Atrofia urogenitalna u kobiet w ciąży

Atrofia urogenitalna często wywiera wpływ na stan emocjonalny pacjentek oraz pogarsza jakość ich życia.

Atrofia urogenitalna to jedna z ewentualnych konsekwencji wejścia w etap menopauzy. Chociaż nie jest tak dobrze znana jak uderzenia gorąca czy zmiany nastroju, to ma wiele następstw, które mogą wpływać bezpośrednio na jakość życia kobiet.

W ostatnich latach znacząco wzrosła spodziewana długość życia, a wraz z nią zwiększyła się liczba lat, przez które kobiety muszą radzić sobie z menopauzą. Spadek poziomu estrogenu, który pojawia się w tym etapie życia, może prowadzić do rozwoju licznych chorób i schorzeń.

Szacuje się, że po pięciu latach od wejścia w menopauzę u jednej trzeciej kobiet pojawia się atrofia urogenitalna o różnych stopniach zaawansowania.

Zanim przyjrzymy się bliżej temu schorzeniu i jego objawom, musimy zrozumieć rolę odgrywaną przez estrogen.

Funkcje różnych rodzajów estrogenu w organizmie kobiety

Estrogeny to główne steroidowe żeńskie hormony płciowe, które są wytwarzane w jajnikach i nadnerczach. Odpowiadają za rozwój drugorzędowych żeńskich cech płciowych. Zaliczamy do nich:

• Rozszerzanie się bioder,
• Wzrost i rozwój piersi,
• Regulacja menstruacji wraz z innymi hormonami.

Okres dojrzewania i dojrzałości płciowej u kobiet rozpoczyna się, gdy wzrasta poziom estrogenu. W związku z tym organizm stymuluje rozwój macicy, waginy, endometrium i jajników. Poziom tych hormonów utrzymuje się na mniej więcej podobnym poziomie aż do nadejścia menopauzy. W tym momencie pojawia się charakterystyczny spadek estrogenów.

Poza kontrolowanie rozwoju drugorzędowych żeńskich cech płciowych, pełnią również inne role, między innymi:

• Poprawa wyglądu skóry. Odgrywają istotną rolę w produkcji kolagenu oraz procesach regeneracji skóry.
• Wzmacnianie układu krążenia. Biorą udział w metabolizmie tłuszczu oraz pobudzają produkcję HDL.
• Wzmacnianie układu kostnego. Estrogeny chronią przed utratą wapnia i zapewniają jego prawidłową mineralizację, a tym samym nie dopuszczają, aby kości stały się kruche.
• Wkład w prawidłowe funkcjonowanie układu moczowego. Pomagają utrzymywać częstotliwość działania żeńskiego układu moczowego.
• Pozytywny wpływ na mózg. Wspiera przepływ krwi do mózgu oraz produkcję glukozy.
• Pobudzanie pożądania seksualnego.

Jakie są objawy atrofii urogenitalnej?

Objawy atrofii urogenitalnej często wywierają wpływ na stan emocjonalny pacjentów i, jak już powiedzieliśmy wcześniej, mogą odbijać się na ich jakości życia. W przeciwieństwie do innych objawów menopauzy, atrofia urogenitalna nie zanika z czasem i może stać się dotkliwa, jeśli nie będzie leczona we właściwy sposób.

Zmniejsza się sieć naczyń krwionośnych, które odżywiają błonę śluzową pochwy. W konsekwencji spada poziom nawilżenia pochwy. Taki brak nawilżenia może prowadzić do częstych podrażnień, suchości i dyspareunii. Dyspareunia jest definiowana jako ból odczuwany podczas stosunku.

Błona śluzowa pochwy staje się cienka i delikatna, a tym samym zwiększa się ryzyko doznania urazu podczas procedur, które są zazwyczaj bezpieczne, na przykład podczas wkładania wziernika podczas badania pochwy lub podczas samego stosunku.

Atrofia urogenitalna: jak ją leczyć?

Istnieje kilka bardzo skutecznych terapii, które są w stanie spowolnić, zmniejszyć, a nawet poprawiać objawy związane z atrofią urogenitalną.

Po pierwsze, istnieją środki nawilżające pochwę i lubrykanty. Ich stosowanie, wraz z używaniem lubrykantów podczas stosunku, to pierwsza terapia dla pacjentek, które mają objawy o łagodnym lub średnim natężeniu.

Takie produkty zmniejszają objawy suchości pochwy i przywracają właściwe pH, ale nie są w stanie odwrócić zmian zachodzących w błonach śluzowych.

Poza tym są również terapie hormonalne. Takie sposoby leczenia są uznawane za najlepsze dla kobiet, u których występują objawy o natężeniu od średniego do intensywnego.

Za najlepsze sposoby leczenia objawów atrofii urogenitalnej uznaje się zmianę stylu życia oraz terapie bez zastosowania hormonów. Dotyczy to zwłaszcza kobiet z minimalnymi zmianami lub łagodnymi objawami oraz kobiet, które nie chcą albo nie mogą używać estrogenu.