Zespół krótkiego jelita - jak opanować sytuację?
Zespół krótkiego jelita jest złożonym stanem charakteryzującym się fizyczną lub funkcjonalną utratą odcinka powierzchni jelita. Głównymi przyczynami są wady wrodzone i zawał jelit lub niedokrwienie krezki. Ten stan bardzo utrudnia utrzymanie zdrowia. Zespół krótkiego jelita utrudnia wchłanianie składników odżywczych, co stwarza problemy.
Mimo wszystko poprzez proces adaptacji funkcjonalnej i strukturalnej jelita można poprawić jego wchłanianie. Rokowanie w zespole krótkiego jelita zależy jednak od długości i stanu narządu. Ponadto zależy to od przyczyny problemu i innych czynników. Przyjrzyjmy się bliżej.
Co to jest zespół krótkiego jelita?
Zespół krótkiego jelita to stan, który występuje, gdy część jelita cienkiego zostaje utracona. Dziecko mogło urodzić się bez niego lub na przykład usunąć go podczas operacji. Dodatkowo teren mógł przestać działać. Powoduje to poważne problemy metaboliczne i żywieniowe.
Jednak żadna utracona część jelita cienkiego nie prowadzi do zespołu krótkiego jelita. Specjaliści mogą to potwierdzić tylko wtedy, gdy pozostała część jelita nie może się prawidłowo wchłonąć.
Ogólnie rzecz biorąc, ten stan występuje sztucznie, gdy są dwie z następujących operacji:
- Jejunostomia końcowa: Brak części jelita czczego, jelita krętego i okrężnicy.
- Zespolenia czczo-kolkowe: Brakuje jelita krętego i zastawki krętniczo-kątniczej, więc jelito czcze i okrężnica łączą się.
Osoba z tym schorzeniem potrzebuje suplementów makroskładników i elektrolitów, aby zachować zdrowie. Dla dzieci ważne jest, aby się rozwijały. Czasami potrzebują karmienia pozajelitowego lub dożylnego, aby nie były niedożywione.
Objawy i przyczyny
Zgodnie z dostępnymi danymi, główną przyczyną zespołu krótkiego jelita jest niedokrwienie krezki lub zawał jelita, co stanowi 30% przypadków. Następnie jest niedrożność guza z 20% i choroba Leśniowskiego-Crohna z 20%. Wreszcie mniej powszechne są radykalne zapalenie jelit i przewlekła niedrożność rzekoma lub inne zaburzenia.
W innych krajach liczby są podobne. Natomiast u dzieci głównymi przyczynami są wady wrodzone i okołoporodowe. Martwicze zapalenie jelit, które jest ciężkim stanem zapalnym w okrężnicy noworodka, występuje częściej u wcześniaków lub tych, którzy spędzają więcej czasu na oddziale noworodkowym.
Jak wspomnieliśmy wcześniej, brakująca część jelita utrudnia wchłanianie składników odżywczych. Powoduje to szereg objawów, takich jak:
- Biegunka.
- Blade, tłuste stolce.
- Bardzo nieprzyjemny zapach na stolcach.
- Utrata masy ciała.
- Odwodnienie.
- Zmęczenie.
Aby ustalić, czy ten stan występuje, lekarz zwykle przeprowadza badania laboratoryjne. Na przykład obejmuje to badania chemii krwi, pełną morfologię krwi, poziomy witamin we krwi i testy tłuszczu w stolcu. Dodatkowo mogą zamówić prześwietlenie jelita cienkiego.
Dowiedz się więcej: Pasożyty jelitowe – zwalczanie za pomocą domowych zabiegów
Głównym celem leczenia jest zapewnienie organizmowi potrzebnych składników odżywczych oraz złagodzenie objawów. Aby to zrobić, specjaliści podejmują następujące kroki:
- Terapia żywieniowa polega na przestrzeganiu specjalnej diety zawierającej odpowiednie dla pacjenta suplementy diety. W niektórych przypadkach może być konieczne użycie rurki dożylnej lub do karmienia.
- Leki. W takich przypadkach konieczne jest podawanie leków. Niektóre leki pomagają kontrolować biegunkę i poprawiają wchłanianie jelitowe.
- Chirurgia. Niekiedy konieczny jest zabieg chirurgiczny wydłużania jelita, zwany autologiczną rekonstrukcją jelit. W innych przypadkach potrzebna jest operacja, aby spowolnić przepływ składników odżywczych przez jelito. Ponadto możesz nawet potrzebować przeszczepu jelita cienkiego.
Jelito krótkie ewoluuje inaczej
Stan ten poprawia się wraz z leczeniem, zwłaszcza po operacji. W każdym razie wizyty kontrolne z profesjonalnym zespołem są konieczne do końca życia pacjenta.
Mogą również pojawić się komplikacje. Na przykład bakterie rozprzestrzeniające się w jelicie cienkim, niedożywienie lub problemy z układem nerwowym powodują niedobór witaminy B12. Wreszcie, nie jest to łatwe w obsłudze i tylko specjaliści gastroenterologii są szkoleni, aby sobie z tym poradzić.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- García Luna, P. P., & López Gallardo, G. (2007). Evaluación de la absorción y metabolismo intestinal. Nutrición hospitalaria, 22, 05-13.
- Pomar, B., & Vidal Casariego, A. (2007). Síndrome de intestino corto: definición, causas, adaptación intestinal y sobrecrecimiento bacteriano. Nutrición Hospitalaria, 22, 74-85.
- Rodríguez, A., & Cánovas, G. (2004). Síndrome de intestino corto en adultos. Tratamiento nutricional. Endocrinología y Nutrición, 51(4), 163-172.
