmowy, który pozwala podejrzewać pewne zaburzenia.
Co to jest biopsja gruczołów ślinowych?
Z anatomicznego i funkcjonalnego punktu widzenia gruczoły ślinowe dzielą się na większe i mniejsze, czyli dodatkowe . Pierwszą grupę tworzy ślinianka przyuszna, zlokalizowana na mięśniu żwacza. Następnie mamy śliniankę podjęzykową, i śliniankę podżuchwową, zlokalizowaną u podstawy jamy ustnej.
Biopsja gruczołów ślinowych polega na kontrolowanym pobraniu niewielkiego fragmentu tkanki lub całego gruczołu do późniejszego badania histopatologicznego. Ten test mogą wykonywać wyłącznie przeszkoleni specjaliści, w określonych przypadkach.
Kiedy należy wykonać biopsję ślinianek?
W większości przypadków biopsję ślinianek wykonuje się, gdy istnieje kliniczne podejrzenie obecności guza lub procesów naciekowych w tkance. Badania (w języku hiszpańskim) potwierdzają, że guzy gruczołów ślinowych stanowią do 5% guzów głowy i szyi, z których większość ma charakter łagodny.
W tym sensie biopsja gruczołów ślinowych umożliwia określenie rodzaju zmiany i na podstawie tego wyniku ustalenie postępowania medycznego. Podobnie badanie zwykle zaleca się, gdy lekarze podejrzewają proces obturacyjny w drenażu gruczołów.
Z drugiej strony niektórzy autorzy podają, że biopsja gruczołów ślinowych jest jednym z głównych kryteriów rozpoznania zespołu Sjögrena. Jest to przewlekła choroba autoimmunologiczna charakteryzująca się dysfunkcją wydzielania śliny i łez przez gruczoły.
Możesz być zainteresowany: Jak lekarze leczą choroby autoimmunologiczne
Przygotowania do badania
Do wykonania biopsji gruczołu ślinowego za pomocą nakłucia nie potrzeba żadnych specjalnych przygotowań. Zaleca się, aby nie spożywać jedzenia ani napojów przez 6 do 8 godzin przed badaniem.
Ponadto specjalista może wskazać czasowe odstawienie leków przeciwkrzepliwych na kilka dni przed badaniem, jeśli pacjent przyjmuje tego typu środki.
Jak przebiega biopsja gruczołów ślinowych?
Biopsję ślinianek zwykle wykonuje się w gabinecie lekarskim. Techniką z wyboru jest biopsja aspiracyjna cienkoigłowa. Ułatwia pobranie próbki małego gruczołu ślinowego bez wywoływania działań niepożądanych.
Aby pobrać próbkę, miejsce nakłucia należy najpierw oczyścić i wysterylizować alkoholem izopropylowym. Następnie podaje się miejscowy środek znieczulający w celu wyeliminowania bólu w okolicy. Pacjent może poczuć niewielkie ukłucie, a następnie straci czucie.
Po przygotowaniu obszaru specjalista wprowadzi igłę biopsyjną aż do gruczołu ślinowego, który podlega badaniu. Może to powodować lekki ucisk lub dyskomfort przez 1 do 2 minut. Niewielka część tkanki gruczołowej zostanie następnie odessana, usunięta i umieszczona na szkiełku, które zostanie wysłane do laboratorium.
W przypadku biopsji gruczołów ślinowych w kierunku zespołu Sjögrena prawdopodobnie konieczne będzie podanie środka znieczulającego w innym miejscu i pobranie wielu próbek tkanek z różnych gruczołów. Po zabiegu można założyć kilka szwów w miejscu nakłuć. Przez kilka dni po zabiegu okolica może być bolesna i zaczerwieniona.
Dowiedz się więcej: Gęsta ślina: co oznacza i jak temu zaradzić?
Analiza wyników
Wyniki tego badania powinno opisać wyspecjalizowane laboratorium patologiczne. Zwykle tkanka gruczołowa jest nienaruszona i wolna od nieprawidłowych narośli lub śladów zmian nowotworowych.
Jednak czasami biopsja gruczołów ślinowych może wykazać wynik dodatni w kierunku procesów zapalnych, infekcji, nacieków i proliferacji komórek nowotworowych. Z drugiej strony dysfunkcja komórek i zanik tkanek wskazują na zespół Sjögrena. Inną patologią, którą można zidentyfikować, jest sarkoidoza.
Ryzyko związane z biopsją ślinianek
Biopsja gruczołów ślinowych jest stosunkowo bezpieczną procedurą o niskim odsetku działań niepożądanych. Niektóre zagrożenia związane z tą procedurą obejmują:
- Infekcja
- Krwotok
- Alergia na znieczulenie
- Uszkodzenie nerwu trójdzielnego lub twarzowego
- Drętwienie warg lub skóry twarzy
Ponadto niektórzy pacjenci odczuwają łagodny ból i dyskomfort w ciągu kilku dni po operacji. Można je złagodzić dostępnymi bez recepty lekami przeciwbólowymi. Z drugiej strony należy zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią następujące objawy:
- Gorączka
- Krwawienie
- Obrzęk i ból, który nie ustępuje
- Trudności w oddychaniu i połykaniu
- Płyn wyciekający z miejsca nakłucia
Kroki, które należy wykonać po biopsji
Biopsja gruczołów ślinowych jest procedurą diagnostyczną służącą do oceny anatomii i funkcji mikroskopowej tkanki gruczołowej. W jej wyniku można wykryć choroby nowotworowe i inne schorzenia, takie jak zespół Sjögrena.
Po każdym takim zabiegu niezbędna jest ścisła kontrola medyczna..
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- León JA, Lorenty LW, Martínez FH. Biopsia de glándula salival menor en el diagnóstico confirmatorio del Síndrome de Sjögren y Amiloidosis. Cambios rev. méd. 2018; 17(2):89-94
- Nazar G, Vial G, Ibarra A, Cabezas L. Tumores de cabeza y cuello. Revista Médica Clínica Las Condes. 2007; 18(4): 408-418.
- Parra R, Polo J, Rojas A. Interpretación de la biopsia de glándula salival menor en el síndrome de Sjögren. Correlación clínico-patológica. Revista Colombiana de Reumatología. 2020; 27(52): 82-89.
- Sánchez A, Martínez R. Enfermedades sistémicas que afectan a las glándulas salivares. Seminarios de la Fundación Española de Reumatología. 2010; 11(3): 94-99.
- Santiago M, Seisdedos M, García N, Secco A. Frecuencia de complicaciones y rédito de la biopsia de glándula salival menor. 2012; 8(5): 255-258.
